بزرگنمايي:

راه ترقی - UPS یکی از قدیمی‌ترین برندهای فعال در صنعت ‌حمل‌و‌نقل جهانی است که امروز در شاخه‌های گسترده‌ی آن، به‌عنوان بازیگری بزرگ شناخته می‌شود.

یو‌پی‌اس (United Parcel Service) شرکتی آمریکایی با حوزه‌ی فعالیت بین‌المللی است که در حوزه‌ی حمل‌ونقل کالا فعالیت می‌کند. مدیریت زنجیره‌ی تأمین و فعالیت‌های مرتبط با آن نیز در حوزه‌ی اهداف استراتژیک این شرکت قرار دارد. مرکز مدیریت UPS در سندی اسپرینگز جورجیا قرار دارد. برند یو‌پی‌اس امروز باارزش‌ترین برند حوزه‌ی حمل‌ونقل در جهان محسوب می‌شود. کسب‌وکار آن‌ها، لقب Big Brown را یدک می‌کشد و آمار حمل‌ونقل بسته توسط بخش‌های مختلف آن، سالانه به میلیاردها بسته‌ی پستی می‌رسد. باوجود آن که فعالیت‌های یو‌پی‌اس در سرتاسر جهان توسعه یافته‌اند، بخش اعظمی از تمرکز و درآمد آن‌ها به ایالات متحده‌ی آمریکا معطوف می‌شود. سیستم تحویل در تا در آن‌ها در آمریکا، تقریبا به تمامی آدرس‌های رسمی موجود در آن کشور خدمت‌رسانی می‌کند. تاریخچه‌ی تأسیس
شرکت یو‌پی‌‌اس در سال 1907 توسط یک جوان 19 ساله به‌نام جیمز کیسی در سیاتل تأسیس شد. در آن زمان، کسب‌وکار آن‌ها یک سرویس پیام‌رسانی متشکل از 6 دوچرخه به‌تام American Messenger Company بود. او از همان ابتدا، سیاست‌های شرکت خود را به‌نوعی ترسیم کرد که به‌نوعی در مالکیت کارمندان باشد. کیسی برای کسب درآمد در شرکت جدید خود، انواع پیام‌های تلگرافی، نهار گرم و پیام‌ها و بسته‌های گوناگونی را جابه‌جا می‌کرد.
جیمز کیسی در سال 1913، کسب‌وکار کیسی با شرکت یکی از رقبا یعنی اِوِرت مک‌کیب ادغام شد. شرکت او، Motorcycle Delivery Company نام داشت و این ادغام، شرکتی به‌نام Merchants Parcel Delivery را شکل داد. در آن زمان ناوگان آن‌ها متشکل از چند موتورسیکلت و یک فورد مدل T بود. پس از چند سال، شرکت 4 خودرو و 5 موتورسیکلت داشت و تصمیم گرفت تا رنگی واحد برای آن‌ها انتخاب کند. چارلی سودرستورم، یکی از شرکای کیسی پیشنهاد داد که رنگ قهوه‌ای به‌خاطر مقاومت مناسب دربرابر کثیفی، برای رنگ‌آمیزی ناوگان حمل‌ونقل استفاده شود. جیمز کیسی از همان ابتدا شرکت را با هدف مدیریت و مالکیت کارمندان بنا کرد
راننده‌های شبکه‌ی توزیع کیسی، در همان سال‌های ابتدایی برای بهره‌گیری از مزایای اتحادیه‌ها، پس از تأییدیه‌ی ضمنی او، به اتحادیه‌ی بین‌المللی برادری تیمسترز ملحق شدند. در سال 1918، اولین قراردادهای رسمی برای شرکت حمل‌ونقل ارسال شد و 3 خرده‌فروشی در سیاتل،‌ برای تحویل سریع خریدها به آدرس خریداران، با آن‌ها وارد همکاری شدند. تحویل بسته‌های خرید خرده‌فروشی‌ها، تا پایان دهه‌ی 1940 جزو فعالیت‌های اصلی شرکت بود.
کیسی در اولین روزهای شرکت اولین تلاش‌ها برای توسعه‌ی کسب‌وکار در خارج از منطقه‌ی تأسیس، در سال 1919 و با خرید شرکتی در اوکلند کالیفرنیا انجام شد. در آن سال‌ها، شرکتی با همان نام در سان‌فرانسیسکو فعالیت می‌کرد و در نتیجه، تغییر نام برای شرکت تحت مدیریت کیسی، اجتناب‌ناپذیر بود. نام جدیدی که برای شرکت انتخاب شد، نام کنونی یعنی United Parcel Service بود. پس از تصویب نام جدید، مناطق دیگر همچون لس‌آنجلس، سان‌فرانسیسکو، سن‌دیگو و پورتلند در اورگان، میزبان UPS شدند. توسعه‌ی فعالیت به ساحل شرقی آمریکا نیز در دهه‌ی 1930 و شروع خدمات تحویل کالا در نیویورک سیتی انجام شد. در همان سال، دفتر مرکزی شرکت نیز به نیویورک منتقل شد. استفاده از هواپیماهای مسافربری برای حمل‌ونقل بسته، از سال 1929 وارد سیاست‌های کاری UPS شد. این زیرمجموعه با نام United Air Express شروع به کار کرد. البته، با شروع رکود بزرگ تاریخی آمریکا، برنامه‌ها برای توسعه‌ی هوایی با مشکل مواجه شده و آن زیرمجموعه تعطیل شد. به‌هرحال برنامه‌های یو‌پی‌اس برای ورود به بازار حمل‌ونقل هوایی، تا دهه‌ی 1950 بخ تعویق افتاد. چالش بعدی دیگر برای یو‌پی‌اس آن بود که شهروندان به‌مرور بیشتر صاحب خودرو می‌شدند و خودشان، کالاهای خریداری شده از خرده‌فروشی‌ها را حمل می‌کردند. این روند، باعث کاهش درآمد شرکت در سال‌های پایانی دهه‌ی 1940 شد.
