بزرگنمايي:

راه ترقی- در چند ماهه اخیر کاخ سفید پالس های متناقضی را در مورد استراتژی کلان خود در برابر ایران ارائه کرده است. خروج از توافق هسته ای (برجام)، درخواست برای مذاکره مستقیم و بدون پیش شرط، اعلام شروط 12 گانه از سوی وزیر امور خارجه ایالات متحده، راه اندازی گروه اقدام ایران با مشارکت برخی از چهره های تندرو در کاخ سفید، تحریم برخی بخش های صنعتی و مالی ایران و در نهایت تلاش برای تشدید تحریم ها با تهدید و تطمیع خریداران نفت ایران پاره ای از اقدامات آشکار دولت دونالد ترامپ لذاب مقابله با ایران بوده است.
به اعتقاد کارشناسان مهمترین هدف ترامپ افزایش فشار و محدودیت با هدف وادارکردن ایران به مصالحه و انعطاف بیشتر است. ضمن اینکه کاخ سفید به شدت تلاش می کند تا در کوتاه مدت به این مقصود دست پیدا کند. کاهش محبوبیت ترامپ در افکار عمومی آمریکا، تنش های داخلی در درون کاخ سفید و وضعیت نامناسب جمهوریخواهان در انتخابات میاندوره ای مجلس نمایندگان که تا دو ماه دیگر برگزار می شود، از مهمترین محرک هایی هستند که در پیشبرد سیاست خارجی نامسنجم کاخ سفید تاثیر غیرقابل چشم پوشی دارند.

**سردرگمی در سیاست خارجی ترامپ
بسیاری از تحلیلگران در غرب بر این باورند که دونالد ترامپ راهبرد کلانی را در مورد ایران دنبال ندارد و مجموعه سیاست هایی را بر اساس وعده های پیشین یا تحت تاثیر مشاوران نزدیک خود دنبال می کند.
شبکه خبری سی.ان.ان در گزارشی که بخشی از آن به گفت وگو با «جان کری» وزیر امور خارجه پیشین آمریکا اختصاص داشت نیز اعتقاد دارد سیاست هایی را که ترامپ برای مقابله با ایران انتخاب کرده بسیار خطرناک است ضمن اینکه غیرمنطقی، نامعتبر و مبتنی بر توصیه هایی است که در آن درک درستی از موضوع وجود ندارد.
وی که در یک برنامه تلویزیونی به همراه «فرید ذکریا» به بررسی خط مشی های کاخ سفید در مورد ایران پرداخت عنوان داشت هر روز که طول بکشد موضوع سخت تر می شود زیرا این حرکت ها نشان می دهند بر اساس یک استراتژی جامع صورت نمی گیرند.
به اعتقاد کری، اعلام خروج از توافق هسته ای تصمیمی بود که تنها به علت وعده های انتخاباتی رئیس جمهوری آمریکا اتخاذ شد و هیچ اصول بنیادینی را برای دستیابی به اهداف نداشته است.
وزیر امور خارجه آمریکا با بیان اینکه رویکردهای ترامپ باعث تقویت تندروها می شود در مورد ایران اظهار داشت سیاست های ترامپ نشان داد که حق با آن ها است.
تارنمای نشریه «آتلانتیک» هم در گزارشی راهبرد اصلی کاخ سفید در مورد ایران را تقویت روش های گوناگون برای تضعیف ایران توصیف کرد و نوشت که یکی از آخرین اقدامات دولت ایالات متحده تشکیل گروه اقدام در مورد ایران بود تا به صورت ویژه بر مسائلی همچون فعالیت های هسته ای و وضعیت شهروندان آمریکایی بازداشت شده در ایران و بررسی ها در مورد حمایت ایران از تروریسم متمرکز شود.
این گزارش نیز نوعی سردرگمی و بی برنامگی را در خط مشی مشی های کاخ سفید مشهود دانست و افزود 65 سال پیش هنگامی که سی.آی.ای با یک کودتا دولت دموکراتیک محمد مصدق را در ایران سرنگون کرد هدف کاخ سفید تقویت پهلوی به عنوان متحد غرب در ایران بود. حال دولت آمریکا به دنبال آن است تا پس از خروج از توافق هسته ای اقداماتی همچون تشکیل یک کار گروه ویژه را سازماندهی کند و موجب تضعیف ایران شود اما مقام های آمریکایی در مورد همزمانی دو اتفاق فکر نکرده بودند.
«باربارا اسلاوین» یکی از مدیران پژوهشی در پرونده ایران در اندیشکده شورای آتلانتیک که از منتقدان سیاست های ترامپ است اعتقاد دارد: این موضوع(همزمانی تشکیل کارگروه برای افزایش فشار بر ایران با سالروز کودتا) نمونه ای از سیاست های نابجای و گُنگ دولت ترامپ در مورد ایران است.
وی بر این باور است: هدف سیاست های کاخ سفید تضعیف ایران است تا با این حربه به تغییر سیاست های منطقه ای ایران امیدوار شود و تهران به ناچار در مقابل سیاست های ریاض و تل آویو انعطاف بیشتری نشان دهد. اما این اتفاق رخ نخواهد داد زیرا ایران نیز همچون دیگر کشورهای خاورمیانه، منطقه را بخشی از حوزه نفوذ خود می داند و دقیقا سیاستی مشابه عربستان، امارات و اسرائیل را دنبال می کند.

