بزرگنمايي:

راه نو- اميرعلي ابوالفتح، تحليلگر مسائل آمريکا در گفتگو با خبرنگار سياست خارجي آريا در خصوص اقدام غيرمنتظره اوباما در امضا نکردن قانون آيسا گفت: تصميم اوباما در عدم امضاي قانون آيسا مبني بر اين است که از يک سو نخواسته پاي مصوبه اي که از ديد خود اقدام غير لازم بوده را امضا بزند و در عين حال هم نخواسته از اختيارات وتو خود استفاده کند. به عبارتي يک راه حل بينابين را در پيش گرفته است و بر اساس ضوابط قانوني در آمريکا بدون آنکه که خود را آلوده چنين موضوعي کند و نام خود را به عنوان امضاکننده تمديد قانون آيسا معرفي کند در واقع زمينه استمرار اين قانون را فراهم کرده است. در حالي که تفاوتي هم نمي کرد اگر اين مصوبه را وتو مي کرد چون اکثريت مطلق هر دو مجلس آمريکا اين مصوبه را تصويب کرده بودند و در صورت وتو از سوي رئيس جمهور مي توانستند در يک راي گيري مجدد وتو رئيس جمهور را بشکنند و وضعيت به شرايط کنوني بازگردد. اوباما از ابتدا در اظهارات رسمي خود اعلام  کرده بود به تمديد قانون آيسا نيازي ندارد و نخواسته است با اين قضيه همراهي کند.
وي با بيان اينکه اقدام اوباما تاثير خاصي در تصميم ترامپ در ارتباط با برجام ندارد، گفت: چون با امضا يا بدون امضاي اوباما، قانون آيسا تمديد شده است و پس از 20 ژانويه قدرت به دونالد ترامپ منتقل مي شود، بايد منتظر شد و ديد فرمان هاي اجرايي که در اين يکسال اوباما با توسل به آنها از اجراي تحريمها عليه ايران جلوگيري مي کرد، آيا ترامپ به آن ابزارها متوسل مي شود و بر اساس همان شيوه رفتاري عمل مي کند که اين بستگي به شرايط دارد و نمي توان پيش بيني دقيقي نسبت به آن داشت. در نهايت تصميم اوباما نمي تواند تحول خاصي نسبت به رويکرد دولت ترامپ در ارتباط با برجام ايجاد کند.
اين کارشناس در خصوص واکنش و اقدامات ايران در قبال بدعهدي آمريکا گفت: آنچه که مشخص است ايران قرار است همپاي اقدامات آمريکا واکنش هايي اتخاذ کند. اگر آمريکايي ها حسن نيت نشان دهند و تحريمها لغو شود، ايران نيز به تعهدات خود عمل مي کند اما اگر غير اين باشد هر اقدام غيردوستانه و خلاف عهد آمريکا با واکنش هايي از ايران در همان سطح و تاثيرگذاري مواجه خواهد شد.