ناوگان حمال‌ونقل در سال 191‍6 کیسی در واکنش به روند پیش‌آمده برای حمل‌ونقل کالا، تصمیم گرفت تا سرویس حمل‌ونقل فرد به فرد را راه‌اندازی کند. در آن سرویس، کالاها از آدرس فرستنده تا آدرس گیرنده جابه‌جا می‌شدند و نرخ مشخصی به‌ازای هر بسته دریافت می‌شد. شرکت‌های بزرگ صنعتی و تجاری، اولین مشتری‌های یو‌پی‌اس در سرویس جدید بودند. به‌مرور، مصرف‌کننده‌های نهایی نیز به آن سبک از خدمات، جذب شدند. محدودیت ابعاد مرسوله‌ها، فرصت رشد آهسته و منظم را به شرکت داد
UPS در سال‌های بعد، فعالیت‌های خود را توسعه داد تا انحصاری بودن بازار خود را حفظ کند. به‌عنوان مثال، آن‌ها بسته‌های با وزن بیشتر از 50 پوند (22.6 کیلوگرم) و با مجموع ابعاد 108 اینچ (2.8 متر) قبول نمی‌کردند. این محدودیت‌ها، بعدا با افزایش ظرفیت‌های شرکت، کاهش یافتند. درنتیجه‌ی آن محدودیت‌ها، ابعاد میانگین بسته‌های حمل‌ونقلی، به‌اندازه‌ی یک چمدان بوده و درنتیجه، مرتب‌سازی و حمل‌ونقل آن‌ها آسان‌تر بود. در آن زمان، یو‌پی‌اس با شرکت‌های محلی بسیاری رقابت می‌کرد و آن‌ها، عموما محدودیتی برای ابعاد بسته‌ها نداشتند. در نتیجه، آن رقبا با بسته‌های سنگین‌تر، اضافه‌بار بیشتر در حمل‌ونقل و کاهش حجم سفارش‌ها روبه‌رو بودند.
فورد مدل T در ناوگان UPS تغییر مدیریت در میانه‌ی قرن بیستم
کیسی،‌در سال 1962 از سمت مدیریت عامل استعفا داد. در آن زمان، درآمد سالانه‌ی شرکت به 141 میلیون دلار رسیده بود. جورج دی اسمیت جایگزین او شد و فروش شرکت در خلال سال‌های 1964 تا 1969، رشدی 2 برابری را تجربه کرد. در آن سال، فروش شرکت به 548 میلیون دلار رسید که سود 31.9 میلیون دلاری در پی داشت. شرکت تا آن سال‌ها هنوز به فعالیت به‌صورت خصوصی ادامه می‌داد و صدها مدیر اجرایی، سهام‌داران اصلی‌اش بودند. تا سال 1969، ایالت‌های محل فعالیت یو‌پی‌اس به 31 عدد در شرق و غرب آمریکا رسیده بود. کمیسیون تجارت بین‌المللی آمریکا (ICC) سازمانی است که توسعه‌ی فعالیت شرکت‌ها در ایالت‌های مختلف کشور را بررسی می‌کند. آن‌ها در پایان دهه‌ی 1960 به یو‌پی‌اس اجازه دادند تا در 9 ایالت میانی نیز کسب‌وکار خود را توسعه دهند. پس از مدتی، 3 ایالت دیگر نیز به این فهرست اضافه شدند. تنها،‌ایالت‌های کم‌جمعیت همچون آریزونا، آلاسکا، هاوایی، آیداهو، مونتانا، نوادا و یوتا، میزبان UPS نبودند.
سیاست یو‌پی‌اس در سال‌های میانی قرن بیستم، دوری از جنجال و خبرسازی عمومی بود. مدیران شرکت، در آن زمان مصاحبه‌های زیادی انجام نمی‌دادند و به‌نوعی از اخبار عمومی دوری می‌کردند. یکی از اعتقادات مدیران در آن زمان این بود که در آمریکا، تنها یک سرویس حمل‌ونقل بسته‌ای توانایی فعالیت دارد. آن‌ها امید داشتند که با کمتر عمومی کردن فعالیت خود، شانس کپی کردن راهکارها را برای رقبا، از بین ببرند. در میانه‌های قرن بیستم، UPS با حداقل حضور رسانه‌ای فعالیت می‌کرد
سیاست‌های رازداری در شرکت یو‌پی‌اس، به‌این خاطر به‌خوبی اجرا می‌شد که مدیریت آن محدود و کنترل‌شده بود. 3700 سهام‌دار آن‌ها، مدیران میانی، رده‌بالا و اعضای خانواده‌ی آن‌ها بودند. سهام‌دارانی که قصد فروش سهم را داشتند نیز آن را به خود شرکت می‌فروختند. از آنجایی که مدیران، خود صاحب یو‌پی‌اس بودند، شرکت می‌توانست برنامه‌ریزی‌های بلندمدت انجام دهد. برخلاف آن‌ها، اکثر شرکت‌های عمومی با فشار از سوی سهام‌داران عام برای سوددهی سریع مواجه هستند. به‌علاوه، اکثر مدیران یو‌پی‌اس از مسیر رانندگی و تحویل کالا و با تجربه‌های چندساله به مقام کنونی رسیده بودند و تعهد بالایی به شرکت داشتند. ساختار مدیریتی یو‌پی‌اس نیز تقریبا غیررسمی بود. آن‌ها همکاری در همه‌ی سطوح و درگیر شدن مدیریت در اکثر فعالیت‌ها را پیاده می‌کردند.
