بزرگنمايي:

راه ترقی - به کمک ژل جدیدی که پژوهشگران طراحی کرده‌اند، مینای دندان می‌تواند خود را ترمیم کند و مانع از ایجاد حفره‌های دندانی شود که نیاز به پر کردن دارند.

مینا لایه‌ی سخت و محافظتی خارج دندان است. این ماده می‌تواند در اثر اسید دهان و جویدن مکرر پوسیده شده و منجر به حفره‌هایی شود که برای پیشگیری از پوسیدگی بیشتر باید آن‌ها را پر کرد. از آنجا که مواد مورد استفاده برای پر کردن دندان از مواد خارجی نظیر فلزات، چینی و رزین ساخته می‌شود، آن‌ها به‌طور یکنواخت با دندان پیوند نشده و اغلب شل می‌شوند. روئیکانگ تانگ و همکارانش از دانشگاه چه‌جیانگ چین برای رفع این مشکل و ترغیب دندان برای ترمیم خود، ژلی ساخته‌اند که حاوی کلسیم و فسفات، یعنی واحدهای ساختمانی مینای واقعی است. آن‌ها این ژل را روی دندان‌هایی که از بیماران جدا شده و با اسید آسیب دیده بود، امتحان کردند و برای شبیه‌سازی محیط دهان آن‌ها را به‌مدت 48 ساعت در ظروف حاوی مایعی خاص گذاشتند. مقاله‌های مرتبط:
چرا دندان‌های بیشتر افراد نامرتب است برای افزایش سلامت دندان‌ها چه کنیم؟ ترمیم دندان‌های پوسیده با داروی طراحی شده برای بیماران آلزایمری
طی این مدت، ژل موجب تحریک رشد مینای جدید شد و بررسی‌های میکروسکوپی نشان می‌داد که این ساختار دارای همان آرایش منظم کریستال‌های کلسیم و فسفات موجود در مینای معمولی است. تانگ می‌گوید این احتمالا بدان خاطر است که در رشد طبیعی دندان، مینای درحال ظهور در یک لایه‌ی نامنظم از ذرات کلسیم و فسفات (مانند ژل) پوشانده شده است که رشد آن را تشویق می‌کند. روکش مینای جدید تنها 3 میکرومتر ضخامت دارد که درحدود 400 بار نازک‌تر از مینای آسیب‌ندیده‌ی طبیعی است اما تانگ می‌گوید، ژل را می‌توان به‌طور مکرر برای ترمیم لایه استفاده کرد. پیش از این، چندین گروه دیگر از پژوهشگران نیز سعی کرده‌ بودند تا مینای دندان را با استفاده از ترکیب‌های کلسیم و فسفات ترمیم کنند اما آن‌ها در پژوهش‌های خود از ذرات بزرگ‌تری استفاده کرده بودند که به‌خوبی به سطح دندان نمی‌چسبید. این امر موجب می‌شد ساخت مجدد کریستال‌های مینای دندان دشوار شود. پژوهشگران هم‌اکنون درحال آزمایش این ژل روی موش هستند و امیدوار هستند به‌زودی آن را روی انسان نیز آزمایش کنند. آن‌ها باید از این موضوع اطمینان حاصل کنند که مواد شیمیایی موجود در ژل بی‌خطر بوده و مینای جدید می‌تواند در محیط طبیعی دهان حتی زمانی‌که افراد غذا می‌خورند، تشکیل شود.