بزرگنمايي:
راه ترقی- این روزها قهرمان فوتسال آسیا در شرایط خوبی به سر نمی‌برد. سرمربی و
اردویی برای آماده سازی ندارد، با این حال نایب رئیس بانوان این فدراسیون
فارغ از چنین مسائلی در اتاق خود نشسته و سکوت پیشه کرده است.
تیم ملی فوتسال بانوان ایران در 22 اردیبهشت سال 1397 برای دومین دوره
قهرمان آسیا شد اما هر چه زمان جلوتر می‌رود دختران فوتسالیست از شرایط
ایده‌آل دورتر می‌شوند؛ اتفاقی که به معنی گام‌های رو به عقب برای بانوانی
است که قصد رقابت با تیمی چون ژاپن را دارند که با برنامه‌ریزی به یکی از
قدرت‌های آسیا تبدیل شده است؛ قدرتی که در صورت غفلت جام قهرمانی را از دست
ایران خارج می‌کند و به سلطه ایران در آسیا پایان می‌دهد. از این رو در
این گزارش شرایط فوتسال بانوان و کم توجهی نایب رئیس بانوان فدراسیون را در
قبال این رشته بررسی می‌کنیم.
تیم ملی بدون سرمربی!
صوفی زاده در حاشیه دیدار دوستانه تیم‌های فوتسال بانوان ایران و روسیه
که در اسفند 97 برگزار شد گفت: " اوایل سال 98 و قبل از حضور در تورنمنت
روسیه سرمربی تعیین می‌شود" اما تیم ملی بدون سرمربی به تورنمنت روسیه رفت
و 19 اردیبهشت ماه پس از سه دیدار با 12 گل خورده و تنها دو گل زده به کار
خود پایان داد؛ نتایجی که نشان داد ماه‌ها تعطیلی تیم ملی کار خود را کرده
است. اکنون با گذشت چهار ماه از سال 1398 وضعیت سرمربی مشخص نیست و گویا
تنها کاری که صوفی زاده در انجام آن بسیار تواناست دادن وعده‌هایی است که
محقق نمی‌شود.
مدیر فنی مرد انتخاب کننده سرمربی تیم ملی بانوان!
پس از کوتاهی صوفی زاده در حفظ شهرزاد مظفر، سرمربی سابق تیم ملی که
قهرمانی آسیا را برای ایران به ارمغان آورد، علی رعدی به عنوان مشاور فنی
تیم ملی بانوان انتخاب شد. البته سابقه مربیگری رعدی و افتخاراتی که کسب
کرده است جای سوال دارد، با این حال او عهده‌دار هدایت تیم زنان شد. کمیته
فنی فوتسال زیور بابایی و شهناز یاری را به عنوان مربیان تیم در کنار رعدی
قرار داد اما یاری این تصمیم فدراسیون را توهین به زنان تلقی کرد و در
اردوی تیم ملی حاضر نشد.
یکی از دلایل یاری برای قبول نکردن مربیگری این بود که او به همراه
بابایی باید تا چند هفته زیر نظر رعدی کار می‌کردند و پس از تأیید مشاور
فنی، یکی از آنها به عنوان سرمربی تیم انتخاب شود. در حالی که صوفی زاده
پیش از این در مورد مشاور فنی گفته بود: "در اینکه سرمربی تیم ملی فوتسال
بانوان خانم است شکی نیست. اما قرار است آقای رعدی در کنار کادر فنی بانوان
کار مشاوره را انجام بدهد و به این شکل او را در کنار بانوانمان داریم. "
اما مشاور تیم اکنون در جایگاهی قرار گرفته که می‌تواند سرمربی را تعیین
کند، چرا که قرار است چند مربی به اردوی تیم ملی دعوت شوند و رعدی از بین
آنها سرمربی را به فدراسیون معرفی کند! سوال این است که آیا یاری حق داشته
که پست مربیگری را قبول نکند؟ آیا این نگاه نادیده گرفتن عملکرد زنان نیست؟
و آیا نایب رئیس بانوان در حمایت از زنان حوزه خود ناتوان نبوده است؟
تضعیف نقش زنان در قهرمانی تیم ملی!
