بزرگنمايي:

راه ترقی - تأثیرگذاران رسانه‌ای و گردشگرانی که به‌دنبال فرصتی کمیاب و مشاهده‌ی گل‌ها هستند، به شهر کوچکی در جنوب کالیفرنیا هجوم برده‌اند.

استیو مانوس، شهردار لیک ال‌سینور است. این شهر، شهری کوچک است که در جنوب کالیفرنیا قرار دارد. وی درباره‌ی هجوم گردشگران بی‌شمار به این شهر می‌گوید: در آغاز سال، اگر از من بپرسید با چه مسئله‌ای رو‌به‌رو هستیم، شما را دیوانه خواهم خواند. او مهلتی کوتاه برای برخورد با بزرگ‌ترین بحران کوتاه‌مدت شهرش دارد: انفجاری از گل‌های شقایق در کوهستان‌های تمسکال در شمال‌غربی این شهر. مانوس معتقد است: گل‌های شقایق لیک ال‌سینور شبیه هیچ‌چیز دیگری نیستند که در 32 سال زندگی در لیک ال‌سینور دیده‌ام. گل‌ها رنگ درخشان دارند و تعدادشان فراوان است و کل کوهستان را زیرپوشش قرار می‌دهند. البته، مشکل شهردار گل‌های درخشان نارنجی‌رنگی نیست که در بهار و پس از باراش سنگین باران زمستانی و یک دوره‌ خشکی شکوفه داده‌اند. تأثیرگذاران رسانه‌ای (سلبریتی‌ها) که طی سه هفته‌ی گذشته به این منطقه هجوم آورده‌اند، درکنار اینکه باعث ایجاد ترافیک سنگینی می‌شوند، گاهی نیز رفتارهای نامناسبی مانند کندن و له‌کردن گل‌ها را از خود نشان می‌دهند.
بتزیرا هرناندز درحال‌گرفتن عکس سلفی درمیان گل‌های شقایقی که کوهستان‌های نزدیک لیک ال‌سینور در کالیفرنیا را می‌پوشانند امسال، این منطقه‌ی پر از شکوفه‌های بهاری شقایق دراثر هجوم بازدیدکنندگان بسیار شلوغ شد. در هفته‌ی نخست مارس، وقتی نخستین شکوفه‌ها درآمدند، مانوس به‌خاطر می‌آورد که تنی چند از تأثیرگذاران رسانه‌ای بیرون آمدند و تصمیم گرفتند از مزایای این پشت‌صحنه‌ی زیبا استفاده کنند. این شهر انفجاری از علاقه و شمار بسیار زیادی از بازدیدکنندگان را شاهد بود. اگر بخواهیم دقیق‌تر بگوییم، در آخر هفته در خیابان پاتریک دی حدود 100,000 نفر حضور داشتند. به‌گفته‌ی مانوس، در این شهر هرگز 50,000 یا 100,000 نفر در یک زمان حضور نداشته‌اند. شهر این رویداد را تبلیغ نکرده و برنامه‌ریزی برای چنین رویدادی دشوار است.
شاید هیچ‌کس بهتر از جسی‌ماری اسمیت از این فرصت استفاده نکرد. اسمیت تأثیرگذار رسانه‌ای 24 ساله‌ای از لس‌آنجلس است که بیش از 400,000 نفر دنبال‌کننده در اینستاگرام دارد. او در اول مارس در پستی در اینستاگرام، تصویری از خود در میان گل‌ها با لباس‌هایی نارنجی‌‌رنگ قرار داد. در این تصویر، وی گلی را با دهان خود گرفته بود. حدود 60,000 نفر پست او را پسندیدند. در پنجم مارس، جسی تصاویر گل‌دار دیگری منتشر کرد که این‌بار او دسته‌گلی برای تبلیغ برندی از ناخن مصنوعی در دست گرفته بود. نخستین عنوان عکس گل‌دار جسی‌ماری اسمیت را بخوانید: «شما هرگز با تلاش برای شبیه‌شدن با جهان، روی آن تأثیری نخواهید گذاشت». همان‌طورکه افراد بیشتری برای تصاویر گل‌دار او نظر می‌دادند و رسانه‌های بین‌المللی این داستان را برمی‌داشتند، او جهان را تحت‌تأثیر قرار داد. در عرض سه هفته، افراد زیادی تحت‌تأثیر قرار گرفتند و برای گرفتن عکس به تپه‌های پرازگُل سرازیر شدند؛ به‌گونه‌ای که شهر نمی‌دانست چگونه با آن‌ها برخورد کند.
پس‌ازآنکه یکی از مقام‌های رسمی لیک ال‌سینور با خودرو تصادف کرد و بازدیدکننده‌ای را مار زنگی نیش زد، مسیر دسترسی به واکرکانیون بسته شد و سرویس‌هایی برای جا‌به‌جایی بازدید‌کنندگان از مراکز خرید محلی قرار داده شد. باوجوداین، مردم جاهای دیگری برای پارک‌کردن خودرو و قدم‌زدن پیدا کردند و شهر از هرگونه نیروی انسانی برای کنترل این وضعیت خالی شد. به‌گفته‌ی شارون تولبرت که دو مایل با مسیری بسته‌شده فاصله داشت، آن‌ها با لباس‌ عروسی و لباس‌ جشن‌های مختلف به آنجا می‌رفتند. این وضعیت در ابتدا برای آنان مهم نبود. آنان خودروهای خود را کنار گذاشته و از آن خارج شده بودند؛ بااین‌حال، شهر به‌حدی شلوغ شده بود که خروج بازدیدکنندگان امکان‌پذیر نبود.
