بزرگنمايي:

راه ترقی- تقریبا تمام خودروهایی که در خیابان منتهی به مجموعه ورزشی آزادی تردد داشته و ترافیک آن را موجب شده بودند، اجازه ورود به این مجموعه را می گرفتند چون حضور افراد برای تماشای دیدار تیم های ملی بسکتبال ایران و قزاقستان بلامانع و رایگان اعلام شده بود. 

البته که این افراد برای گرفتن قبض پارکینگ چند دقیقه ای در محوطه ورزشگاه معطل می شدند، بانوان هم ملزم بودند با حضور در صف ویژه، اسم و شماره تماس خود را به دو خانمی که ظاهرا نماینده حراست فیزیکی ورزشگاه یا وزارت ورزش بودند، اعلام کنند وگرنه از حضورشان جلوگیری می شد. همه اینها اما برای ورود به سالنی بود که بیشتر ویژگی هایی شبیه به «سونا» داشت تا محل برگزاری دیداری در مسیری انتخابی جام جهانی!

با حضور خانوادگی افراد تقریبا ظرفیت تالار ٣ هزارنفری بسکتبال آزادی تکمیل شده بود، در جایگاه ویژه خبرنگاران صندلی خالی باقی نمانده بود، حضور عکاسان و تصویربرداران در اطراف زمین قابل توجه بود، اعضای کادر فنی دو تیم و ملی پوشان که مسبب آمدن همه این افراد به سالن بودند هم که حضور داشتند. تالار بسکتبال آزادی این حجم جمعیت که باید نمایندگان کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش، مسئولان فدراسیون و تمام عوامل داخلی و خارجی برگزارکننده مسابقه را هم به آن اضافه کرد، در حالی در خود جای داده بود که عدم استفاده از سیستم تهویه باعث سنگینی و گرمای شدید هوای آن شده بود.

سیستم سرمایشی تالار سرپوشیده بسکتبال آزادی خراب بود و به همین دلیل بیشتر تماشاگران تکه کاغذی به دست داشتند  برای اینکه خود را به اصطلاح باد بزنند، در این میان بازار فروش بستنی هم داغ شده بود تا شاید مرهمی باشد بر گرمای غیرقابل تحمل آزادی.

ملی پوشان بسکتبال آخرین جلسه تمرینی خود قبل از دیدار با قزاقستان را هم در همین فضای گرم و سنگین انجام داده بودند به این امید که روز بازی شاهد بهبودی شرایط باشند اما نه تنها چنین نشد بلکه گرمای زیاد به حدی آنها را اذیت کرد که غالبا بعد از بازی بیشتر به انتقاد از وضعیت سالن پرداختند تا مرور جریان مسابقه؛ حتی مهران شاهین طبع هم با توپ پُر به محل نشست خبری بعد از بازی آمد و به شدت از وضعیت تالار بسکتبال و بی توجهی مسئولان انتقاد کرد چون زحمت شاگردانش در این شرایط و برای کسب نتیجه چندبرابر شده بود.

 تیم ملی بسکتبال با وجود بازی در چنین شرایطی برنده دیدار برابر قزاقستان شد اما واقعا چه توجیهی برای این شرایط غیراستاندارد وجود دارد؟ مگرنه اینکه اگر ورزشکاران ایران در خانه حریفان با چنین شرایطی مواجه شوند، همان را توجیهی برای ناکامی های احتمالی خود عنوان می کنند؟

جالب است که در بسیاری از مواقع، مسئولان در واکنش به سفرهای غیرضروری هم رده ای های خود، آشنایی با زیرساخت های ورزش کشور میزبان را به عنوان یکی از دلایل و توجیهات اعزام عنوان می کنند درحالیکه پرواضح است داشتن سیستم تهویه برای گرمایش و سرمایش از ابتدایی ترین امکانات برای هر ورزشگاهی با هر موقعیتی است اما همین امکان حداقلی برای تیمی که میزبان حریف خود در مسابقات انتخابی جام جهانی است، اصلا مهیا نبود. 

شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی که متولی نگهداری از اماکن ورزشی کشور است و مدیران ورزشگاه آزادی چه پاسخ قانع کننده ای دارند برای توجیه شرایط غیرقابل تحملی که حاضران در تالار بسکتبال آزادی با آن مواجه بودند؟!

خوشبخانه صالحی امیری رئیس کمیته ملی المپیک، نصرالله سجادی سرپرست کاروان ایران در بازی های آسیایی، عبدالحمید احمدی و فریبا محمدیان معاونان وزارت ورزش و اسبقیان مدیرکل دفتر امور مشترک فدراسیون ها در سالن حضور داشتند و این وضعیت را شاهد بودند اما بَد نبود وزیر ورزش که برای تماشای دیدار تیم ملی فوتبال طی دو هفته، دوبار عازم روسیه شد هم روز گذشته به تالار بسکتبال آزادی می آمد تا از نزدیک این شرایط را ببیند.