ضرورت همکاری قوای سه گانه
سياسي
بزرگنمايي:
راه ترقی- مسائل کشوری از یک سو و تهدیدهای بیرونی از سوی دیگر، شرایطی را ایجاد کرده
که رهایی از آن نه با بی برنامگی، ناسازوارگی و ناهماهنگی دستگاه ها و
نهادها که با همکاری و برنامه ریزی های منسجم ملی امکان پذیر است؛ این
شرایط ایجاب می کند، هم نظام سیاسی و هم مردم برای دستیابی به شرایطی مطلوب
بیش از پیش هماهنگ باشند.
ساختار جمهوری اسلامی ایران همانند اکثریت
نظام های سیاسی بر پایه تفکیک قوا قرار دارد و نیاز است که قوای مقننه،
قضاییه و مجریه در عین داشتن چهارچوب ها و مسئولیت های خاص خود برای پیشبرد
اهداف نظام با هم همکاری و هماهنگی مضاعف داشته باشند؛ اما این امر پیش
فرض ها و ضرورت هایی دارد.
رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار هیات دولت
در هفته اول شهریور ماه جاری فرمودند: امروز «اتحاد و انسجام مسئولان
کشور» بیش از هر زمان دیگری لازم است. رؤسای قوا و مسئولان باید کمک کار
یکدیگر باشند.
با توجه به فرمایشات حضرت آیت الله خامنه ای، اگرچه قوای
سه گانه و سایر دستگاه ها و نهادها در مجموعه نظام سیاسی به ضرورت هماهنگ
هستند اما مدیریت جزیره ای و تصمیم گیری ها و سیاست گذاری های موازی، آفتی
است که هماهنگی و همکاری را در ساختار سیاسی کشور تحت الشعاع خود قرار
داده است. از سویی مسائل و چالش های موجود هم ریشه داخلی و هم خارجی دارند،
از زاویه درونی وحدت در برنامه ریزی، قانون گذاری و اجرا در عین تفکیک قوا
و مسئولیت ها، عاملی است که تحقق آن نه فقط کشور را از مسائل و نابسامانی
های موجود نجات می دهد بلکه به سمت ثبات و آرامش نسبی هدایت می کند.
در
راستای همکاری و هماهنگی قوا برای فائق آمدن بر مشکلات؛ نخستین ضرورت تمرکز
قوا بر مسائل و مشکلات و پرهیز از فرافکنی و حاشیه سازی های موجود است؛ در
موضوع تخلفاتی که در چند ماه اخیر در حوزه های مختلف اقتصادی اتفاق افتاد،
نیاز است که علاوه بر دولت، دستگاه قضایی و قانونگذاری در تدوین و اجرای
قوانین و مقررات بازدارنده و همچنین مجازات متخلفان و اخلاگران نظم اقتصادی
با هم هماهنگ و همراه باشند.
ضرورت دیگری که بسیار مورد تاکید مسئولان
نظام است؛ شفافیت، پاسخگویی و مسئولیت پذیری است؛ شفافیت در بیان مسائل
کشور با پرهیز از تعارفات سیاسی و همچنین به دور از سوگیری های جناحی،
بایسته ای که محقق شدن آن نیازمند برنامه ریزی های عملیاتی و کاربردی است؛
مساله ای که اغلب در سایه حب و بغض های سیاسی گم می شود و مسائل و چالش های
داخلی را تشدید می کند؛ آنچه تحت عنوان کلیشه استیضاح وزرای دولت در مجلس
دنبال شده، نه فقط به شناخت مساله و حل آن در کشور کمکی نکرده است بلکه
نشان داده همکاری و هماهنگی قوا که مورد تاکید رهبری نظام و دیگر سران قوا
بوده در عمل با موانعی روبرو است.
آنچه در روابط و مناسبات قوا جدا از
چهارچوب های مدیریتی خاص آنها اهمیت دارد، درک شرایط کنونی و مسائل و چالش
های پیش رو کشور و برنامه ریزی های هماهنگ سه قوه در جهت رفع آنها است.
چنانچه
در کشور حدی از ثبات و آرامش را به ویژه در حوزه اقتصادی فراهم و اعتماد
عمومی و امید در جامعه تقویت شود، می توان به تحولات مثبت در کشور امیدوار
بود، در غیر این صورت روز به روز چرخ تولید کندتر، بازار بی رونق و مقاومت
اقتصادی در برابر تحدیدها و تهدیدهای خارجی ضعیف تر می شود، همین مساله
زمینه را برای سوء استفاده فرصت طلبان داخلی و خارجی مهیا می کند.
حل
مشکلات کشور با تشریک مساعی به ویژه از جانب قوای سه گانه ممکن است،
بگومگوهای سیاسی، شخصی سازی شیوه های مدیریتی به همراه داشته باشد و علاوه
بر ایجاد بدبینی عمومی به نظام و دولتمردان، جامعه را نسبت به آینده دلسرد و
بی تفاوت کند. در بعد اقتصادی ایجاد امنیت برای جذب سرمایه گذاری داخلی و
خارجی، توسعه خصوصی سازی، حمایت از اقتصاد تولیدی و توسعه صادرات به جای
اقتصاد دلالی و مصرفی و مهم تر از همه مبارزه با فساد و برخورد با متخلفان
اقتصادی از مسائلی است که توجه و اقدام عملی آحاد نظام برای عملیاتی سازی
آنها، می تواند کشور را در مسیر بهبود و حکمرانی خوب قرار دهد.
لینک کوتاه:
https://www.rahetaraghi.ir/Fa/News/37183/