بزرگنمايي:

راه ترقی - � والاس بروکر، دانشمند اهل ایالات متحده که به‌عنوان پدر علوم اقلیمی شناخته می‌شود و به رواج اصطلاح گرمایش زمین کمک کرد، به‌تازگی درگذشت.

والاس بروکر، دانشمند اقلیم‌شناس اهل ایالات متحده که با عبارت « گرمایش زمین » مشهور شده بود،‌ در سن 87 سالگی در نیویورک درگذشت. پروفسور بروکر جزو اولین افرادی بود که در دهه‌ی 1970 انتشار دی‌اکسید کربن را عامل افزایش دمای هوا دانست. او همچنین با پژوهش درباره‌ی نوار نقاله،‌ اقیانوس‌شناسی را به تغییرات اقلیمی ربط داده بود. دانشمندان سراسر جهان با ادای احترام به او، وی را نابغه و پیش‌گام علوم اقلیمی خطاب می‌کنند. بروکر حدود 67 سال از عمر خود را در دانشگاه کلمبیای نیویورک مشغول به کار بود. در سال 1975 مقاله‌ای در ژورنال ساینس منتشر کرد و با اشاره به ارتباط دی‌اکسید کربن و دمای اقصی‌نقاط جهان، توجهات زیادی را به این طرز فکر جلب کرد. مقاله‌ی یادشده با عنوان « تغییرات اقلیمی : آیا ما در آستانه‌ی گرمایش جهانی زمین هستیم؟» منتشر شد و گفته می‌شود که این عبارت برای اولین‌بار در مقاله‌ای پژوهشی آمده است. ایده‌ای در این پژوهش ذکر شده بود که نشان می‌داد انسان‌ها با انتشار دی‌اکسید کربن تأثیر شگرفی بر تغییرات اقلیمی دارند. مقاله‌های مرتبط
گرمایش زمین چگونه زندگی در اقیانوس را تا آستانه‌‌ انقراض برد 10 سال تا وقوع گرمای بیش از حد در زمین باقی مانده است انسان پیش از ایجاد گرمایش زمین احتمالا عامل بروز سرمایش بود
او معتقد بود که دنیا در دهه‌ی 1970 درحال تجربه‌ی 40سال چرخه‌ی سرمایش است که به‌زودی به‌پایان می‌رسد و نشانه‌های عامل انسانی در بروز گرمایش زمین آشکار خواهد شد. دقیقاً یک‌سال بعد (1976) دمای هوا شروع به افزایش کرد و درست مثل پیش‌بینی بروکر، به روند صعودی خود ادامه داد. در دهه‌ی 1980 او به رهبران سیاسی ایالات متحده گفت که افزایش گازهای گلخانه‌ای در هوا باعث می‌شود تلاش ملی جدید و جسورانه‌ای با هدف درک اتمسفر، اقیانوس‌ها، زیست‌کره‌ی زمین و یخ انجام شود. پژوهش بروکر روی نوار‌ نقاله‌ی فعلی اقیانوس نیز از اهمیت زیادی برخوردار بود. او این ایده را مطرح کرد که مقیاس گردش جریان‌های اقیانوس ازطریق حرکت مقادیر زیادی گرما از یک مکان به مکانی دیگر می‌تواند به تنظیم سیستم آب‌و‌هوایی کمک کند. یکی دیگر از ایده‌های او این بود که نوار‌ نقاله می‌تواند به‌طور ناگهانی تغییر کند و منجر به تغییرات چشمگیر اقلیمی شود که طی چندین دهه‌ی آینده رخ خواهد داد.
پروفسور بروکر به‌شدت نگران نقش انسان به‌عنوان عامل اصلی تغییرات اقلیمی بود و از اولین طرفداران ایده‌ی حذف دی‌اکسید کربن از هوا با استفاده از دستگاه‌ها محسوب می‌شد. او در مصاحبه‌ی خود با بی‌بی‌سی در سال 2009 گفت: من هم مثل هر شخص دیگری با راهکار فناورانه مخالف هستم، اما معتقدم اگر راهکار فناورانه نداشته باشیم، افزایش دی‌اکسید کربن به سیر صعودی خود ادامه خواهد داد. ما می‌توانیم برای دی‌اکسید کربن مالیات درنظر بگیریم،‌ مردم جامعه یاد گرفته‌اند که چطور آب را تمیز نگه‌ دارند، حالا وقت آن است که بیاموزند چطور می‌توان هوا را به همان شکل طبیعی خود حفظ کرد؛ اما فکر می‌کنم نمی‌توانیم این کار را انجام دهیم، زیرا در تقدیر ما نوشته شده است که دی‌اکسید کربن هوا را دوبرابر خواهیم کرد. به‌عبارتی اگر مدل‌ها صحیح باشند، 3٫5 درجه‌ی سانتی‌گراد گرمایش به این معنا است که بارندگی تقریباً در تمام نقاط دنیا تغییر خواهد کرد، یخ‌های قطب ذوب می‌شوند، سطح آب دریا به‌تدریج افزایش می‌یابد و تمام این اتفاقات دنیای ما را زیرورو می‌کنند. جایگاه والای پروفسور بروکر به‌عنوان دانشمند را می‌توان در پیام‌ها و توییت‌های متعددی که پس از درگذشت وی منتشر شدند،‌ مشاهده کرد. ریچارد آلی،‌ متخصص آب‌و‌هوا در دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا می‌گوید: درک او در این حوزه بیشتر از هر متخصص دیگری بود، به‌طوری‌که منطق بالایی درباره‌ی نحوه‌ی فعالیت سیستم زمین و پیشینه‌ی آن داشت و همه‌ی ما به‌نحوی دنباله‌روی او هستیم. پروفسور بروکر را به‌خاطر رفتار متواضعانه و دوستانه‌اش نیز می‌شناسند. او با مشکل خوانش‌پریشی دست‌و‌پنجه نرم می‌کرد و هرگز نحوه‌ی کار با کامپیوتر و تایپ‌کردن را یاد نگرفت. از اینکه دیگران او را برای عبارت «گرمایش زمین» که مبدع آن بود، ستایش می‌کردند،‌ خجالت‌زده می‌شد و این اتفاق را یک خوش‌شانسی می‌دانست. در اطلاعیه‌ی درگذشت وی نیز از او نقل‌قول شده است که اگر این عبارت (گرمایش زمین) را روی سنگ‌ قبر او بنویسند، عذاب خواهد کشید.