بزرگنمايي:

راه ترقی - رابرت بویل از بزرگ‌ترین دانشمندان قرن 17 بود که شیمی را از کیمیاگری به علمی مستقل با ساختارهای منطقی و مبتنی بر دانش تبدیل کرد.

رابرت بویل (Robert Boyle) دانشمند ایرلندی قرن 17 میلادی بود که بیشتر به‌عنوان فیلسوف علوم طبیعی، شیمی‌دان و فیزیک‌دان شناخته می‌شود. او امروز به‌عنوان اولین شیمی‌دان مدرن تاریخ شناخته می‌شود و لقب بنیان‌گذار شیمی مدرن را نیز یدک می‌کشد. به‌علاوه بویل یکی از پیش‌گامان روش‌های علمی مدرن تجربی بود. او اولین دانشمندی بود که راهنمای آزمایش‌های علمی را برای دیگر دانشمندان ارائه کرد و ارزش نتایج آزمایشگاهی پایدار و قابل تکرار را مطرح کرد. مقاله‌های مرتبط:
بیوگرافی دمیتری مندلیف، پایه گذار جدول تناوبی عناصر بیوگرافی مایکل فارادی، بزرگ‌ترین دانشمند تجربی تاریخ
شیمی تا پیش از فعالیت‌های علمی و تحقیقاتی رابرت بویل، بیشتر مرتبط با کیمیاگری و مفاهیم عرفانی و حتی خرافات بود. درواقع درآن زمان مجامع علمی هنوز شیمی را به‌عنوان یک دانش و علم پایه نپذیرفته بودند. بویل مفاهیمی همچون عنصر، ترکیب و مخلوط را در علم شیمی تعریف کرد که پایه‌ی مفهومی به‌نام تحلیل شیمیایی را شکل دادند. قانون بویل یکی از مهم‌ترین یادگارهای دانشمند ایرلندی است که رابطه‌ی بین فشار مطلق گاز و حجم آن را تفسیر می‌کند. بویل کتابی به‌نام شیمی‌دان شکاک دارد که از نظر اکثر دانشمندان و علاقه‌مندان به علم شیمی، به‌عنوان سنگ بنای این علم شناخته می‌شود. به‌علاوه بویل عبور نیروهای الکتریسیته از خلأ را مطرح و اثبات کرد و همچنین تأثیر گرما را بر حرکت ذرات مورد مطالعه قرار داد. تولد و تحصیل
رابرت بویل در 25 ژانویه‌ی سال 1627 در خانواده‌ای اشرافی متولد شد. خانواده‌ی بویل در آن زمان در قلعه‌ی لیسمور شهر لیسمور ایرلند ساکن بودند. پدرش ریچارد بویل نام داشت و در سال 1588 با سرمایه‌ای متوسط از انگلستان به ایرلند رفته و به‌مرور کسب‌وکار خود را در آن منطقه گسترش داده بود. در زمان تولد بویل، پدرش یکی از بزرگ‌ترین ثروتمندان منطقه محسوب می‌شد. مادر رابرت، کترین فنتون نام داشت که از خانواده‌ای ثروتمند در ایرلند بود. رابرت فرزند چهاردهم خانواده بود. پدرش او را در سال‌های کودکی برای زندگی نزد یک خانواده‌ی فقیر فرستاده بود. او اعتقاد داشت فرزندان با این شیوه، دشواری‌های زندگی را به‌صورت تجربی می‌آموزند. به‌هرحال رابرت در آن سال‌ها کمی لکنت زبان هم پیدا کرد و شاید چنان روش تربیتی، برایش مناسب نبود. رابرت مادرش را در دو سالگی از دست داد و چند سال بعد برای تحصیلات بهتر نزد خانواده بازگشت. اولین آموزش‌های علمی او، زبان‌های فرانسه و لاتین بودند و رابرت،‌ علاقه‌ی زیادی به یادگیری زبان فرانسه داشت.
