بزرگنمايي:

راه ترقی- دکتر  احمد عابدی سروستانی  اظهار کرد: اگرچه برخی افراد به دلیل استعداد خدادادی در هنگام آموزش، مطالب را یاد می‌گیرند و ممکن است نیازی به تمرین یا مشق نداشته باشند، اما غالب افراد برای یادگیری نیازمند تمرین و تکرار هستند.

وی بیان کرد: تمرین یا مشق برای یادگیری مهارت‌ها بسیار توصیه شده است، زیرا باعث می شود فرد یادگیرنده مهارت ها را بهتر بیاموزد و بروز رفتار مطابق با آن به طور خودکار و به صورت یک عادت درآید.

این استاد دانشگاه تاکید کرد: بهتر است به جای تمرین یا مشق از واژه «تجربه یادگیری» استفاده کنیم. تجربه یادگیری هرگونه فعالیتی اعم از خواندن، نوشتن، حل کردن، حفظ کردن، آزمایش کردن، انجام دادن، خلاصه کردن، امتحان دادن، فکر کردن، نقد کردن، تحلیل کردن و غیره است که فرد برای رسیدن به اهداف آموزشی انجام می دهد.

عابدی سروستانی با بیان اینکه فهرست تجارب یادگیری، متنوع و گسترده است، گفت: مشکل موسسات کنکوری یا سایر موسسات خصوصی در اینجاست که تنها بر چند تجربه یادگیری از جمله خواندن، حفظ کردن، نوشتن و تست زدن تاکید می کنند تا از طریق آنها کسب درآمد کنند.

این استاد دانشگاه ادامه داد: با این کار توجه به سایر تجارب یادگیری که اتفاقاً راه‌های مناسبی برای یادگیری هستند، فراموش می‌شوند و این یک مشکل و نقص مهم در نظام تعلیم و تربیت است که مسئولان آموزش و پرورش کشور به آن پی برده و اصرار بر اصلاح آن دارند.

وی به برخی از این اقدامات اشاره کرد و گفت: در نظام‌های تعلیم و تربیت جدید، بر حفظ کردن مطالب تاکید زیادی نمی شود و بیشتر بر فکر کردن، تحلیل کردن، نقد کردن، استنباط کردن، ساختن، ابداع کردن و مانند آن تاکید بسیار می شود، بنابراین در یک نظام تعلیم و تربیت مناسب می بایست مشق و تمرین به معنی ایجاد تجارب یادگیری برای فراگیران وجود داشته باشد.

عابدی سروستانی تصریح کرد: البته نکته مهم دیگر در این رابطه، روش‌های سنجش یادگیری در نظام تعلیم و تربیت ما است که تاکنون یادگیری را بیشتر به معنی حفظ کردن یا تست زدن تعبیر کرده است. این امر باعث شده که کل نظام تعلیم و تربیت تحت الشعاع این موضوع قرار گیرد و فردی باسواد تلقی شود که بهتر بتواند مطالب را حفظ و به یاد آورد نه این که مسایل را با روش‌های خلاقانه حل کند.

این استاد دانشگاه در پایان اظهار کرد: مسئولان نظام تعلیم و تربیت، تجدید نظر در روش‌های آموزش و یادگیری را احساس کرده‌اند و اقدامات اخیر آنان را می‌توان در این راستا ارزیابی کرد. بنابراین، راه حل منصفانه این است که موسسات آموزش خصوصی خود را با سیاست‌های درست آموزش و پرورش کشور تطبیق دهند.