خودروی حمل‌ونقل گرومان 1990 شرکت UPS چالش رقابت با دولت
در سال 1970، کنگره‌ی آمریکا، طرحی را برای تغییرات ساختاری در سرویس پست ایالات متحده تصویب کرد که به آن‌ها امکان می‌داد تا از سود فعالیت‌های نامه‌رسانی،‌ در بخش تحویل بسته و کالا استفاده کنند. چنین رویکردی، به شرکت پست امکان می‌داد تا خدمات خود را با قیمت پایین‌تر ارائه کرده و با UPS رقابت کند. شرکت UPS در پاسخ به چالش ایجاد شده از طرف شرکت پست، مجبور شد تا فعالیت‌های خود را کمی عمومی‌تر کند. آن‌ها با یک شرکت روابط عمومی وارد همکاری شدند و برای اولین‌بار، آمار درآمدی خود را منتشر کردند. آن‌ها تلاش می‌کردند تا نقش هماهنگ‌کننده‌ی خود را در اقتصاد آمریکا نشان دهند و ادعا می‌کردند که تغییرات در سیستم پستی،‌ در بازارشان اخلال ایجاد خواهد کرد. طبق آمار آن دوره، یو‌پی‌اس در سال 1969 حدود 500 میلیون بسته را برای 165 هزار مشتری جابه‌جا کرده بود. شرکت ادعا می‌کرد که حدود 95 درصد از بسته‌ها در فاصله‌ی زمانی یک روزه تحویل داده شدند.
روند کاری و تحویل کالا در یو‌پی‌اس، به‌صورت 5 روز در هفته برنامه‌ریزی شده بود. راننده‌ها، بسته‌ها را در ساعات صبح تحویل می‌دادند، بعدازظهر بسته‌های ارسال را دریافت می‌کردند و تا ساعت 6 بعد از ظهر، به مرکز عملیات باز می‌گشتند. بسته‌های دریافتی آن‌ها، به‌سرعت دسته‌بندی و آماده‌ی تحویل می‌شد. تغییر سیاست‌های پستی آمریکا، تهدیدی برای UPS بود
کامیون‌های یو‌پی‌اس، هر شب پاک‌سازی می‌شدند و راننده‌های اختصاصی داشتند. UPS، راننده‌های خود را به چشم مدیران و سهام‌داران آتی شرکت می‌دید. در سال 1969، تعداد راننده‌ها به 22 هزار نفر رسیده بود. اکثر آن‌ها در مسیرهای مشخصی کار می‌کردند تا به‌مرور، ارتباطی نزدیک و دوستانه با مشتریان برقرار کنند. البته، باوجود مدیریت مناسب شرکت، برخی اوقات چالش‌هایی هم میان راننده‌ها و مدیران پیش می‌آمد.
در سال 1976، یو‌پی‌اس تصمیم گرفت تا تغییری زیرساختی در بخش بسته‌بندی و مرتب‌سازی کالاها انجام دهد. آن‌ها می‌خواستند کارمندان تمام‌وقت آن بخش‌ها را با کارگران نیمه‌وقت جایگزین کنند. کارگران که عضو اتحادیه‌ی تیمسترز بودند در مناطق جنوب و غرب آمریکا با این تصمیم موافق بودند، اما 17 هزار کارگر در مناطقی از ماین تا کارولینای جنوبی، به تصمیم جدید اعتراض داشتند. اعتراض کارگران و کارمندان یو‌پی‌اس باعث ایجاد هرج‌ومرج در خرده‌فروشی‌های شرق آمریکا شد که باید فروش‌های حجیم عید کریسمس خود را با سرویس شلوغ پست آمریکا ارسال می‌کردند. درنهایت، یو‌پی‌اس توانست با اتحادیه‌ی تیمسترز به توافق برسد، اما به‌هرحال ارتباط با کارگران کمی‌ تیره‌وتار شد. روند مدیریت راننده‌ها و کارگران، برخی از آن‌ها را ناراحت می‌کرد چون کنترل شدیدی روی کاربری‌شان بود و آمارها به دقت بررسی می‌شدند.
