چاپ

راه نو- ادواردو لوپس بوستکس سفير اسپانيا و وابسته ي اقتصادي آن کشوردر ايران در بازديد از نمايشگاه فرش دستباف با بيان مطلب فوق افزود: فرش دستباف به عنوان قديمي ترين هنر - صنعت ايران در سراسر دنيا شناخته مي شود.
وي گفت: اين ميراث کهن و ارزشمند در غالب رنگها و طرح هاي متعدد و متنوع توانسته چشم جهانيان را به ايران باز کند.
سفير اسپانيا در ايران تصريح کرد: فرش دستباف پتانسيل بالايي در توليدات و صادرات اقتصاد ايران دارد، که اميد است از اين هنر زيبا و گرانبها حمايت هاي لازم صورت گيرد.
وي افزود: فرش ايراني در کشورهاي اروپايي به عنوان ميراث خانوادگي از نسلي به نسل ديگر مي رسد که از اين امر مي توان به بهترين رويداد صنعتي و سنتي در سراسر جهان ياد آوري کرد.
بنابر اين گزارش ؛ فرش دستباف ايران که محصولي هنري و اقتصادي محسوب مي شود به 80 کشور از جمله المان و ايتاليا از قاره اروپا ، لبنان و کويت و قطر از خاورميانه ، ژاپن و چين از شرق اسيا صادر مي شود و همچنان نقش راهبري در بازارهاي بين المللي دارد.
فرش دستباف ايراني چون عصاره تمدن انساني و هنري تاريخي است در منظر همه جهانيان فقط به نام ايران شناخته مي شود و هيچ کس توان رقابت ندارد و حتي چين هم به مشتري خوب تبديل شده است.
طبق روايات شاهنامة فردوسي، آغاز فرشبافي، رشتن و بافتن به زمان تهمورث يعني زمان پيشداديان باز ميگردد. در تاريخ طبري از فرشهايي که با مو و پشم حيوانات در اين دوره بافته شده سخن رفته است.
قديمي ترين نشانه از هنر قاليبافي به عصر مفرغ باز ميگردد اين نشانه يک کارد قاليبافي است که از گورهاي عهد مفرغ ترکمنستان و شمال ايران يافت شده است. در شهر سوخته (دشت سيستان ـ جنوب شرقي ايران) نيز فرشهاي حصيري و پارچه و ابزارهاي بافندگي به دست آمده که متعلق به 2800-2500 پيش از ميلاد است. در دورة هخامنشيان، به نقل از گزنفون، شهر کهن سارديس به قاليهاي گرهباف خود فخر ميکرده که به نقشهاي حاشيه و هيکلهاي مردان و شيردالهاي افسانهاي آراسته بوده است.
کهن ترين قاليها به ترتيب: قالي کشف شده در نقش برجستة کاخ نينوا، فرش پازيريک از پنجمين گور اقوام سکايي، تکه فرش قومس (دوران ساسانيان)، فرش آناتولي (13-14م).
از دورة اشکانيان تنها ميتوان به فرش مقبرة لوکان چين اشاره کرد که به عقيدة پژوهشگران پشم آن از قفقاز (که در ان زمان متعلق به ايران بود) است. از دورة ساسانيان نيز تکه فرش قومس و فرش تاريخي و جواهرنشان بهارستان که در تالار بار عام کاخ تيسفون گسترده بوده و پس از حملة اعراب به عنوان غنيمت تقسيم شده است.
در قرون اولية هجري پس از نفوذ اسلام طرح فرشها، به سبب منع شبيهسازي و زينت، تغيير کرد امّا در زمان خلفاي عباسي که تجملگرايي و قصرهاي پر زرق و برق رواج يافت بافت اينگونه فرشها نيز رونق گرفت. از دورة سلجوقي نيز تکه فرشي با نقوش هندسي در موزة اوقاف استانبول نگهداري ميشود.
سفرنامه ابن بطوطه از دورة ايلخانان به فرشهاي عظيم و گرانبهاي کاخ غازانخان و فرشهاي حرم امام رضا (ع) در مشهد اشاره کرده است.
در دورة تيموريان از کارگاه هاي بزرگ قاليبافي سبزوار سخن رفته است و استفاده از مينياتور در نقشة فرشها توسط نگارگران چيره دست.
بنابراين گزارش بيست و ششمين نمايشگاه فرش دستباف ايران امروز به کار خود پايان مي دهد.