بزرگنمايي:

راه ترقی- دونالد ترامپ رییس جمهوری آمریکا هشت می 2018 برابر با 18 اردیبهشت 97 پس از ماه ها تهدید به خروج، سرانجام از توافق هسته ای با ایران خارج شد. با این بد عهدی دولت جمهوری خواه آمریکا، بار دیگر بحث تحریم های آمریکا علیه ایران به صدر خبرهای رسانه ها بازگشت. دور نخست این تحریم ها مرداد ماه آغاز و دور نهایی آن، از دوشنبه چهاردهم آبان ماه عملی شد تا تاجر کاخ سفید بار دیگر مهر تاییدی بر زیاده خواهی تاریخی آمریکا زند.
در این دور از تحریم ها، شرکت های ایرانی و اشخاص حقیقی و نهادهای حقوقی، بنادر و کشتیرانی، صنایع نفت و گاز و پتروشیمی ایران تحریم شدند. در بحبوحه اعلام خبرهای تحریم ایران از سوی آمریکا، رفتارها و سخنان عجیب برخی مقامات آمریکایی سوژه رسانه های خبری و محافل سیاسی بود. تحریم حکومت ایران و نه مردم ایران، قراردادن اسامی شرکت ها و موسسات مالی که مدت هاست از گردونه اقتصاد ایران خارج شده اند و دروغ پردازی درباره تحریم نشدن دارو و مواد غذایی نمونه ای از این رفتارهای عجیب است که واکنش های بسیاری هم در پی داشته است.
**سفسطه جدایی مردم از حکومت
روز 13 آبان و همزمان با آغاز تحریم ها، مایک پمپئو وزیر خارجه آمریکا در توییتی عجیب مدعی شد، تحریم های مورد نظر آمریکا؛ مردم ایران را هدف قرار نمی دهد و هدف آن تنها حکومت ایران است. پیش از این نیز برخی مقامات کاخ سفید دلیل آغاز تحریم ها علیه ایران را، فشار بر حکومت کشور اعلام کردند. اما در پس این سفسطه مقامات آمریکایی که مورد توجه برخی خارج نشینان فارسی زبان هم قرار گرفت، هدف مضحکی نهفته است که ایالات متحده آمریکا همچنان پس از چهار دهه از انقلاب اسلامی مردم ایران در پی آن است و این هدف چیزی نیست جز ایجاد جدایی میان مردم و حاکمیت.
گرچه هزاران بار در این آزمون به خطا رفته و شکست خورده است اما هر بار به شیوه ای تلاش می کند تا مردم و نظام جمهوری اسلامی را جدا از هم معرفی و خود را منجی اولی و دشمن دومی اعلام کند.
جنگ تبلیغاتی و رسانه ای وسیعی که این روزها از سوی رسانه های خارجی (به ویژه فارسی زبان خارج از کشور) پیگیری می شود بیش از هر موضوع دیگری بر ایجاد شکاف میان دولت و ملت ایران تکیه و تاکید دارد. اما میان بازی های رسانه ای به پشتوانه ریال سعودی و دلار آمریکایی، کیست که نداند بزرگترین آسیب را از تحریم های غیر انسانی ترامپ؛ مردم ایران خواهند دید و کیست که نداند موسسات تحریمی آمریکا همان موسساتی هستند که مردم ایران نیازهای خود را از طریق آن ها تامین می کنند.
میان هیاهوی تلویزیون های متعدد فارسی زبان خارج نشین، کیست که نداند مردم ایران با تمام ناملایمات و کاستی ها، همچنان به نظام و مسوولان خود امیدوار هستند. با وجود نابسامانی های اقتصادی جامعه ایران هنوز به آرمان های چهل سال گذشته خود پایبند هستند و می توان با قاطعیت گفت همین امید مردم به نظام جمهوری اسلامی است که معادلات آمریکا و متحدان منطقه ای او را درباره ایران برهم ریخته تا هربار با شیوه ای عجیب تر به این امید یورش برند.
گرچه در دشمنی آمریکا با مردم ایران شکی نیست اما این گزاره هم نفی کننده مسوولیت، مسوولان برای بهبود شرایط جامعه نیست، چه بسا چالش هایی در کشور وجود دارد که نه منشا آن ها خارجی که ریشه در برخی ناکارآمدی های داخلی دارد.