کالج اتون (Eton College) در انگلستان یکی از برترین مدارس خصوصی قرن 17 بود. رابرت در هشت سالگی برای ادامه‌ی تحصیل به آنجا رفت. او سه سال در کالج اتون به تحصیل پرداخت و در 12 سالگی به یکی از مهم‌ترین سفرهای زندگی‌اش رفت. رابرت بویل به‌همراه برادر بزرگ‌ترش فرانسیس به تور علمی بزرگی به سرتاسر اروپا رفت. سفر مذکور که به‌نام Grand Tour شناخته می‌شد، بخشی از روند مرسوم تحصیلی دانش‌آموزان ثروتمند در آن سال‌ها بود. این سفر عموما شامل بازدید از بزرگ‌ترین مناطق تاریخی ایتالیا و یونان می‌شد که در کشف شهودی تاریخ به کودکان و نوجوانان کمک می‌کرد. رابرت در سفر اروپا بخش عمده‌ای از زمان خود را در ژنو سوئیس گذراند. مقاله‌های مرتبط:
بیوگرافی گالیلئو گالیله، پدر انقلاب علمی مدرن
سفر دور اروپای رابرت در 14 سالگی او را به ایتالیا و یافته‌های گالیلئو گالیله رساند. رابرت در آنجا روش تحقیقاتی گالیله را برای درک و تشریح ریاضیاتی مفهوم حرکت آموخت. شایان ذکر است، در آن سال‌ها مطالعه‌ی کتاب و مقاله‌های گالیله در ایتالیا ممنوع بوده و بویل احتمالا به‌صورت قاچاقی مقاله‌ها را از سوئیس به ایتالیا برده بود. زمانی‌که رابرت بویل به شهر تاریخی و بزرگ فلورانس در ایتالیا رفت، گالیله سال‌های پایانی عمر را می‌گذراند. در آن سال‌ها دانشمند بزرگ ایتالیایی در حبس خانگی به سر می‌برد و در زمان اقامت بویل در فلورانس، در خانه‌ای نزدیک همان شهر از دنیا رفت. رابرت بویل از طرفداران نظریه‌ی گالیله و نیکولاس کوپرنیک بود و زمین و سیاره‌های دیگر را به‌صورت دوار به دور خورشید تفسیر می‌کرد. پدر رابرت در دوران تور اروپایی او از دنیا رفت و ثروت قابل توجهی را به‌همراه زمین‌های متعدد برایش به ارث گذاشت. در میان آن‌ها خانه‌ای در حومه‌ی شهر استالبریج انگلستان هم وجود داشت که رابرت در 17 سالگی و پس از بازگشت از سفر دور اروپا در آن ساکن شد. در آن سال‌ها انگلستان درگیر جنگ داخلی میان مجلس و پادشاه بود و بویل هم به‌عنوان عضوی از یک خانواده‌ی اشرافی، وضعیت خطرناکی را می‌گذراند. به‌هرحال رابرت وارد نبردهای سیاسی نشد و هیچ‌یک دو طرف درگیر هم او را به چشم دشمن نمی‌دیدند. شایان ذکر است، رابرت فردی مذهبی بود و دخالت در جنگ و فعالیت‌های نظامی را موجب تخریب روح می‌دانست. در سال‌هایی که انگلستان در آتش جنگ داخلی می‌سوخت، رابرت بویل (که به فلسفه روی آورده بود) مشغول نوشتن اولین کتاب خود شد. او کتاب اولش را به‌نام Aretology نوشت که متمرکز بر موضوعات اخلاقی بود. رابرت پس از نگارش کتاب اول، به مطالعه و آزمایش‌ و درک مباحث علمی علاقه‌مند شد. رابرت بویل در سال 1646 و در آستانه‌ی جوانی، بیش از همیشه به آزمایش‌های علمی علاقه‌مند شده بود. او آزمایشگاهی را در همان سال تهیه کرد و برای مطالعات عمیق‌تر، با گروه‌های علمی وارد رابطه شد. یکی از گروه‌ها به‌نام Philosophical College یا Invisible College در لندن فعالیت می‌کرد. آن‌ها جلسه‌هایی دوره‌ای برگزار می‌کردند و مباحث علمی تجربی و تبادل ایده‌ها به‌عنوان زمینه‌ی اصلی فعالیت‌شان شناخته می‌شد. بسیاری از دانشمندان در میانه‌ی قرن 17، مطالعات خود را روی مباحثی به‌نام کیمیاگری (Alchemy) متمرکز می‌کردند. رابرت بویل هم با جریان مذکور همراه شد و آزمایش‌های متعددی برای درک هرچه بهتر این دانش انجام داد. به‌هرحال او هم مانند دیگران موفق به کشف سنگ جادو نشد و تلاش‌هایش در آن حوزه را با عبارتی ترکیبی به‌نام Chemistry شرح داد.
