بزرگنمايي:

راه ترقی- دکتر مهدیه سالاری، فارغ‌التحصیل رشته علوم و مهندسی صنایع غذایی از دانشگاه تبریز، با اشاره به اینکه بیوپلیمرهای تشکیل دهنده‌ فیلم‌های زیست تخریب‌پذیر می‌تواند از جنس پروتئین، پلی‌ساکارید، چربی و یا ترکیبی از آنها باشد، گفت: از جمله بیوپلیمرهای پلی‌ساکاریدی که به طور گسترده برای تولید فیلم زیست تخریب‌پذیر مورد توجه قرار گرفته، "کیتوزان" است. با وجود مزایای متعدد و خواص منحصر به فرد کیتوزان، کاربرد فیلم آن به علت حساسیت‌ ذاتی به آب و ویژگی‌های مکانیکی نسبتا ضعیف، محدود شده‌ است.

وی ادامه داد: یک راه بسیار مناسب برای بهبود خواص فیلم کیتوزان، مخلوط کردن آن با نانوپرکننده‌ تقویت کننده و تشکیل نانوکامپوزیت است. از این رو، در این طرح پژوهشی با تلفیق نانوکریستال سلولز باکتریایی و نانوذرات نقره به فرمولاسیون بیوپلیمر، تلاش شده تا فیلم نانوکامپوزیتی سنتز شود که خواص ضد میکروبی داشته و منجر به افزایش ماندگاری مواد غذایی شود.

به گفته‌ این محقق، استفاده از نانوکریستال سلولز باکتریایی تأثیر بسیار زیادی در بهبود خواص حرارتی، مکانیکی و کاهش نفوذپذیری فیلم به بخار آب دارد. همچنین استفاده از نانوذرات نقره می‌تواند به طور قابل توجهی خواص ضد میکروبی فیلم کیتوزان در برابر باکتری‌های گرم مثبت، باکتری‌های گرم منفی و قارچ‌ها را افزایش دهد.

سالاری، نوآوری این طرح را نسبت به تحقیقات دیگر در استفاده از سلولز باکتریایی به جای سلولز گیاهی جهت تهیه نانوکریستال سلولز عنوان کرد و یادآور شد: در این طرح سلولز باکتریایی با استفاده از محصولات جانبی کارخانجات صنایع غذایی (ملاس) به عنوان محیط کشت رشد باکتری تولید شده‌ است. این امر موجب کاهش هزینه‌ تولید سلولز و استفاده‌ بهینه از محصولات جانبی کارخانجات جهت تولید ماده‌ زیستی بسیار ارزشمند شده است.

این تحقیقات از سوی مهدیه سالاری دانش‌آموخته‌ دکترای علوم و مهندسی صنایع غذایی، دکتر محمود صوتی خیابانی، دکتر رضا رضایی مکرم و دکتر بابک قنبرزاده از اعضای هیأت علمی دانشگاه تبریز و دکتر حسین صمدی کفیل عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی تبریز اجرایی شده و نتایج آن در مجله‌ Food Hydrocolloids با ضریب تأثیر 5/089 منتشر شده‌ است.