ابوالفتح در خصوص رايزني کشورهاي اروپايي با دولت جديد آمريکا در راستاي حفظ برجام گفت: رئيس جمهور آمريکا قادر است کارهاي زياد انجام دهد اما بايد ديد مخالفت دولت ترامپ با برجام چه هزينه  و فايده هايي براي آمريکا در پي دارد. اگر امريکايي ها بخواهند قطعنامه 2231 شوراي امنيت را ناديده بگيرند، به عنوان ناقض قطعنامه شناخته مي شوند و حتما با واکنش هايي روبه رو خواهد بود. اما از طرفي نبايد فراموش کنيم آمريکا از اقتصاد بسيار بزرگ برخورداراست و در تمام اين سالها حداقل پيش از سالهاي 2003 و 2004 آمريکايي ها با استفاده از قدرت اقتصادي خود خواست هايشان را به اروپا تحميل مي کردند و اروپايي ها عليرغم آنکه تاکيد داشتند اعمال تحريمهاي فرامرزي و ثانويه آمريکا عليه کشورهاي اروپايي خلاف مقررات بين المللي است، اما به هر حال اين اتفاقات رخ داد و بانکهاي بزرگ اروپايي جريمه شدند. از سوي ديگر اين موضوع بستگي به دولت آينده آمريکا دارد که تا چه حد مصر باشد که بخواهد برجام را ناديده بگيرد و در آن صورت از ابزارهاي اقتصادي خود مي تواند استفاده کند و اروپايي ها را بر سر دو راهي قرار دهد که يا از اقتصاد آمريکا بهره مند شوند يا بخواهند بر برجام تاکيد کنند که در اين صورت، دور از انتظار خواهد بود که اروپا بخواهد قاطعانه و آشکارا در قبال اين رويکرد آمريکا بايستند. با وجود اين شرايط، معتقدم دولت ترامپ در مسير نقض برجام حرکت نخواهد کرد و تهديدها و اظهاراتي که ترامپ و مشاورانش پيش از انتخابات بيان مي کردند در مرحله عمل اجرا نخواهد شد؛ چون هزينه نقض برجام به مراتب بيشتر از هزينه اي است که آمريکايي ها معتقدند که برجام به غرب تحميل کرده است.
وي در تحليل خود از ترکيب ضد ايراني کابينه ترامپ اظهار داشت: در حال حاضر نبايد در خصوص تيم آينده ترامپ قضاوت کرد. فعالان سياسي پيش از آنکه بر مسند قدرت و سمت هاي رسمي قرار گيرند، يک اظهارنظر رسمي مي کنند و پس از اينکه به قدرت برسند، مي توانند اظهارات متفاوتي را بيان کنند. از اين جهت نمي توان افراطي ترين و پرخاش جو ترين سياستمداران آمريکايي در قبال ايران را ضرورتا به عنوان افرادي در نظر بگيريم که اگر بر سمتهاي رسمي قرار گرفتند، بخواهند همان کارها را انجام بدهند. لذا زود است در خصوص کابينه آينده ترامپ سخن گفت. بايد دولت تشکيل شود و اين گزينه هاي پيشنهادي از مجلس سنا راي اعتماد بگيرند و هنوز مشخص نيست کدام يک از اين افراد مي توانند از اين مسير رد شوند و کدام يک رد صلاحيت شوند. قطعا مسائل اولويت دار ديگري در آمريکا است که بخواهند به آن بپردازند. در خصوص ترکيب وزارت خارجه آمريکا بايد گفت که اگر رکس تيلرسون وارد وزارت خارجه آمريکا شود، شايد بتوان به نوعي موازنه در قبال ايران دست پيدا کرد. برخي از گزينه هاي ترامپ در حوزه سياست خارجي آمريکا مواضع بسيار تند و خصمانه در قبال ايران دارند اما رکس تيلرسون مخالف تحريمهاست و از روابط نزديکي با پوتين برخوردار است و ايران نيز با روسيه روابط نزديکي دارد. تيلرسون عضو لابي نفتي است و لابي هاي نفتي پس از پيروزي انقلاب اصولا خيلي مدافع اعمال فشار و تحريم عليه ايران نبوده اند. شايد با توجه به اين عوامل بتوان گفت نوعي توازن در وزارت خارجه آمريکا ايجاد شود و سخت گيري هايي که جان بولتون و ماتيس به عنوان وزير دفاع آمريکا ارائه مي دهند با وجود تيلرسون تا حدودي تعديل شود اما در نهايت تصميم گير اصلي شخص رئيس جمهور است که بخواهد تا چه اندازه اظهارات خود در دوران انتخابات رياست جمهوري را محقق کند. حداقل در اين چند هفته مشخص شده است که برخي از کليدي ترين وعده هاي انتخاباتي ترامپ مورد تاييد قرار نگرفته و رئيس جمهور منتخب نشان داده شخصيتي متفاوت از دوران نامزدي حزب جمهوريخواهان بوده است.