دوران جوانی و اولین فعالیت‌های علمی رابرت بویل سرشار از خرافات و ایده‌های غیر علمی در میان مردم بود. هنوز سال‌ها با دوران شکوفایی علمی اروپا در قرن 18 فاصله بود؛ دورانی که درنهایت علم و منطق را بر باورها و خرافات پیروز کرد. در آن سال‌ها مردم با عقیده به مفاهیمی همچون جادوگری زندگی می‌کردند و افرادی به‌نام شکارچی جادوگر، شغل‌‌های پردرآمدی داشتند. به‌عنوان نمادی از وضعیت آن سال‌ها جالب است بدانید در خلال سال‌های 1644 تا 1647، فردی به‌نام متیو هاپیکینز (که خود را ژنرال شکارچیان جادوگر می‌نامید) 300 زن را در شرق انگلستان به جرم جادوگری به مرگ محکوم کرد. رابرت بویل پس از چند سال زندگی در انگلستان و درک شرایط دشوار و خرافاتی آن منطقه، در 25 سالگی به ایرلند بازگشت. او پس از دو سال زندگی در ایرلند، متوجه مشکلات و موانع پیشرفت علمی در آنجا شد و همچنین بیماری سختی را هم تجربه کرد. بیماری مذکور تأثیری شدید روی بینایی رابرت داشت؛ به‌حدی که او تا پایان عمر توانایی خواندن سریع را از دست داد و برای نوشتن نیز دستیار استخدام می‌کرد. تأثیرات رابرت بویل بر پیشرفت علم
رابرت بویل در سال 1654 به شهر دانشگاهی آکسفورد در انگلستان رفت. هدف او تحصیل در دانشگاه نبود و تنها از محیط علمی منطقه لذت می‌برد. رابرت بدون نیاز به دریافت حقوق یا سرمایه‌گذاری از دانشگاه، آزمایشگاه شخصی خود را تأسیس کرد تا مطالعات را هرچه بیشتر به‌صورت تجربی پیش ببرد. یک سال بعد، ملاقاتی تأثیرگذار در زندگی رابرت رخ داد. او با رابرت هوک دیدار کرد و پس از شناخت توانایی‌های بی‌شمارش در کار با تجهیزات آزمایشگاهی، او را به‌عنوان دستیار استخدام کرد. پمپ خلأ از اختراعات مهم علمی بود که در سال 1654 و توسط اوتو فون گوریک معرفی شد. رابرت در سال 1657 درباره‌ی این اختراع مهم شنید و مجذوب آن شد. اولین مذاکره‌ها با هوک صورت گرفت و درنهایت آن‌ها طراحی‌های اولیه‌ی گوریک را بهبود دادند. تجهیز آزمایشگاهی جدید به بویل و هوک امکان داد تا مطالعه‌ی عمیقی روی ساختار هوا و خلأ داشته باشند.
