بزرگنمايي:

راه نو- جنیفر روبین، در گزارشی در روزنامه واشنگتن پست (آمریکا)، نوشت:
دوباره، سیاست ما در قبال ایران چیست؟
شما پیش خود فکر می کنید و انتظار دارید تیم ارشد رئیس جمهور ترامپ در عرصه سیاست خارجی، در نخستین یکشبنه بعد از این که وی اعلام کرد که تبعیت ایران را تأیید نخواهد کرد، به شکل هماهنگ و منطقی توضیح ساده ای درباره آنچه قرار بود از این ماجرا به دست آید، ارایه دهد که باید گفت، چنین اتفاقی نیافتاد.
تیلرسون، وزیر امور خارجه آمریکا، با وجودی که با تمایل به خروج ترامپ از توافق ایران اختلاف نظر دارد، در مقطعی در برنامه «در برابر ملت» سعی کرد که به متحدین عصبانی واشنگتن اطمینان خاطر دهد:
دیکرسون: حرف و سخن متحدین اروپایی و سایر امضاء کنندگان توافق هسته ای این است که، بله، در رابطه با همه این موضوعات با شما موافق هستند، اما می گویند شما باید این کارها را در دو شیوه جدای از هم انجام دهید. به همان شیوه که با اتحاد جماهیر شوروی (سابق) انجام می دادیم.
شما وقتی درباره موضوع هسته ای مذاکره می کنید. دستاوردها در این زمینه را باید حفظ کنید. بعد روی موضوعات دیگر کار می کنید. [برای مثال] سنا در طول تابستان تحریم هایی را علیه ایران تصویب کرد. بنا بر این، وقتی روی کانال دیگر کار می کنید، نباید دستاوردهای به دست آمده در این توافق را به مخاطره اندازید. چرا [فکر می کنید] آنها اشتباه می کنند؟
تیلرسون: آنها اشتباه نمی کنند.
و در حقیقت نکته ای که تصمیم رئیس جمهور، به عقیده من، دقیقاً بازتاب می دهد، این است «نگاه کنید، ما این توافق را طبق قانون نقد و بررسی ایران تأیید نخواهیم کرد. و این یک قانون داخلی است. و البته، عدم تأیید رئیس جمهور طبق توافق هسته ای - که طرف های دیگری هم در آن مشارکت دارند - صورت نمی گیرد. اما به اعتقاد من، او با این کار خود به ایران و سایر شرکاء این پیام را می دهد که این توافق معایب جدی دارد.
همه اذعان دارند که عیوب جدی وجود دارد. و او دوست دارد که کنگره درباره این مسئله نظر دهد. بدین شکل، ما به یک باره با صدای قدرتمند و یکپارچه موضع آمریکا را ارایه می دهیم و این مسئله به ما فرصت می دهد که با دوستان و متحدین و سایر امضا کنندگان دور هم جمع شویم و ببینیم که چگونه باید به این اختلافات و عیوب این توافق را بررسی کنیم.
اما او دوباره اشاره کرد که اگر رئیس جمهور به هدف خودش نرسد، از توافق خارج می شود:
دیکرسون: شما توافق اصلی را حفظ می کنید.
من حدس می زنم چیزی که من اینجا سعی دارم مشخص کنم این نکته است که در پایان سخنان رئیس جمهور این طور به نظر رسید که گفت: «اگر کنگره اقدامی نکند، تصمی نهایی گرفته خواهد شد و کار این توافق تمام است و آمریکا از آن بیرون می آید».
دیکرسون: آیا صحبت بالا درک غلط است یا پیام است؟
تیلرسون: خیر، فکر می کنم که رئیس جمهور هم با کنگره و هم با ایران و سایر امضا کنندگان توافق هسته ای بسیار شفاف صحبت می کند. اگر حرکتی صورت نگیرد، اگر ما شاهد دلگرمی و مشوقی نباشیم که رسیدگی به این مسایل را آغاز کنیم، دیگر دلیلی برای باقی ماندن در این توافق وجود ندارد. و او به طور جدی می تواند از توافق خارج شود.
خوب، حداقل تیلرسون می تواند بگوید در دولت همه یک نظر دارد (در بین افراد سردرگمی قابل توجه ای وجود ندارد). او دوباره این چنین اعتراف کرد: «می دانم که در ظاهر به طور قطع چنین به نظر می رسد که اختلاف وجود دارد».
اما راستی او در برنامه «در برابر ملت» سی ان ان، گفت رئیس جمهور قول داده که توافق را اصلاح کند یا توافق تازه ای به دست آورد. بنا بر این، آیا ما از توافق هسته ای خارج می شویم؟ نه به واقع این طور نیست. او گفت: «اجازه دهید ببینیم با باقی ماندن در این توافق، همکاری با سایر کشورهای امضا کننده و متحدین و دوستان اروپایی خود می توانیم معایب آن را اصلاح کنیم. اما همان طور که گفتم، این اتفاق شاید در قالب توافق ثانوی صورت گیرد». «بنا بر این ما می خواهیم این توافق را همان طوری که هست، به طور جدی اجرا کنیم و درباره تبیعیت ایران از این توافق متوقع باشیم و سپس فرایند توجه و رسیدگی به معایبی را که وجود دارند، آغاز کنیم - که عبارتند از فقدان توجه به آزمایش های موشکی، یا برای نمونه، نگرانی های مربوط به تاریخ انقضای توافق هسته ای، پایان آن.» اما این سوال مطرح می شود که آیا رئیس جمهور نمی تواند این کارها را بدون عدم تأیید تبعیت ایران انجام دهد؟ و چه لزومی دارد که ایران، بدون وجود تحریم ها، برای توافق جدیدی پای میز مذاکره بیاید؟ که پاسخی داده نشد.