مراکز قدیمی توزیع مرسوله UPS توسعه‌ی جهانی و تشدید رقابت
مقاله‌های مرتبط:
داستان برند: FedEX، پیوند خلاقیت با بزرگ‌ترین ناوگان کارگوی جهان
در سال 1975، یکی از دستاوردهای مهم یو‌پی‌اس در صنعت حمل‌‌ونقل کالا محقق شد. آن‌ها به شرکتی تبدیل شدند که توانایی خدمات‌رسانی تقریبی به همه‌ی آدرس‌های موجود در ایالات متحده را داشتند. در همان سال، توسعه‌ی بین‌المللی فعالیت‌ها شروع شد و اونتاریو کانادا، اولین مقصد یو‌پی‌اس بود. مرکز مدیریت شرکت نیز در آن سال به کنتیکت منتقل شد. در سال 1976، خدمات شرکت آمریکایی در آلمان غربی و با بهره‌گری از 120 ون حمل کالا شروع شد. FedEx، جدی‌ترین رقیب یو‌پی‌اس بوده و هست
فعالیت در آلمان، به‌سرعت و به‌خاطر مشکلات فرهنگی و زبانی در آن کشور، با مشکل مواجه شد. یو‌پی‌اس برای حل چالش‌های ایجاد شده، ابتدا چند مدیر آلمانی استخدام کرد و سپس، اعتراض‌های راننده‌های آلمانی در ارتباط با کار کردن خارج از ساعات عادی را پذیرفت. در سال 1980، تغییر مدیریت بعدی رخ داد و جورج سی لمب به‌عنوان رئیس هیئت‌مدیره‌ی یو‌پی‌اس شروع به کار کرد.
هواپیمای بوئینگ UPS در فرودگاه هنگ‌کنگ برخی قوانین حمل‌ونقل آمریکا در دهه‌های پایانی قرن بیستم با تغییراتی مواجه شدند که به‌سود یو‌پی‌اس بود. آن‌ها با بهره‌گیری از تغییرات ایجاد شده، سرعت رشد خود را بیش‌از پیش افزایش دادند و درآمد شرکت در سال 1980 به 4 میلیارد دلار رسید. این افزایش درآمد7با سود 189 میلیون دلاری همراه بود. آمار بسته‌های تحویل‌داده‌شده در آن سال نیز 1.5 میلیارد عدد بود. مقاله‌های مرتبط:
داستان برند: FedEX، پیوند خلاقیت با بزرگ‌ترین ناوگان کارگوی جهان
یکی از رقبای بزرگ یو‌پی‌اس درآن سال‌ها، FedEx بود که در سال 1973 کار خود را شروع کرد. این شرکت، به‌مرور بخش‌های مختلفی از بازار یو‌پی‌اس را در اختیار می‌گرفت. فدکس، بسته‌های ارسالی را با استفاده از خطوط هوایی و با سرعت بالا منتقل می‌کرد و درنتیجه، بسیاری از شرکت‌ها برای کالاهای اولویت‌دار خود از سرویس‌های آن‌ها استفاده می‌کردند. یو‌پی‌اس، منابع لازم برای رقابت با فدکس را داشت؛ منتهی به‌خاطر شرایط خاص مدیریتی، استقبال زیادی از تغییرات ناگهانی در روند فعالیت نشان نمی‌داد و به‌همین دلیل، روند قبلی خود را ادامه داد.
موتور تحویل بسته‌ی UPS در آلمان شیوه‌ی محافظه‌‌کارانه‌ی مدیریت یو‌پی‌اس به‌حدی بود که آن‌ها در سال 1981 تنها 7 میلیون دلار بدهی بلندمدت داشتند درحالی‌که ارزش شرکت 750 میلیون دلار بود. آن‌ها برای رقابت با فدکس، در سال 1981، 9 هواپیمای 727 دست‌دوم را از شرکت Braniff Airlines و با هزینه‌ی 28 میلیون دلار خریداری کردند. مرکز فعالیت‌های هوایی یو‌پی‌اس در لویس‌ویل کنتاکی تأسیس شد اما رقابت مستقیم با فدکس،‌ به‌خاطر هزینه‌های احتمالا بالای راه‌اندازی ناوگان هوایی، صورت نگرفت. آن‌ها استراتژی تحویل 2 روزه‌ی کالا را پیش گرفتند و تبلیغاتی پیرامون تحویل کالا در روز ارسال، انجام نشد. یو‌پی‌اس امید داشت که کسب‌وکارها، قیمت پایین‌تر 70 درصدی را به تحویل سریع کالا ترجیح دهند. ورود به بازار حمل‌ونقل هوایی با حداکثر احتیاط انجام شد
یو‌پی‌اس، سرویس تحویل 2 روزه‌ی کالای خود را با نام Blue Label Air معرفی می‌کرد. در سال 1981، یک میلیون دلار هزینه برای بازاریابی آن سرویس اختصاص داشت که در سیاست‌ها بازاریابی یو‌پی‌اس، حرکتی جدید محسوب می‌شد. آن‌ها در سال 1982 برای اولین‌بار تبلیغات تلویزیونی سرویس‌های خود را شروع کردند تا مدیران کسب‌وکارها را قانع کنند که تحویل 2 روزه‌ی کالا برای اکثر مرسولات، به‌حدکافی سریع هست.
کامیون DAF LF شرکت یو‌پی‌اس در انگلستان در ابتدای دهه‌ی 1980، رکودی نسبی اقتصاد آمریکا را فراگرفت. این رکود، تاحدودی به‌نفع یو‌پی‌اس بود؛ چرا که کسب‌وکارها به‌مرور انبارهای خود را کوچک‌تر کردند و بسته‌های کوچک‌تر را با تمرکز بر اعتماد و پایداری سرویس حمل‌ونقل، بیشتر جابه‌جا می‌کردند. در سال 1981، حجم تبادلات شرکت افزایشی 6 درصدی داشت. رشد صورت‌گرفته در دوران رکود، برای یو‌پی‌اس چالش‌هایی را هم به‌همراه داشت. باوجود افزایش درآمد و سوددهی شرکت، حقوق دریافتی کارگران و راننده‌ها افزایش قابل توجهی نداشت و همین مورد، باعث اعتراضات سراسری شد. با وجود ایجاد تفاهم با تیمسترز، یو‌پی‌اس باز هم با راننده‌ها وارد چالش شد و 90 هزار کارمند شرکت در سال 1983 اعتراض خود را علنی کردند.