طرخی از پمپ خلأ آزمایش بویل آزمایش‌های متعدد بویل و هوک روی ساختار و مشخصات هوا، به اولین دستاورد مهم بویل انجامید که امروز به‌نام قانون بویل می‌شناسیم. او و دستیارش با استفاده از یک لوله‌ی شیشه‌ای موفق به درک رابطه بین فشار و حجم هوا شدند. مقداری جیوه برای محاسبه‌ی فشار در لوله ریخته شد و بویل با آزمایش‌های متعدد، موفق به کشف رابطه بین واحدهای مذکور شد. او به این نتیجه رسید که ضرب حجم در فشار هوا، عددی ثابت است. به بیان دیگر وقتی فشار روی یک گاز افزایش پیدا می‌کند، حجم آن در روندی قابل پیش‌بینی کاهش می‌یابد. دستاورد مذکور را می‌توان اولین قانون گازها در تاریخ علم دانست. قانون دوم حدود 100 سال بعد و موسوم به قانون چارلز، کشف شد. بویل نتایج اولین دستاورد علمی خود را در سال 1662 منتشر کرد. او با انتشار یافته‌ها به‌نوعی مهر تأییدی بر ایده‌های قهرمانش یعنی گالیله زد. گالیله اعتقاد داشت که جهان هستی را می‌توان با مفاهیم ریاضی توضیح داد. فیثاغورث نیز قرن‌ها قبل چنان نظری داشت و بویل با فرمول‌سازی فشار و حجم هوا، به‌نوعی توجیه ریاضی عملکرد هوا را منتشر کرده بود. رابرت بویل در بسیاری از رویکردهای علمی تحت تأثیر گالیله بود
در سال 1663، انجمن Invisible College به The Royal Society of London for Improving Natural Knowledge تغییر نام داد و بویل به‌عنوان یکی از اعضای اصلی آن انتخاب شد. انجمن مذکور در سال 1680 هم بویل را به‌عنوان مدیر انتخاب کرد که او نپذیرفت. بویل در یادداشت‌های خود یک فهرست داشت که امروز به‌عنوان یادگار مهمی از آن یاد می‌شود. فهرست مذکور شامل 24 اختراع و نوآوری بود که بویل آن‌ها را ممکن می‌دانست. از میان آن‌ها می‌توان به مواردی همچون افزایش طول عمر، هنر پرواز، نورپردازی دائم، کشتی مقاوم در برابر غرق شدن، ابزارها و روش‌هایی برای محاسبه‌ی طول جغرافیایی، داروهای مؤثر بر عملکرد ذهن و مغز و موارد مشابه اشاره کرد. فهرست بویل به این دلیل به شهرت رسید که امروز به‌جز چند مورد محدود تقریبا تمامی موارد آن اختراع شده است. از یافته‌های مهم دیگر بویل می‌توان به اثبات عدم عبور صدا از خلأ اشاره کرد. او یک ظرف شیشه‌ای 28 لیتری را برای آزمایش انتخاب کرد و زنگی را در داخل آن به صدا درآورد. زنگ به کمک یک آهنربا از خارج محفظه‌ی شیشه‌ای تحریک شد و با مکش هوای داخل ظرف، به‌مرور صدا نیز قطع شد.
