چاپ

راه نو- نيک باتلر، در گزارشي در فايننشال تايمز (انگلستان) نوشت:
در آينده چه روي خواهد داد؟ شايد امريکا عليه شرکت توتال يا کشور فرانسه دست به تلافي بزند . شايد ترامپ سفر خود به پاريس را به مناسب روز ملي فرانسه را لغو کند. وقوع هر چيزي ممکن است ولي واشنگتن در مقابل مي تواند درعوض به يک برآورد منطقي اقدام کند. بهترين راه براي تحت الشعاع قراردادن توافق اوباما با ايران آن است که ترامپ خود به نوعي توافق با ايران دست يابد که تعهد اين کشور به محدود کردن توسعه هسته اي خود را دوباره تائيد و حضور شرکت هاي امريکايي را در اين کشور سرشار از انرژي تضمين کند.
متن کامل اين گزارش را در ادامه بخوانيد:
خبرانعقاد قرارداد از سوي شرکت توتال براي توسعه مرحله بعدي ميدان عظيم گاز پارس جنوبي روز دوشنبه و در تهران اعلام شد. در همين روز، رئيس جمهور امانوئل مکرون در کاخ ورساي به ايراد نطق ملي خود پرداخت. اين توافق بيانگر تجديد اعتماد به نفس فرانسه و شرايط همواره درحال تغيير سياست در خاورميانه و براي تجارت نفت و گاز جهان نيز، شروع رابطه دوباره با ايران پس از حدود چهل سال انزواي اين کشور است.
نشريه حاضر که هفته گذشته به انتقاد ملايم از يکي از بزرگ ترين شرکت هاي فرانسه پرداخته بود خرسند است که از يک شرکت ديگر آن کشور ستايش کند. توتال نشان داده است که به خصومت ابراز شده از سوي دولت امريکا عليه ايران توجه نمي کند. رئيس جمهور دونالد ترامپ بارها توافق سلف خود – باراک اوباما- براي کنترل توسعه هسته اي ايران را مورد انتقاد قرار داده ولي چيزي به جاي آن ارائه نداده است. تداوم تحريم هاي امريکا و تهديد به تلاش هاي بيشتر براي انزواي ايران باعث دور ماندن بيشتر شرکت هاي غربي از اين کشور شده است. توتال تصميم گرفته است که خود را وارد اين سياست نکند.
سرمايه گذاري اين شرکت فرانسوي– هزينه کردن مبلغ پنج ميليارد دلار در خلال چند سال آينده و سهامداري بيش از ٥٠ درصد اين پروژه توسعه در کنار شرکت هاي CNPC چين و پتروپارس که زير مجموعه شرکت ملي نفت دولتي ايران است- چندان بزرگ نيست. ولي اين اقدام را مي توان شروع فرصت هاي بسيار بزرگ تر براي ايران دانست.
بحث وگفتگو در مورد اين سرمايه گذاري به مدت ها قبل باز مي گردد. شرکت توتال بيش از يک دهه است که به سرمايه گذاري در پروژه پارس جنوبي علاقه نشان داده است و درسال ٢٠١٢ نيز در شرف انعقاد قرار با ايران بود که فرايند مذکور به علت اعمال تحريم هاي اروپا عليه ايران متوقف ماند.
شرکت توتال يک شرکت دولتي نيست، ولي به دشواري مي توان باور کرد که اين توافق بدون نظر مساعد آقاي مکرون امضا شده باشد. من شگفت زده نخواهم شد اگر رئيس جمهور تصميم بگيرد به نشانه تجديد روابط نزديک ميان فرانسه و ايران، از اين کشور ديدن کند. سابقه روابط اين دو کشور به زمان لويي چهاردهم و کولبر وزير داراي وي در نيمه دوم قرن هفدهم، باز مي گردد.
اين قرارداد براي هردو کشور فرانسه و چين بيانگر آن است که تماس و نه انزوا بهترين رويکرد درقبال ايران محسوب مي شود. اين يک پيروزي براي پاتريک پويان، مدير اجرايي شرکت توتال، محسوب مي شود. خطر پذيري وارد شدن به کشوري مانند ايران جدي است، ولي پويان با وارد کردن شرکت چيني CNPC که بدون ترديد از حمايت پکن بهره مي برد، آن را متوازن کرده است.
حضور شرکت چيني CNPCدر اين توافق تضمين کننده بازار فروش گاز پارس جنوبي و سرمايه گذاري احتمالي در زمينه نفت و گاز در ايران است. اگر تحريم هاي امريکا تشديد شوند و اگر بانک هاي بين المللي از تامين مالي پروژه ها در ايران امتناع کنند، توتال مي تواند از طريق موسسات مالي چيني به فعاليت خود ادامه دهد و اگر اوضاع واقعاً نامناسب شود ، مي توان سرمايه گذاري را لغو کرد - بي آن که به تراز نامه اين شرکت فرانسوي که داراي اعتبار قابل توجه اي است ، لطمه وارد شود. اکنون اگر بهاي نفت در سطح ٥٠ دلار در هربشکه يا کمتر باقي بماند، فعاليت هاي تجاري براي شرکت توتال به طور کامل امکان پذير خواهد بود.
ولي مساله به خطرات کاهش قيمت مربوط مي شود که بسيار مهم است . ايران از آن جهت با اوباما توافق امضا کرد که به افزايش درآمدهاي خود نياز دارد و مي داند که بايد سرمايه گذاري خارجي قابل توجهي را جذب کند. بيژن زنگنه، وزير نفت ايران، هفته جاري به نياز خود براي سرمايه گذاري٢٠٠ ميليارد دلاري که ٧٠ درصد از آن از خارج حاصل خواهد شد، اشاره کرد.
ايران از نگاه شرکت هاي نفت وگاز بين المللي از مزيت قابل توجهي برخوردار است: ميزان منابع توسعه نيافته اين کشور که باعث شده است ايران يک توليد کننده بلند مدت با هزينه اندک در شرايط مازاد انرژي کنوني باشد، براي شرکت هاي خارجي مطلوب است .به موجب تازه ترين بررسي منتشره از سوي نشريه "بررسي آماري بي پي" BP Statistical Review ، ايران داراي بيش از ١٥٠ ميلياردر بشکه نفت و ٣٣ هزار ميليارد متر مکعب گاز است – ولي اين ارقام تنها به ذخاير اثبات شده مرتبط مي شود و بسياري از مناطق اين کشور هنوز کشف نشده باقي مانده اند. همه شرکت هاي بزرگ دسترسي به منابع بلند مدت به هزينه اندک را مهم تلقي مي کنند.
شرکت هاي امريکايي که نمي توانند وارد بازار ايران شوند، بايد خشمگين باشند. ديگر شرکت هاي بين المللي غربي که به هنگام اقدام نکرده اند يا در برابر تحريم هاي امريکا مطيع بوده اند، تنها بايد خود را ملامت کنند.
در آينده چه روي خواهد داد؟ شايد امريکا عليه شرکت توتال يا کشور فرانسه دست به تلافي بزند . شايد ترامپ سفر خود به پاريس را به مناسب روز ملي فرانسه را لغو کند. وقوع هر چيزي ممکن است ولي واشنگتن در مقابل مي تواند درعوض به يک برآورد منطقي اقدام کند. بهترين راه براي تحت الشعاع قراردادن توافق اوباما با ايران آن است که ترامپ خود به نوعي توافق با ايران دست يابد که تعهد اين کشور به محدود کردن توسعه هسته اي خود را دوباره تائيد و حضور شرکت هاي امريکايي در اين کشور سرشار از انرژي تضمين کند