کامیون International 9900i در سال 1982، رقابت جدی یو‌پی‌اس با فدکس شروع شد. آن‌ها سرویس تحویل یک‌روزه‌ی کالا را با نام UPS Next Day Air معرفی کردند که هزینه‌ای نصف فدکس داشت. تا سال بعد، آمار سرویس‌های یک‌روزه و 2 روزه‌ی آن‌ها به مجموع 140 هزار بسته در روز می‌رسید. درآمد شرکت به 5.2 میلیارد دلار رسید که 332 میلیون از آن، سود عملیاتی بود. تعداد کامیون‌های شرکت نیز تا آن سال به 62 هزار عدد رسیده بود. شرکت‌های فروش پستی کالا و توزیع‌کننده‌های کاتالوگ، بزرگ‌ترین و رو‌به‌رشدترین بخش کسب‌وکار یو‌پی‌اس در آن سال‌ها بودند. جک راجرز، مدیر بعدی یو‌پی‌اس بود که در سال 1984 به این مقام رسید. یک سال بعد، خدمات بین‌المللی شرکت توسعه یافت و کالاها بین آمریکا و 6 کشور اروپایی، جابه‌جا می‌شدند.
خودروی حمل‌ونقل Iveko Daily مخصوص یو‌پی‌اس باوجود تمام چالش‌های پیش‌آمده برای UPS، دهه‌ی 1980 و ابتدای 1990، دوران پررونقی برای آن‌ها بود. مجله‌ی فورچن در یک بررسی اعلام کرد که آن شرکت، بالاترین اعتبار را در صنعت خود در تمامی سال‌های بین 1984 تا 1991 کسب کرده است. به‌علاوه، آن‌ها سودده‌ترین شرکت حمل‌ونقل آمریکا نیز بودند که به‌عنوان مثال در سال 1987، از 10 میلیارد دلار درآمد، 700 میلیون دلار سود کسب کردند. در دهه‌ی 1990، فدکس هنوز فرمانروای بازار تحویل‌های یک‌روزه در صنعت حمل‌ونقل بود. آن‌ها 57 درصد و یو‌پی‌اس تنها 15 درصد از آن بازار را در اختیار داشتند. فدکس شرکتی کاملا مدرن محسوب می‌شد که از اتوماسیون و امکانات الکترونیکی برای ردگیری مرسوله‌ها و فرایندهای دیگر، استفاده می کرد. یو‌پی‌اس هنوز در بسیاری از بخش‌ها روند سنتی داشت، اما به‌مرور استفاده از فناوری‌های جدید و کامپیوترها در کسب‌وکار آن‌ها نیز شروع شد.
Ram Promaster رویکرد یو‌پی‌اس به‌سمت سیستم‌های مدرن، عملیاتی بود. آن‌ها یک شرکت نرم‌افزاری و یک فروشگاه کامپیوتری برای تأمین نیازهای خود خریداری کردند. سپس، تجهیزات جدید اتوماسیون در یک سرویس مجهز به 35 خودرو در لس‌آنجلس به‌صورت عملی آزمایش شدند. آن‌ها درنهایت پروژه‌ای 5 ساله به ارزش 1.5 میلیارد دلار را شروع کردند تا تمامی فرایندها برای ردگیری مرسوله‌ها از فرستنده تا گیرنده، به‌صورت کامپیوتری انجام شود. این فرایند، در آن زمان به‌صورت کامل توسط فدکس به‌کار گرفته شده بود. استفاده از فناوری‌های دیجیتال، دیرتر از رقیب اما با قدرت بیشتر انجام شد
جریان درآمدی یو‌پی‌اس در دهه‌های منتهی به قرن 21، مناسب بود و فرصت را برای سرمایه‌گذاری افزایش می‌داد. آن‌ها 1.8 میلیارد دلار برای خرید 110 هواپیما در سال 1987، هزینه کردند. چنین خریدی، خطوط هوایی آن‌ها را به رتبه‌ی دهم بزرگ‌ترین خطوط هوایی آمریکا رساند. یک سال بعد، یکی از بزرگ‌ترین کمپین‌های تبلیغات تلویزیونی تاریخ یو‌پی‌اس با هزینه‌ای 35 میلیون دلاری انجام شد. حتی این هزینه‌های عظیم نیز بدهی طولانی مدت یو‌پی‌اس را آن‌چنان افزایش ندادند و آن‌ها، تنها 114 میلیون بدهی بلندمدت داشتند.