پلام یادبود آزمایشگاه بویل و هوک آزمایش بالا در توضیح عدم عبور صدا از خلأ، به‌نوعی اثبات عبور نیروهای مغناطیسی از خلأ هم بود. هرچند یافته‌ی مذکور در آن زمان شگفت‌زدگی بالایی به‌همراه نداشت، بویل به‌نوعی اثبات کرده بود که نیروهای فیزیکی قابلیت عبور از خلأ را دارند. به‌علاوه عبور نور از خلأ هم اثبات شده بود، چون پس از خروج کامل هوای داخل ظرف شیشه‌ای، هنوز همه‌ی اجزاء داخل آن قابل مشاهده بودند. پمپ خلأ و تجهیزات آزمایشگاهی مرتبط، مسیر روشنی را در پیش روی بویل و همکارش قرار دادند. او پس از اثبات موارد بالا تلاش کرد تا احتراق در خلأ را هم بررسی کند. به‌همین دلیل از یک شمع برای آزمایش امکان احتراق در شیشه‌ی بدون هوا استفاده شد که اثباتی بر عدم امکان احتراق در خلأ بود. بویل پس از آزمایش دریافت که تنها بخشی از هوا به احتراق کمک می‌کند. شایان ذکر است در آن زمان هنوز عناصر تشکیل‌دهنده‌ی هوا کشف نشده بودند و کشف اکسیژن نیز یک قرن بعد انجام شد. بویل در ادامه‌ی آزمایش‌هایش، وزن داشتن هوا را هم اثبات کرد. البته این مفهوم قبلا و در سال 1644 توسط اوانجلیستا توریچلی مطرح شده بود. به‌علاوه گفته می‌شود امپدوکلس 2،100 سال قبل در یونان باستان به مفهوم وزن هوا اشاره کرده بود. بنیان‌گذار شیمی مدرن
رابرت بویل در سال 1661 کتابی به‌نام شیمی‌دان شکاک منتشر کرد که نقطه‌ی حساسی در تاریخ علم بود. بویل در کتاب خود شیمی را به‌صورت کامل از مفاهیم پر رمز و راز کیمیاگری جدا کرد. او اعتقاد داشت طرفداران کیمیاگری مفاهیم اصلی و بنیادی علم و علت پدیده‌ها را رها کرده‌اند و تنها روی مفاهیم غیبی و احتمالات متمرکز هستند. مفهوم و تعریفی که بویل در کتابش پیرامون علم شیمی مطرح کرد، باز هم ارجاعی به اصول گالیله داشت؛ اصولی که درک جهان را از طریق ریاضیات ممکن می‌دانست. بویل با انتشار کتاب مذکور قصد داشت تا شیمی را به علمی کمّی تبدیل کند.
دفترچه‌ی یادداشت بویل در موزه‌ی انجمن سلطنتی علوم تأثیر گالیله بر دستاوردهای علمی بویل هیچ‌گاه قابل حذف نیست. همان‌طور که دانشمند ایتالیایی زمانی نظریه‌ی حرکت ارسطو را نقض کرده بود، دانشمند بریتانیایی نظریه‌ای دیگر از او را نقض می‌کرد. ارسطو زمانی خاک، آب، هوا و آتش را به‌عنوان عناصر بنیادی جهان هستی مطرح کرده بود. بویل با نقض این قضیه، سعی در ارائه‌ی تعریفی جدید برای عناصر داشت. او نظریه‌ی پاراسلسوس را نیز نقض می‌کرد که نمک، گوگرد و جیوه را به‌عنوان عناصر حیاتی مطرح کرده بود. بویل پس از نقض نظریه‌‌ی دانشمندان گذشته، سعی در ارائه‌ی تعریفی جدید برای عناصر داشت. او عنصر را ماده‌ای ساده تعریف کرد که امکان تجزیه به مواد دیگر ندارد. در تعریف بویل، با ترکیب کردن عناصر گوناگون، ماده‌ی جدیدی ایجاد می‌شود که نام Compound یا همان ترکیب شیمیایی برای آن استفاده شد. بویل مفهوم ترکیب را متفاوت از مفهوم مخلوط دانست که در آن هیچ ماده‌ی جدیدی تولید نمی‌شود. پس از ارائه‌ی تعریفی جامع برای عناصر و ترکیب‌ها، نوبت به کشف و اثبات آن‌ها از سوی بویل رسید. او تنها ادعا کرد که هیچ عنصر خالصی تا آن زمان کشف نشده است و ابزاری هم برای اثبات ترکیب یا عنصر بودن مواد نداشت. به‌‌همین دلیل بویل موادی همچون طلا و نقره را در آن زمان ترکیب نامید. یک قرن بعد، آنتونی لاوازیه روش‌هایی برای اثبات عنصر بودن مواد معرفی کرد و در زمان او اولین عناصر شیمیایی معرفی شدند. بویل اولین دانشمندی بود که مفهوم عنصر را به علم شیمی اضافه کرد