صوفی زاده با زیر سوال بردن شهرزاد مظفر، نقش علی صانعی (مشاور فنی سابق
تیم ملی) را در کسب دومین قهرمانی آسیا پررنگ‌تر نشان داد. مظفر نیز به
این موضوع واکنش نشان داد. او به نتیجه نگرفتن تیم ملی با مربیان خارجی نیز
اشاره کرد و از اینکه صوفی زاده نقش صانعی را در قهرمانی تیم پررنگ‌تر از
واقعیت نشان داد انتقاد کرد. در واقع صوفی زاده چشم خود را بر حقایق بست و
به جای آنکه مدافع حقوق بانوان فوتسالیست باشد نقش آنها را در موفقیت‌ها
پایین آورد.
حق دختران فوتبالیست خورده شد!
با گذشت 14 ماه از قهرمانی تیم ملی بانوان در آسیا هنوز 22 میلیون پاداش
قهرمانی آنها پرداخت نشده است. در روزهایی که وعده پرداخت پاداش‌ها داده
می‌شد صوفی زاده که تنها شناختش از فوتسال انتصاب به عنوان نایب رئیس
فدراسیون بود به لطف استثناهای قانونی و داشتن مدرک دکترای تربیت بدنی در
کلاس‌های مربیگری سطح یک آسیا حاضر شد و مدرک مربیگری گرفت.
او به جای آنکه برای دریافت این پاداش ناچیز سینه ستبر کند، به فکر
منافع شخصی خود بود چرا که نایب رئیس فدراسیون فوتبال با قوی کردن رزومه
می‌تواند گزینه خوبی برای تصدی کرسی آسیایی باشد. شاید یکی از دلایلی که
صوفی زاده را ساکت و محافظه کار کرده همین است که برای خود مدارکی دست و پا
کند و صاحب جایگاه آسیایی شود تا اینکه به فکر رفع مشکلات فوتبال و فوتسال
بانوان باشد.
مادر تماشاچی!
با شروع اولین اردوی تیم ملی برخی از بازیکنان که به دنبال احقاق حق و
دریافت پاداش قهرمانی خود بودند به نشانه اعتراض در اردو حاضر نشدند در
نتیجه حاشیه‌هایی برای تیم ملی ایجاد شد. در نهایت دخترانی که سال‌ها برای
تیم ایران افتخارآفرینی کرده بودند تنها به دلیل مطالبه حق خود از تیم ملی
خط خوردند و مشخص نیست آیا در آینده باز هم به اردو دعوت می‌شوند یا خیر.
صوفی زاده که از رفتارهای مادرانه خود با دختران ورزشکار فوتبال و فوتسال
سخن گفته بود، اقدام آشکاری در راستای حل و فصل حاشیه‌های تیم ملی انجام
نداد و مثل همیشه نقش نظاره‌گری خود را به خوبی ایفا کرد و در واقع تماشاچی
بود.
جوانانی که رها شدند
یکی دیگر از موضوعاتی که باعث انتقاد از عملکرد صوفی زاده می‌شود وضعیت
نامشخص تیم ملی جوانان است. این تیم در سال 96 با هدایت شهناز یاری اردوهای
مختلفی را پشت سر گذاشت و خود را برای حضور در المپیک آماده کرد اما مطابق
با قانون تنها یک تیم از بین پسران و دختران مجوز حضور در این بازی‌ها را
داشت. انتخاب فدراسیون تیم ملی پسران بود و با نادیده گرفتن دختران جوان
اردوی آنها کنسل شد.
تیم جوانان پشتوانه نسلی بود که دو قهرمانی آسیا را برای ایران به
ارمغان آورد اما به حال خود رها شد. با گذشت مدت زمان زیادی از لغو اردو
خبری از این تیم هم نیست.
اکنون که وضعیت تیم‌های ملی فوتبال و فوتسال بانوان
نگران کننده شده، هیچ برنامه‌ای در خصوص حمایت از آنها اعلام نمی‌شود و
فدراسیون فوتبال هم در خصوص عملکرد نایب رئیس خود روشنگری نمی‌کند. به نظر
می‌رسد معاونت بانوان وزارت ورزش و جوانان باید نقش خود را در حمایت از
دختران ورزشکار ایفا کرده و به مسائل فوتبال بانوان ورود کند.