گولین ستین تحت‌تأثیر جسی‌ماری اسمیت، پست گل‌دار اینستاگرام خود را پنجم مارس بین 49,000 نفر دنبال‌کننده‌ی خود در اینستاگرام به‌اشتراک گذاشت. ستین نیز همان نوع لباس‌ها را پوشیده بود که با رنگ گل‌ها هم‌خوانی داشت. پس‌ازاینکه مجله‌ی لس‌آنجلس تصویر خانم ستین را در پستی منتشر کرد که در آن او از روی عصبانیت درحال‌کندن گل‌ها بود، پست وی پر از دیدگاه‌های منفی شد. یکی از دنبال‌کنندگان نوشت: «خراب‌کردن گل‌ها را برای سلفی‌های خودخواهانه‌ی خود متوقف کنید.» هشتگ‌هایی نظیر Horribleperson# در پست‌هایی فراوان شد که به‌نظر می‌رسید کسی درحال‌تخریب گل‌ها باشد. ستین ادعایی برای سلب مسئولیت در یکی از پست‌های اینستاگرامش اضافه کرد تا نشان دهد کل زمان را در جاده مانده است. او گفت: «اساسا هر فرد تأثیرگذاری به هدفی برای این موضوع تبدیل شده است. انکار کنید یا نکنید، آن‌ها به شما حمله خواهند کرد.» در میان مردم محلی نیز، این خشم تظاهر پیدا کرد، البته نه لزوما به‌‌دلیل اینکه آن‌ها درباره‌ی به‌زیستی گل‌ها نگران بودند؛ بلکه به‌‌دلیل اینکه این شلوغی باعث می‌شد آن‌ها زمان بیشتری در ترافیک بمانند.
تأثیر اقتصادی کلی گردشگری منطقه هنوز مشخص نیست. لسلی لییود، سرپرست منابع انسانی، گزارش کرده به‌دلیل شکوفه‌ها، رستوران‌های منطقه بهترین آخرین هفته‌ی سال را داشتند. گوشت‌ها قبل از ساعت 11 صبح فروخته می‌شدند؛ اما برای کسب‌وکارهایی که نیازمند حرکت در اطراف شهر بودند (مثل لوله‌کشی)، وضعیت دشوار بود. یکی از کارکنان این شرکت‌ها گفت: «فقط روز شنبه، مبلغی بین 5,000 تا 8,000 دلار از دست دادیم.» در آمریکا، مناطق دیگری نیز هستند که به‌‌دلیل گل‌های فراوانی که در آنجا می‌روید، با استقبال مواجه شده‌اند. برای مثال، پارک جاشوا تری که مراکز بازدید و پارکینگ‌های زیادی دارد. بااین‌حال، واکرکریون توالت دائمی یا فروشگاه‌هایی برای خرید آب ندارد. شهردار شهر می‌گوید: ما به‌دنبال یافتن راهی برای پول‌درآوردن از این رویداد نیستیم. پس از رایزنی‌ها، مسئولان شهر تصمیم گرفتند در این آخر هفته، پارک‌کردن در حوالی راه‌های منتهی به منطقه‌ی گردشگری را ممنوع و هزینه‌ی جا‌به‌جایی را دوبرابر کنند.
به‌نظر می‌رسد این نمایش کمیاب برای بسیاری از بازدیدکنندگان ارزش دارد. آخرین شکوفه‌های گل‌ها در لیک ال‌سینور و شاید نخستین عصر اینستاگرامی آن در سال 2017 به‌‌‌دلیل زمستان بارانی طولانی آغاز شد. وضعیت زمستان سال گذشته از شکوفایی گل‌ها جلوگیری کرد؛ اما این راه را برای انفجار امسال هموار کرد؛ زیرا زمستان خشک برخی از گیاهان غیربومی را می‌کشد که با این شکوفه‌ها رقابت می‌کنند. بااین‌حال، این گل‌ها شاید دربرابر اصلی‌ترین گونه‌ی مخرب سازگاری نداشته باشند؛ یعنی تأثیرگذاران رسانه‌ای که خیلی نزدیک آن‌ها می‌شوند. جین راین، یکی از مسئولان پارک‌های ایالت کالیفرنیا می‌گوید: وقتی روی این گل‌ها پا گذاشته می‌شود، آن‌ها به‌سرعت می‌میرند. حتی وقتی مردم بین آن‌ها راه می‌روند، ریشه‌ی این گیاهان می‌شکند و موجب ایجاد مسیرهایی بین گل‌ها می‌شود و موجب تشویق بیشتر مردم برای حرکت در آن مسیرها می‌شود. به‌گفته‌ی ستین که صفحه‌ی اینستاگرامش با پیام‌های عصبانیت مردم پر شده بود، او از فتوشاپ برای ایجاد صحنه‌ای پر گل‌تر پشت‌سرش استفاده کرده است. دیگر تأثیرگذاران رسانه‌ای احترام خود را به این قضیه اعلام کرده‌اند. ژاکوب فو، یکی از وبلاگ‌نویسان، دراین‌باره می‌گوید: وقتی به آنجا می‌رویم، سعی می‌کنیم هنگام عکس‌برداری و ماندن در جاده‌ها مسئولیت‌پذیر باشیم. آنجا راه‌های خاکی زیادی وجود دارد که بتوانید در آن‌ها قدم بگذارید و اگر از آن راه‌ها هم بروید، بازهم مانند این است که در میان گل‌ها هستید. لازم نیست حتما میان بوته‌های گل راه بروید.