تا سال 1988، رشد ناوگان زمینی یو‌پی‌اس، سالانه 7 تا 8 درصد بود، در حالی‌که ناوگان هوایی سالانه 30 درصد رشد داشت. آن‌ها در هر سال حدود 2.3 میلیارد بسته را جابه‌جا می‌کردند که 1.4 میلیارد بسته نیز برای شرکت پست آمریکا جابه‌جا می‌شد. سرویس تحویل یک‌روزه‌ی آن‌ها، مجهز به 300 هواپیما بود و روزانه 600 هزار بسته را جابه‌جا می‌کرد. تلاش‌ها برای توسعه‌ی فعالیت‌های بین‌المللی یو‌پی‌اس با نزدیک شدن به پایان قرن بیستم ادامه داشت. آن‌ها در آلمان غربی حدود 6 هزار کارمند داشتند، اما تنها خدمت‌رسانی در ناوگان زمینی انجام می‌دادند. شرکت در سال 1988 همکار ایتالیایی خود با نام Alimondo را خریداری کرد تا با ترکیب آن‌ها و مرکز مدیریت آلمان، فعالیت در اروپا را توسعه دهد. به‌علاوه، 9 شرکت پستی کوچک‌تر نیز در اروپا خریداری شدند. به‌هرحال، آن‌ها و رقیب دیرینه یعنی فدکس، برای گسترش فعالیت بین‌المللی باید هزینه‌های بالایی متقبل می‌شدند، اما یو‌پی‌اس به‌خاطر بدهی بلندمدت کمتر، توان مانور بیشتری داشت. رقابت بین‌المللی آن دو شرکت زمانی به اوج رسید که فدکس، شرکت Tiger International، همکار قدیمی یو‌پی‌اس را خریداری کرد.
خودروی برقی یو‌پی‌اس از برند Modec در آلمان سال‌های پایانی قرن بیستم
در سال 1989، کنت سی نلسون به‌عنوان مدیرعامل جدید یو‌پی‌اس شروع به کار کرد. او از 2 روز پس از فارغ‌التحصیلی به یو‌پی‌اس پیوسته و تمام عمر کاری خود را در آن شرکت گذرانده بود. او پس از به قدرت رسیدن، روندی تدریجی ولی جامع را برای ایجاد تغییر در ساختارهای شرکت از کوچک‌ترین بخش‌ها تا حتی تصویر عمومی آن، شروع کرد. هم‌زمان با افزایش حضور رسانه‌های،‌ برنامه‌ی IPO نیز طرح‌ریزی شد
در ابتدایی دهه‌ی 1990، با وجود چالش‌های متعدد از سوی رقبای کوچک و بزرگ، یو‌پی‌اس چندین سرویس جدید را به خدمات خود اضافه کرد. آن‌ها انواع سرویس‌های تحویل مرسوله همچون زمان‌بندی‌شده و تحویل در روز ارسال تا نمونه‌های ارزان‌تر با تحویل 2 تا 3 روزه را به مشتریان خود ارائه می‌کردند. زیرمجموعه‌ی خدمات لجستیک شرکت که در سال 1993 تأسیس شد،‌ خدمات متنوعی از مدیریت انبار تا تحویل کالا را در سبد خدمات خود داشت.
خودروی حمل‌ونقل Ultimadster با شاسی ایسوزو در ناوگان یو‌پی‌اس در نیویورک سیستم‌های مبتنی بر فناوری قوی که بخش‌های اصلی آن‌ها توسط تیم‌های داخلی یو‌پی‌اس متشکل از 4 هزار نفر نیرو طراحی شده بود، زیرساخت‌های لازم برای ارائه‌ی خدمات متنوع را فراهم می‌کردند. یکی از آن فناوری‌ها موسوم به DIAD دستگاهی شامل یک اسکنر بارکد، تصویربردار امضای دیجیتال و اتصال به شبکه‌ی اینترنت سلولی بود. درنتیجه‌ی تلاش‌های این‌چنینی، تمرکز مدیران نیز از ماشین‌های سنتی قهوه‌ای UPS، به فناوری‌های روز کامپیوتری معطوف شده بود که درنهایت به رضایت بیشتر مشتری می‌انجامید. آخرین نقل‌مکان مرکز مدیریت یو‌پی‌اس، در سال 1991 انجام شد که دفتر مرکزی از گرین‌ویچ کنتیکت به آتلانتا در جورجیا رفت. توسعه‌ی مهم دیگر در آن دوره‌ی زمانی، ایجاد امکان خرید سهام برای کارمندان عادی بود که در سال 1995 رخ داد. تا پیش از آن، تنها مدیران شانس خرید سهام شرکت را داشتند.
یکی از مراکز مدیریت بین‌المللی یو‌پی‌اس دهه‌ی 1990، یک تفاوت عمده با کل تاریخ یو‌پی‌اس داشت. آن‌ها دیگر آن شرکت اسرار‌آمیز با عملکرد مخفیانه و چراغ‌خاموش نبودند و در عوض، بازاریابی آن‌ها با شدت بالا در سطح جهانی انجام می‌شد. بزرگ‌ترین کمپین بازاریابی آن‌ها تا آن زمان، در سال 1996 انجام شد که حدود 100 میلیون دلار هزینه برد. یکی از بخش‌های مهم بازاریابی آن سال، اسپانسرینگ مسابقات المپیک تابستانی آتلانتا بود. تلاش‌های بازاریابی سال‌های پایانی قرن بیستم، باعث شد تا شناخت بین‌المللی برند یو‌پی‌اس بهبود پیدا کند. به‌علاوه، آن‌ها که در ابتدای دهه‌ی 1990 با چالش‌های مالی مواجه شده بودند، با همکاری کارمندان و سهام‌داران صبور و ذخیره‌ی عظیم مالی خود در بانک، توانستند از بحران عبور کنند. توسعه‌ی جهانی نیز به‌حدی باقدرت ادامه پیدا کرد که تا آن سال، کشورهای دریافت‌کننده‌ی خدمات یو‌پی‌اس، به 200 عدد رسید.