مفهوم اتم قرن‌ها پیش از رابرت بویل در یونان باستان مطرح شده بود. دموکریت اولین دانشمندی بود که اتم و فضای خالی را به‌عنوان عناصر تشکیل‌دهنده‌ی مواد مطرح کرد. گالیله و رنه دکارت از دانشمندانی بودند که نظریه‌ی دموکریت را تأیید می‌کردند. البته دکارت اعتقاد داشت که فضای خالی در تعریف مذکور، صحیح نیست. بویل در نتیجه‌ی آزمایش‌ها به این نتیجه رسید که احتمال وجود فضای خالی یا خلأ، دور از ذهن نیست. رابرت بویل شیمی را علم مطالعه‌ی رفتار مواد می‌دانست. او اعتقاد داشت که با مطالعه‌ی حرکت اتم‌ها می‌توان تعریف و درک عمیقی از شیمی داشت. برای درک حرکت اتم‌ها نیز علم مکانیک از سوی دانشمند ایرلندی مطرح می‌شد که باز هم در پی تعاریف و نظریه‌های گالیله مبنی بر مطالعه‌ی جهان با ریاضیات بود. امروز می‌توان ادعا کرد که بویل نظریه‌ای صحیح پیرامون درک جهان داشته است. ما امروز به‌کمک مکانیک کوانتوم، علم شیمی را به‌صورت ریاضیاتی درک می‌کنیم.
مدال جایزه‌ی علمی رابرت بویل با وجود ارائه‌ی تعریف علم شیمی و مخالفت با مفاهیم غیر علمی، رابرت بویل باز هم به آزمایش‌هایش در حوزه‌ی کیمیاگری ادامه می‌داد. او اعتقاد داشت می‌توان یک عنصر را به عنصری دیگر تبدیل کرد. دانشمند ایرلندی به درستی می‌گفت که با تغییر وضعیت و ساختار ذره‌های اساسی تسکیل‌دهنده‌ی عنصر، می‌توان آن را تغییر داد. چنین رویکردی برای اولین‌بار در سال 1919 توسط ارنست رادرفورد انجام شد که نیتروژن را به اکسیژن تبدیل کرد. رابرت بویل در سال 1668 آکسفورد را به مقصد لندن ترک کرد تا در پال مال و خانه‌ی خواهر بزرگ‌ترش کاترین جونز ساکن شود. او در آزمایشگاه خواهرش به ادامه‌ی تحقیقات می‌پرداخت و در جلسه‌های علمی تشکیل شده در سالن اصلی قصر نیز شرکت می‌کرد. این خواهر و برادر سال‌های زیادی در کنار یکدیگر به تحقیقات و آزمایش‌های علمی پرداختند همکاری در انجام آزمایش‌ها، به اشتراک‌گذاری یافته‌های علمی و پزشکی، معرفی دستاوردهای یکدیگر به جوامع علمی و ویرایش یادداشت‌ها و مقاله‌ها، از فعالیت‌هایی بودند که بویل و خواهرش در همکاری با یکدیگر انجام می‌دادند. تعریف و گسترش مطالعه‌ی تجربی علوم
مطالعه‌ی علوم به‌صورت تجربی و به‌طور کلی مفهومی به‌نام علم تجربی، توسط رابرت بویل به دنیای علم معرفی شد. فرانسیس بیکن از دانشمندانی بود که برای اولین‌بار نگارش نتیجه‌ی مطالعات و آزمایش‌های علمی را مطرح کرد. او اعتقاد داشت به محض دریافت نتیجه‌ای قابل‌توجه از یک آزمایش، باید مفاهیم آن را به‌صورت تصویر یا متن به نمایش گذاشت. بویل در جریان آزمایش‌های خود به کاربرد چنین روشی پی برده بود. او براساس همین موارد مفاهیمی را در علوم تجربی مطرح کرد که انقلابی در روش مطالعه ایجاد کردند. رابرت بویل از همان ابتدای فعالیت علمی مرز مشخصی را بین خود و کیمیاگرها کشیده بود. کیمیاگرها دستاوردهای خود را مخفیانه نگه‌داری می‌کردند. بویل برخلاف آن‌ها تصمیم گرفت تا دستاوردهای علمی را منتشر کند که اولین حرکت برخلاف جریان کیمیاگری بود. دانشمند ایرلندی بنیان‌گذار شیمی مدرن، روش‌های تحقیق و آزمایش خود را در اختیار دیگر دانشمندان می‌گذاشت. به‌عنوان مثال او می‌گفت که در جریان آزمایش‌هایی شیمیایی نباید مواد غیرخالص وارد شوند. به‌علاوه استفاده‌ی ناصحیح از تجهیزات نیز از سوی بویل به‌عنوان عامل خطا در آزمایش‌های شیمیایی مطرح شد. بویل مستندسازی روندهای آزمایش را روشی کاربردی برای جلوگیری از خطا و اختلاف میان دانشمندان می‌دانست. او اعتقاد داشت که افراد متفاوت، احتمالا نتایج متفاوتی را از یک آزمایش دریافت می‌کنند. به‌همین دلیل روند آزمایش باید مستند شود تا چگونگی رسیدن به نتیجه‌ی مذکور، روشن باشد.
