بزرگنمايي:

راه نو- می توانیم علل بیماری های روانی را در چند دسته عوامل خلاصه کنیم؛ علل فیزیکی نظیر عوامل زیست شناختی، ژنتیک فردی، تروماها یا سوء استفاده از مواد مخدر یا کمبود برخی مواد معدنی و غذایی در بدن. علل اجتماعی و محیطی مانند هر شرایط اجتماعی، شبکه های اجتماعی فرد، وضعیت اشتغال، استرس های شغلی، فقر، انزوای اجتماعی، بیکاری و سطح اعتماد اجتماعی. علل روان شناختی سلامت روان تحت تاثیر تجربه های مولد اثرات روانی نیز هست. تجربه سوء استفاده از افراد (مثلا سوء استفاده جنسی)، طلاق یا ضربه های عاطفی می تواند سلامت روانی را به مخاطره بیندازد.
من از منظرکسی که جامعه شناسی خوانده و نقدهای بسیاری هم به مارکس وارد می داند، ولی نگاه مارکس به (کار) به عنوان جوهره زندگی اجتماعی و شکل دهنده به روابط اجتماعی و تاریخ را بسیار هوشمندانه می دانم. انسان ویژگی های مادی و معنوی بسیاری دارد اما در بین آنها (کار کردن) جایگاه خاصی دارد. انسان بدون کارکردن که تجلی آن در اشتغال و شغل معنادار و موثر است، وضعیت جسمی، روحی و اجتماعی نابسامانی می یابد.یک نکته ای را هم از منظر جامعه شناختی در خصوص سلامت روان بیان کنم که به نظرم نسبت به آن بی توجهی شده است. (اعتماد) عنصر بسیار مهمی در خلق سلامت روانی است. اعتماد به معنای تعمیم یافته و فراگیرش، اصلی ترین لازمه زندگی است. اعتماد به دو دسته عوامل سبب می شود ما با خیال راحت و آسودگی روان زندگی کنیم؛ اعتماد به محیط های فیزیکی طبیعی و انسان ساز. ساختمان یک محیط فیزیکی انسان ساز است. خانواده یک محیط انسانی است و هرکدام از ما به خانواده اش اطمینان دارد. ما باید به خیلی چیزها از جمله همه نهادهایی که ما را در بر گرفته اند از آموزش و پرورش گرفته تا نظام حمل و نقلی که با آن جابه جا می شویم اعتماد داشته باشیم. باید به فردا و آینده اعتماد داشته باشیم. اعتماد خود را در قالب امید اجتماعی نیز بروز می دهد و ترکیب اعتماد و امید اجتماعی، خود را به صورت شادی نشان می دهد.
آدم ها وقتی به نهادها اعتماد داشته باشند، زندگی برایشان پیش بینی پذیر باشد و امید اجتماعی در همگان بروز کند، شاد می شوند و میزان سلامت روان شان ارتقا می یابد. نهادهای اجتماعی ما نظیر سیستم های تامین اجتماعی،بازار کار، سازمان های بهداشت و درمان، آموزش و پرورش، صندوق های بازنشستگی و نهادهای مشابه هستند که برای مردم اعتماد و اطمینان خاطر پدید می آورند. کیفیت این نهادها را باید ارتقا داد. ما از این زاویه در 4 سال آینده اهتمام ویژه ای به این مسئله خواهیم داشت. ناامنی روانی یک تهدید اجتماعی برای آینده ایران است. ما یک وظیفه ملی داریم که بنیان اعتماد را تقویت کنیم. باید یک ائتلاف فراگیر و همدلانه در خدمت ایجاد اعتماد به نهادها و نهایتا تولید امید اجتماعی، شادی و در نهایت سلامت روانی شکل گیرد.