بعد هم نیکی هیلی، سفیر آمریکا در سازمان ملل وجود دارد. او هم در برنامه «در برابر ملت» ان بی سی ظاهر شد و این گونه صحبت کرد: «خوب، فکر می کنم که شما شاهد خواهید بود که ما در این توافق باقی می مانیم، چون امیدوار هستیم که بتوانیم وضعیت را بهتر سازیم. و این هدف ما است. این طور نیست که ما می خواهیم از این توافق بیرون برویم. ما فقط می خواهیم وضعیت را بهتر سازیم تا مردم آمریکا بیشتر احساس ایمنی کنند». خوب سخنان او شبیه به سخنان رئیس جمهور و تیلرسون نبود که می گوید اگر ترامپ به توافق دلخواه خود دست نیابد، به طور قطع از توافق هسته ای ٢٠١٥ خارج خواهد شد. در واقع، او این هفته در برنامه ای بی سی اعتراف کرد که ایران از توافق هسته ای تبعیت می کند، اما به رفتار ایران در رابطه با موضوعات دیگر اشاره کرد. او گفت: «آیا کارهای بد دیگری که ایران انجام می دهند، برای ما اشکالی ندارد؟». اما چرا باید برجام را تأیید نکرد؟ همان طور که کنگره و متحدین گفته اند، دولت برجام را حفظ خواهد کرد و بعد به طرح مقولاتی خواهد پرداخت که در توافق هسته ای ٢٠١٥ پوشش نیافته اند. او این گونه ادامه داد: «همه به خاطر حفظ این توافق چشم خود را بر روی ایران و همه خلاف های این رژیم می بندند. ما نیاز داریم به خودمان بگوییم که باید آنها را پاسخگو قرار دهیم». خوب من [من در مقام نویسنده این مقاله] سخنان شما را شنیدم، اما چه معنایی دارند؟ خوب وقتی ایران از برجام تبعیت می کند، عدم تأیید رئیس جمهور چگونه این رژیم را پاسخگو قرار می دهد؟ می فهمید منظورم چیست.
بعد هم اچ.آر مک ماستر، مشاور امنیت ملی در برنامه «فاکس نیوز روز یکشنبه» ظاهر شد تا اعلام کند، فکر می کند ایران هم اکنون می خواهد که این توافق را مورد بازبینی قرار دهد. او گفت: «خوب، حتی بازبینی هم در کار نیست و فقط اجرای توافق از طریق مراجعه به سایت ها و اجرای کامل بازرسی سایت ها و نظارت بر سایت های مشکوک در داخل ایران است». که به راستی من که نمی فهمم منظور از این سخنان چیست. او سپس به ما اطمینان خاطر داد: «رئیس جمهور از این توافق هسته ای فاصله نمی گیرد، البته [منوط به این که] شاهد تغییرات واقعی باشد. ببیند که کنگره می تواند، در چارچوب قانون آمریکا، با بعضی از مشکلات مرتبط با این توافق برخورد کند. بنا بر این این - قانون داخلی، در قانون اساسی ما، درباره توافق هسته ای واقعا ناقص است، چون فقط به گزارش هفتگی به یکدیگر شبیه است.» دوباره، مشخص نیست که اگر ایران پا پیش نگذارد و امتیازات بیشتر ندهد، آیا ترامپ می خواهد به طور یک جانبه توافق را پاره کند یا خیر.
جار و جنجال پیام های مختلط، عبارات تهی و کلی گویی اصلاً تعجب بر انگیز نیست. (هیلی باید این جوک های کوتاه بی معنا شبیه به این یکی را متوقف سازد: «می دونی، به طور قطع چنین به نظر می رسد که جامعه بین المللی به گونه ای رفتار می کند که گویی بزرگ تر از آنی است که شکست بخورد). به یاد داشته باشید که این سیاستی است که قرار است با اتکاء به کج خلقی و عصبانیت، یعنی طفره رفتن ترامپ و تأیید نکردن تبعیت ایران موثر واقع شود. مشاوران او باید به این اقدام «عدم تأیید» او جامه مثلاً راهبردی بپوشانند. خوب آنها در حال حاضر می گویند که معنای عدم تأیید این است که از توافق بیرون خواهیم آمد. به جز این که متحدین ما باید بفهمند که ما می خواهیم در این توافق باقی بمانیم و آن را بهتر سازیم. و به جز این که ترامپ گفت، ما به احتمال از برجام بیرون خواهیم آمد.
اعضای دولت باید به این پرسش پایه پاسخ دهند: آیا شما به این دیدگاه نزدیک شده اید که نبود برجام از برجام ناقصی که متحدین ما در آن باقی بمانند، بهتر است؟ در این صورت، این مسئله موجب توفانی در کنگره و سطح بین المللی خواهد شد. اگر واقعیت ندارد، ترامپ باید از تهدیدات توخالی دست بردارد.