**آمریکا از روندهای اخیر جهان درس بگیرد
تارنمای نشریه آمریکایی «نشنال اینترست» در یک گزارش تحلیلی به طعنه این سوال را از دولتمردان آمریکایی مطرح کرده است که آیا سیاست های دولت در مورد ایران و کره شمالی، همین خط مشی های کاخ سفید است؟
این گزارش برنامه های ترامپ در حوزه سیاست خارجی را نامشخص و ناکافی ارزیابی کرد و اعتقاد دارد تاکنون تنها میراث ترامپ در ریاست جمهوری کاهش ارتباط با ایران بوده است. همچنین به نقل از مدیر گروه تازه تشکیل اقدام ایران، کاخ سفید می خواهد این موضوع را ثابت کند که ایران آخرین دولت انقلابی روی زمین است.
بنا بر تحلیل فوقT کاخ سفید احساس می کند نمی تواند مسائل خود را با روسیه و کره شمالی حل کند اما می خواهد نشان دهد که در مورد ایران قادر است سیاست خارجی موفقی را ارائه کند.
در این چارچوب راهبرد فشار حداکثری و تشدید تحریم علیه ایران از سوی ترامپ دنبال می شود.
"سی.ان.ان" در گزارش دیگری در تحلیل این رویکرد آورده است: به طور قطع می توان از کشورهای گوناگونی در جهان نام برد که تحریم ها بر آن ها موثر بود. اثر تحریم ها در مورد آفریقای جنوبی در گذشته و حکومت کره شمالی در دوره کنونی قابل مشاهد بوده است اما ایران در کل پرونده ای متفاوت است؛ تاریخ می تواند گواه این موضوع باشد و نشان دهد که استفاده از این گزینه در مقابل تهران ناکارامد بوده است.
" تحریم ها از ابتدای انقلاب وجود داشت و از نیمه دوم دهه 1990 تحریم ها در حوزه فعالیت هسته ای هم به آن اضافه شد. این تحریم ها تا سال 2015 ادامه داشت اما باعث توقف یا حتی کاهش سرعت فعالیت های هسته ای ایران نشد. در آن زمان حتی «ژاک شیراک» رئیس جمهوری فرانسه به سفیر آمریکا در پاریس توصیه کرد که منزوی سازی کامل ایران بسیار خطرناک است زیرا تحریم ها تنها تندترین مخالفان آمریکا را قدرتمندتر می سازد."
بنا بر ارزیابی کارشناسان این شبکه خبری، آمریکا باید از تحولات 20 سال اخیر دنیا درس بگیرد و بر تحریم ها به عنوان ابزار تغییر در ایران اعتماد نداشته باشد. ایالات متحده نباید از آن ها در میز مذاکره استفاده کند زیرا هیچ گاه برای ایجاد صلح کارساز نخواهند بود. بیش از یک دهه تحریم در نهایت موجب شد 6 قدرت جهان (پنج عضو دائم شورای امنیت بعلاوه آلمان) در نهایت در مذاکرات هسته ای شرکت کنندتا به نتیجه ای دست پیدا کنند.
"سی.ان.ان" با بیان این نکته که امضاکنندگان توافق هسته ای اکنون با تحریم های آمریکا مخالف هستند توصیه کرد شاید اگر هر دو طرف یک اراده استوار را برای گفت وگو نشان دهند می توان به ادامه روند تعامل و ایجاد صلح امیدوار بود.