**دروغ پردازی های گاهی مضحک و گاهی تلخ
بررسی فهرست تحریم های آمریکا در دور تازه آن ها نشان می دهد که سازمان های متولی تحریم، تنها چیزی که از جامعه ایران و اقتصاد آن می دانند تهدید و تحدید آن هاست وگرنه برای فهرست بندی شرکت های ایرانی در صف تحریم باید نیم نگاهی به برخی از اسامی انداخته و شرکت ها و موسسات مالی تعطیل را از این فهرست حذف می کردند. این همان دروغ پردازی مضحک آمریکا در فهرست نویسی تحریمی است.
از دیگر سو کاخ سفید درحالی مدعی رفع تحریم از دارو و غذای وارداتی ایران است که باز هم نشانه هایی از بی اطلاعی وزارت خانه های آمریکایی از سیستم توزیع دارو و سیستم بهداشتی ایران دارند. بر فرض تقریبا محال، حتی اگر قبول کنیم که آمریکا در تحریم نکردن دارو و غذای برای ایران، صادق و مُصر است (هرچند تجربه هایی چون لیبی و عراق خلاف آن را نشان می دهد) باز هم می توان اثرات پنهان این تحریم ها را در نظام بهداشتی ایران مشاهده کرد.
تحریم تجهیزات پزشکی، تجهیزات ساخت و تولید دارو و حتی پیشگیری از انتقال دانش مورد نیاز به داخل مرزهای ایران، تحریم خاموشی است که برخلاف ادعای وزیر امور خارجه آمریکا، بیش از پیش گریبان بیماران ایرانی را خواهد گرفت و مرگ های خاموشی را رقم خواهد زد. واکاوی مجموعه این سخنان و عملکرد نشان می دهد که مشقت ها و دشواری های تحریم از سوی کسانی بر کشور تحمیل می شود که کمترین شناختی از اقتصاد، جامعه و سیاست ایران ندارند.

**القای حس شکست، هدف نهایی تحریم های آمریکا
پروژه ناامید سازی مردم ایران به قدری برای آمریکا و هم پیمانان خارجی او حائز اهمیت است که برای عملی ساختن آن از مقامات آمریکا تا رسانه های فارسی زبان خارجی در تکاپو هستند. . آنچه ماهیت تحریم های آمریکا در پی آن است، ناامیدسازی ملتی از آرمان هایی است که چهاردهه پیش برای دستیابی به آن ها انقلاب کردند. استراتژیست های آمریکایی در پس تحریم های اقتصادی، امنیت روانی جامعه ایران را نشانه رفته اند و تحریم تنها لایه ظاهری جنگ آمریکا علیه ایران است.
بازوی اصلی این جنگ روانی که با اتکا به دروغ و سفسطه در پی ایجاد شکاف میان مردم و حاکمیت هستند، رسانه است. رسانه ای که وزارت خارجه آمریکا هفته پیش از اختصاص 40 میلیارد دلار بودجه برای تقویت آن خبر داد.
بوق و کرنای خبری این رسانه ها در توضیح و تبیین خط به خط تحریم ها علیه ایران در حالی است که ایران چهاردهه است با شدیدترین این تحریم ها بین سال های 90 تا 92 دست و پنجه نرم کرده و گرچه در این مبارزه ناتمام و نابرابر بسیار آسیب دیده است اما همچنان به عنوان یک سرزمین در نظام جغرافیایی جهان حضور دارد. سال ها مبارزه با درد تحریم شاید فرصت های بزرگ شکوفایی را از اقتصاد ایران گرفته اما این دردی است که اگر متحد و متعهد به درمان آن در داخل باشیم نه تنها نمی کشد بلکه قوی تر می کند.