چاپ

راه نو- روزنامه راي اليوم چاپ لندن در مقاله اي به قلم عبدالباري عطوان روزنامه نگار مشهور جهان عرب نوشت: اگر بخواهيم وحشت حاکم بر نخبگان دولت اشغالگر اسرائيل را در اين روزها درک کنيم که به درجه تهديد آشکار براي بمباران کاخ اسد رئيس جمهور در دمشق و گروههاي نظامي ايران در سوريه رسيده است، بايد اظهارات رابرت فورد از آخرين سفير آمريکا در سوريه و يکي از طرفداران و حاميان برجسته انقلاب سوريه را دنبال کنيم.
فورد در گفتگو با روزنامه «د نشنال» تاکيد کرد اسد رئيس جمهور پيروز شد و جنگي که براي براندازي وي و دولتش در هفت سال قبل آغاز شد با سرعت به پايانش نزديک مي شود. فورد که اکنون در موسسه خاورميانه اي واشنگتن کار مي کند، گفت از اسد رئيس جمهور هيچ بازخواستي نخواهد شد که مسئوليت حوادث سوريه را بر عهده گيرد و دولتش در آينده دولتهاي محلي را نخواهد پذيرفت و دولت امنيتي به قوت خود باقي است و تغيير نخواهد کرد.
اين پيش بينيهاي فورد شايد براي ما و ديگران وحشت شديد بنيامين نتانياهو نخست وزير اسرائيل را تفسير کند که يک هفته قبل براي ديدار با ولاديمير پوتين رئيس جمهور روسيه به سوشي رفت و از وي خواست اسرائيل را نجات دهد و در قبال تغييرات راهبردي که اين روزها در سوريه در حال شکل گيري است و به نفع ايران است که به عنوان قدرت بزرگ منطقه اي صعود مي کند، از اسرائيل حمايت کند.
آنچه نتانياهو از پوتين مي خواهد و آشکارا براي آنتونيو گوترش دبير کل سازمان ملل متحد در سفرش به تل آويو تکرار کرد‏‏، جلوگيري از نفوذ ايران در سوريه و ممانعت از ساخت کارخانه هاي توليد موشکهاي دقيق در شمال اسرائيل و همچنين جنوب لبنان که سنگر حزب الله است بودند. وي هشدار داد که در غير اين صورت کاخ اسد و مواضع کارشناسان نظامي ايران در سوريه را بمباران خواهد کرد.
براساس گزارشهاي مطبوعات اسرائيلي که با تائيد روزنامه «پراوادا» روسيه همراه شد، پوتين در قبال مهمانش که درهم ريخته بود، آرام و با خونسردي کامل پاسخ داد ايران متحد راهبردي روسيه در خاورميانه است و ما از اين متحد خود به خاطر اسرائيل دست نمي کشيم و مسکو براي مقابله با ائتلاف عربي اسلامي به رهبري عربستان سعودي و با عضويت کشورهاي عربي و مديريت آمريکا روي ائتلاف با ايران حساب مي کند. پوتين با اين حرف کيسه اي از نمک را بر زخم اسرائيل پاشيد، زماني که تاکيد کرد مسکو به تقويت نقش ايران در سوريه، تثبيت اسد رئيس جمهور و مسلح کردن حزب الله ادامه خواهد داد.
نمي دانيم نتانياهو به چه حقي از مسکو و سازمان ملل متحد مي خواهد اجازه ندهند ايران در سوريه و لبنان کارخانه موشک بسازد و اين سازمان را مجبور کند نيروهايش را از سوريه خارج کند. آيا نتانياهو مي خواهد سوريه ميدان باز به روي جنگنده هاي اسرائيلي باشد تا در هر زماني که خواست اهدافي را در سوريه بمباران کند بدون اينکه دمشق قدرت دفاع از خويش را داشته باشد؟
آيا سوريه و ايران به گنبد آهنين اسرائيل و سامانه هاي موشکي اش که از جيب ماليات دهندگان آمريکايي پرداخت مي شود، اعتراض کردند. آيا مسکو به ارسال دهها فروند جنگنده اف سي و پنج از پيشرفته ترين جنگنده هاي آمريکا که رادار گريز است، به اسرائيل اعتراض کرد.