اهمیت تکرار آزمایش‌ها مورد دیگری بود که توسط رابرت بویل به دنیای علوم تجربی وارد شد. او اعتقاد داشت که تکرار موجب بهینه‌سازی روش‌های تجربی می‌شود. درواقع اگر با تکرار یک آزمایش نتایج متفاوتی برداشت شود، دلیل تفاوت در آن‌ها باید مورد بررسی قرار گیرد. بویل در ادامه‌ی مطالعات خود روی خواص و رفتار مواد، بررسی تأثیر گرما را در دستور کار قرار داد. او با پیروی از یافته‌ها و نظریه‌های گالیله و دکارت اعتقاد داشت که گرما به حرکت ذرات مرتبط می‌شود. دانشمند ایرلندی در سال 1675 تعریف مناسبی را برای ارتباط بین گرما و حرکت ذرات مطرح کرد. او گرم شدن و جوشیدن آن را برای تعریف اثر گرما بر حرکت ذرات مطرح کرد و اعتقاد داشت جنب‌وجوش ذرات با افزایش دما افزایش می‌یابد تا درنهایت به‌صورت بخار در سطح آب خارج می‌شوند. سال‌های پایانی و مرگ
بیماری که از زمان جوانی بویل را تحت فشار گذاشته بود، در سال 1669 به وضعیت نگران‌کننده‌ای رسید. وضعیت سلامتی او به‌شدت رو به وخامت رفت و دانشمند بزرگ را از حضور در مجامع عمومی محروم کرد. درنتیجه ارتباط او با انجمن سلطنتی علوم هم قطع شد. این شرایط تا چند دهه با رابرت همراه بود و او تنها در شرایط خاص با میهمانان خاص دیدار می‌کرد. رابرت بویل سرانجام در 31 دسامبر سال 1691 از دنیا رفت. خواهرش کاترین نیز یک هفته قبل فوت کرده بود. پیکر رابرت بویل در گورستام کلیسای سنت مارتین به خاک سپرده شد. او در وصیت‌نامه‌اش تعدادی از یادداشت‌ها و یافته‌های علمی را بر جای گذاشته بود که بعدا به‌نام Boyle Lectures مشهور شدند. از جوایز و افتخاراتی که در زمان حیات به رابرت بویل اهدا شدند، می‌توان به عضویت در انجمن سلطنتی علوم در سال 1663 اشاره کرد که خودش یکی از بنیان‌گذاران آن بود. افتخارات بعدی عموما سال‌‌ها و قرن‌ها پس از مرگ بویل به‌نام او ثبت شدند. از میان آن‌ها می‌توان به جایزه‌ی رابرت بویل در حوزه‌ی علوم تحلیلی اشاره کرد. به‌علاوه مدال بویل در ایرلند در سال 1899 معرفی شد.