سرمایه‌‌گذاری‌های بین‌المللی در 5 سال پایانی منتهی به سال 2000، یک میلیارد دلار در اروپا و 130 میلیون دلار در آسیا بود. آن فعالیت‌های بین‌المللی، فروش شرکت را در 6 سال اول مدیریت نلسون، با افزایش 69 درصدی روبه‌رو کرد. البته، سود عملیاتی شرکت به‌خاطر همان سرمایه‌گذاری‌ها از 8 درصد در سال 1987 به 4.8 درصد در سال 1995 رسید. مدیرعامل‌های یو‌پی‌اس همگی از کارمندان و حتی راننده‌های قدیمی بوده‌اند
جیم پی کلی پس از نلسون به سمت مدیریت عامل شرکت رسید. او از سال 1964 به UPS پیوسته بود و مسیر موفقیت را از رانندگی ماشین‌های تحویل مرسوله شروع کرد. فرصت تجارت الکترونیک
ظهور فناوری جدیدی به‌نام تجارت الکترونیک و خریدهای آنلاین، فرصت را برای افزایش درآمد و سوددهی شرکت‌های حمل‌ونقل از جمله یو‌پی‌اس فراهم کرد. خرید‌وفروش آنلاین کالاها، نیاز مردم به حمل‌ونقل مرسوله را روز‌به‌روز بیشتر می‌کرد.
انبارداری مدرن یو‌پی‌اس مقاله‌های مرتبط:
داستان برند: آمازون فروشگاهی برای همه چیز
از رخدادهای مهمی که در آستانه‌ی قرن 21 برای یو‌پی‌اس رخ داد، می‌توان به عرضه‌ی خدمت جدید بازگشت وجه برای کسب‌وکارها اشاره کرد که برای مرسوله‌های تحویل در روز ارسالی لحاظ می‌شد که از شرکتی به شرکت دیگر فرستاده می‌شدند. خبر خوب دیگر، اولین سوددهی سالانه‌ی شرکت در فعالیت‌های بین‌المللی بود. بالاخره در سال 1999، مدیران یو‌پی‌اس به این نتیجه رسیدند که برای توسعه‌ی بیشتر فعالیت‌ها و خرید شرکت‌های دیگر، باید کسب‌وکار خود را به‌صورت شرکتی عمومی در بورس عرضه کنند. آن‌ها IPO خود را در همان سال اجرا کردند که بزرگ‌ترین در نوع خود در تاریخ آمریکا بود. 5.47 میلیارد دلار سرمایه با فروش 109.4 میلیون سهم در بورس اوراق بهادار نیویورک جذب شد. آن تعداد سهم، سهام کلاس B بودند که در مجموع، یک درصد از سهام کنترلی شرکت یو‌پی‌اس را تشکیل می‌داد. سال‌های اخیر و وضعیت کنونی برند UPS
با شروع قرن 21، شرکت یو‌پی‌اس که دیگر به‌صورت سهامی عام فعالیت می‌کرد، با دست بازتری اقدام به خرید شرکت‌های دیگر کرد. آن‌ها خط هوایی Challenge Air Cargo را در سال 2000 در میامی خریدند که در آمریکای لاتتین فعالیت می‌کرد. در همان سال،‌ مجوز پرواز به چین از آمریکا به شرکت UPS داده شد. چند ماه بعد، تعداد سفرهای هواپیماهای باری یو‌پی‌اس به چین، به 6 پرواز در هفته رسید.
مرکز مدیریت یو‌پی‌اس در جورجیا از خریدهای مهمی که در شروع قرن 21 توس یو‌پی‌اس انجام شد، می‌توان به شرکت Mail Boxes اشاره کرد که با هزینه‌ی 185 میلیون دلار به شرکت عظیم یو‌پی‌اس پیوست. هدف از خرید آن شرکت، افزایش خدمات به کسب‌وکارهای کوچک و خانگی بود. یکی از اهداف مهم دیگر، توسعه‌ی خدمات مدیریت زنجیره‌ی تأمین به‌صورت جهانی بود که با خرید Fritz Companies با ارزش 456 میلیون دلار انجام شد. واحد جدید، با نام UPS Freight Services به شرکت اضافه شد. در سال 2002، مایکل ال اسکو، در مقامت مدیریت عامل جایگزین کلی شد. او در سال 1972 به‌عنوان مدیر مهندسی صنایع به یو‌پی‌اس پیوسته بود. در همان سال، خدمات بازگشت وجه شرکت به کالاهای ارسالی توسط شهروندان (و با شرایط تحویل در همان روز یا زمان مشخص) توسعه پیدا کرد. البته، بازگشت وجه تنها در مرسوله‌های داخل سرزمین اصلی ایالات متحده‌ی آمریکا (Continental United States) ارائه می‌شد.