اين اوج وقاحت و تکبر است و پوتين حق داشت که به وي پاسخ مثبت نداد. پوتين که کارمند نتانياهو نيست و از وي دستور نمي گيرد. روسيه قدرتمند و کارشناسان بسيار کارکشته و با تجربه اش در ميدانهاي دفاع و سياستهاي راهبردي نيازي به نتانياهو و امثال وي ندارند تا به آنها درس بدهد و به آنها بگويد چه کاري را انجام دهند و چه کاري را انجام ندهند و يا چگونه سياست خارجي و منافعشان را در خاورميانه مديريت کنند.
نگراني ما اين است لحن تهديد آميز آشکار نتانياهو در ديدار با پوتين يا دبيرکل سازمان ملل متحد صرفا زمينه اي براي طرحهاي اسرائيل براي حمله به سوريه يا لبنان يا هر دو باشد با اين بهانه که ايران امنيتش را تهديد مي کند و اين حمله از نوع دفاع از خويش است براي اينکه با خطر ايران مقابله کند.
آنچه سبب مي شود اين احتمال را بعيد ندانيم اين است که طناب فساد به گردن نتانياهو نزديک شده است و شايد همين امر وي را به شعله ور کردن جنگ سوق دهد تا نگاه‌ها از تحقيقاتي که به زودي وي را محکوم خواهد کرد و سبب برکناريش اش از قدرت و روانه شدنش به زندان خواهد شد، منحرف گردد. آيا ايهود اولمرت نخست وزير سابق به همين طرح متوسل نشد که در ژوئيه 2006 به لبنان حمله کرد؟
اسرائيل در ترس و وحشت به سر مي برد و نتانياهو اعصابش را از دست داده است و در لبه پرتگاه قرار دارد و کمربند ايراني از مزار شريف در افغانستان تا ضاحيه جنوبي بيروت تا کرانه هاي درياي مديترانه در حال تثبيت شدن و قوت گرفتن است و جنگ سوريه با سرعت به پايانش نزديک مي شود.
آيا نتانياهو براي فرار به جلو جرات مي کند سوريه و کاخ رئيس جمهورش و نيروهاي ايراني مستقر در سوريه را بمباران کند؟ امتحان کند، اما شايد بهتر باشد به وي يادآور شويم طي دو سال و نيم جنگنده هاي آمريکايي در عمليات« طوفان قاطعيت» نتوانستند يمن فقير فرسوده را وادار به تسليم کنند. همين يمن که سلاحشان به نيمه اول قرن بيستم باز مي گردد . آيا جنگنده هاي اسرائيلي مي توانند سوريه را که بيش از هفت سال پايداري کرد و يا ايران را که زرادخانه اي در اختيار دارد که دويست هزار موشک در آن جاي گرفته است، وادار به تسليم کنند. همچنين حزب الله در کنار اسرائيل يکصد هزار موشک در اختيار دارد.
سپس از نتانياهو مي پرسيم که يک جنگ را نام ببرد که ارتشش در لبنان در آن جنگ به پيروزي رسيد؟ آيا اين ارتش شکست خورده از جنوب لبنان بطور يکجانبه در سال 2000 خارج نشد؟ همچنين در سال 2006 همين اتفاق نيفتاد؟
تنها سلاح پيشرفته در جنگها تعيين کننده نيست بلکه اراده قوي و آمادگي براي جنگ تا شهادت و رهبري قدرتمند براي اداره جنگ بطور موثر نياز است و اين سه عنصر در سوريها، ايرانيها، حزب الله و متحدانشان وجود دارد.
يک بار ديگر به نتانياهو مي گوئيم شانسش را امتحان کند ...