یکی از دفاتر UPS Store برندسازی، یکی از اقدامات مهم دیگر یو‌پی‌اس پس از شروع قرن 21 بود. آن‌ها ابتدا سرویس‌های فروشگاهی کوچک یعنی Mail Boxes را با برند جدیدی UPS Store معرفی کردند. در همان زمان، اولین تغییر در طراحی لوگو از سال 1961 انجام شد. علاوه‌بر تغییر لوگو، عبارتی که در وسایل نقلیه‌ی یو‌پ‌اس به‌عنوان شعار استفاده می‌شد نیز تغییر کرد. آن‌ها شعار را از Worldwide Delivery Service به Synchronizing the World of Commerce تغییر دادند تا توسعه‌ی خدمات به بخش‌های گسترده‌تر از زنجیره‌ی تأمین جهانی را نشان دهند. باوجود همه‌ی تغییرها، رنگ اصلی شرکت همچنان قهوه‌ای ماند. از زمان عرضه‌ی عمومی سهام، بیش از 40 شرکت به زیرمجموعه‌ی UPS افزوده شده‌اند
از مهم‌ترین پیشرفت‌هایی که در سال‌های دهه‌ی 2000 و با هدف توسعه‌ی فعالیت بین‌المللی انجام شد، می‌توان به گسترش خطوط و خدمان در مراکز هوایی کنتاکی در آمریکا و کلن در آلمان اشاره کرد. به‌علاوه، آسیا در آن زمان به‌عنوان هدف اصلی رشد مشخص شده بود و UPS برای افزایش خدمات در آن منطقه، سرویس بدون توقف خود را از آمریکا تا گوانگژو چین، در سال 2005 راه‌اندازی کرد.
نمونه‌ی خودروهای اولیه‌ی حمل‌ونقل در دهه‌ی 2010 یو‌پی‌اس از اولین سال‌های فعالیت، باتوجه‌به بازار محل حضور و ماشین‌آلات مورد استفاده، تلاش‌هایی را نیز برای حفظ محیط زیست در دستور کار خود داشت. آن‌ها از دهه‌ی 1930 در نیویورک از ماشین‌های برقی استفاده کردند. به‌‌علاوه، روش‌های شستشوی خودروهای حمل‌ونقلی شرکت نیز با بازیافت آب انجام می‌شد. بزرگ‌ترین ناوگان خودروهای با سوخت CNG در جهان نیز متعلق به این برند آمریکایی بود. احساس مسئولیت یو‌پی‌اس به رخدادهای آینده‌نگرانه خصوصا در بحث محیط زیست، باعث شد تا آن‌ها در سال 2003 سند رسمی و برنامه‌ای جامع برای کنترل هرچه بیشتر فعالیت‌های خود با تمرکز بر آن موارد، اجرا کنند. Corporate Sustainability Report نام گزارش آن سند است که از سال 2003، به‌عنوان گزارش سالانه‌ای رسمی توسط شرکت جمع‌آوری می‌شود تا کارایی واحدهای مختلف در ایجاد تعادل بین بخش‌های اقتصادی، اجتماعی و محیط زیستی، بررسی شود.
خودروی گازی یو‌پی‌اس در مونترال کانادا در سال 2005، یک خرید و ادغام مهم دیگر در تاریخ یو‌پی‌اس رخ داد و آن‌ها با جذب شرکت Overnite، خدمات ‌حمل‌ونقل زمینی را بیش‌از‌پیش در آمریکای شمالی توسعه دادند. خرید و ادغام‌های بزرگ دیگری نیز در بریتانیا و لهستان انجام شد که توسعه‌ی فعالیت‌های شرکت به اروپا را تسهیل کرد. در مجموع از زمان عمومی شدن شرکت UPS، آن‌ها تاکنون بیش از 40 شرکت را خریده و به زیرمجموعه‌ی خود اضافه کرده‌اند. همان‌طور که گفته شد، استفاده از فناوری برای بهبود خدمات نیز همیشه در صدر برنامه‌های مدیران یو‌پی‌اس بوده است. سیستم ORION با نام کامل On-Road Integrated Optimization and Navigation با بهبود مسیریابی راننده‌ها، فاصله‌ی طی شده توسط آن‌ها را کاهش می‌دهد که درنهایت در بهبود عملیات حمل‌ونقل، صرفه‌جویی در هزینه‌ها، حفاظت از محیط زیست و افزایش بازدهی خدمات به مشتریان، مفید خواهد بود. استفاده از آن سرویس، از سال 2016 در خدمات UPS شروع شد. فناوری کاربردی DIAD که از سال‌ها قبل در سیستم حمل‌ونقل یو‌پی‌اس استفاده می‌شد، در سال‌های اخیر به نسل پنجم رسید و 100 هزار عدد از نسخه‌ی جدید آن اکنون در سرتاسر جهان استفاده می‌شود. نسخه‌ی جدید، بدون وابستگی به شبکه‌ی سلولی مورد استفاده، به‌صورت خودکار بین شبکه‌ی اپراتورهای مختلف سویچ می‌کند تا بهترین و سریع‌ترین خدمات به مشتری ارائه شود. برند UPS اکنون در رتبه‌ی 44 برترین برندهای رسانه‌ی فوربز قرار دارد. طبق آخرین آمار، درآمد آن‌ها در سال 2017، نزدیک به 66 میلیارد دار بوده که 4.9 میلیارد دلار آن، سود شرکت بوده است. درحال‌حاضر دیوید ابنی به‌عنوان رئیس هیئت‌مدیره و مدیرعامل در شرکت مشغول به کار است. UPS طبق آخرین آمار، 434 هزار کارمند در سرتاسر جهان دارد.