چاپ

راه نو- پیتر وینکلر، در گزارشی در نشریه نویه زوریشر سایتونگ (سوئیس)، نوشت:
آمریکا قطعات موشک هایی را به نمایش گذاشته که مدعی است نقش بی ثبات کنندگی ایران را در منطقه خاورمیانه اثبات می کنند.
دولت ترامپ مشخص کرده است که بر هدف خود مبنی بر اثبات نقش بی ثبات کنندگی ایران در خاورمیانه پا بر جا هستند. بدین منظور، آنها قطعات باقی مانده از موشک ها و سلاح های دیگری را به نمایش گذاشته اند که ادعا می کنند مشارکت ایران در حمله به شرکای آمریکا در منطقه و نقض قطعنامه شورای امنیت در سال ٢٠١٥ با موضوع انتقال تکنولوژی موشکی را اثبات می کند. این قطعات را عربستان سعودی و امارات متحده عربی در اختیار آمریکا قرار داده اند.
شواهد بحث برانگیز
رئیس جمهور دونالد ترامپ در ١٣ اکتبر اعلام کرد حاضر نیست پیروی تهران از توافق برای حل و فصل مناقشه هسته ای را تایید کند. دو روز بعد نیز او اجازه داد مهلت تعیین شده برای چنین کاری به پایان برسد. این امر به کنگره اجازه داد تا به روشی ساده، ظرف مدت ٦٠ روز تحریم های سختگیرانه ای را که آمریکا و متحدان اروپایی اش، روسیه و چین به منظور وادار کردن ایران به حضور بر سر میز مذاکره علیه این کشور تحمیل کرده بودند، دوباره برقرار کند. اما کنگره از این مهلت استفاده نکرد و تاریخ پایان آن در نیمه شب پنجشنبه نیز سپری شد. اما کاخ سفید می خواست آشکار سازد که با وضعیت فعلی موافق نمی باشد.
نظرات در مورد این که آیا آمریکا موفق به اثبات ادعاهای خود شده، به طور گسترده ای متفاوت و گاه متضاد است. جای تعجبی نبود که ایران اعلام کرد همه این شواهد ساختگی بوده و این تلاش ها را با سخنرانی مشهور کالین پاول، وزیر امور خارجه وقت در شورای امنیت مقایسه کرد که طی آن به اثبات وجود سلاح های کشتار جمعی در دست دیکتاتور عراق صدام پرداخته بود. بعدها و پس از آغاز حمله آمریکا به عراق، آشکار شد که چنین سلاح هایی وجود خارجی نداشته اند.
رئیس جمهور ترامپ در اکتبر وعده داده بود که او توافق هسته ای را یک جانبه کنار خواهد گذاشت، اگر کنگره حاضر به کمک برای جلوگیری از اثر بی ثبات کنندگی ایران و محدودتر ساختن توافق هسته ای نباشد. این نکته که این توافق موقت بوده و ایران پس از آن حق خواهد داشت که برنامه های هسته ای خود را از سر بگیرد، به منزله خاری در دیدگان کاخ سفید است. این بند از توافق هسته ای که به "غروب آفتاب"( پایان مدت اعتبار توافق هسته ای) شهرت دارد با شرایطی دائمی و پایان ناپذیر جایگزین شوند. با این حال، کشورهای اروپایی دست اندرکار این توافق، هیچ تمایلی به مذاکره مجدد از خود نشان نداده اند. این نکته که چگونه واشنگتن می خواهد نظر مثبت مسکو و پکن را برای مذاکره دوباره جلب کند، هماند این موضوع که آیا تهران بدون تهدید تحریم های یکپارچه با چنین چیزی موافقت خواهد کرد، نامشخص و مبهم می باشد.
اندکی تسلیم شدن؟
هر چند باب کورکر، رئیس کمیته امور خارجی در مجلس سنا طرحی را معرفی کرده که در حقیقت جوابی است به انتقادهای ترامپ و آنها را کمرنگ می کند، اما به نظر نمی رسد هیچ گونه پیشرفتی داشته باشند. اگر چه او باید به عنوان یک سیاستمدار تا حدودی خوشبین باشد، اما اخیرا اعتراف کرد که فقط "نیمه امیدوار" است. مشکل این است که جمهوری خواهان برای تصویب چنین طرحی به ٦٠ رای در مجلس سنا نیاز دارند و تا کنون هیچ عضو دمکراتی در این زمینه اعلام آمادگی نکرده است. هر چه باشد، توافق هسته ای میراث سیاست خارجی بزرگ رئیس جمهور باراک اوباما "متعلق به آنان" می باشد. اگر هیچ حمایت قدرتمندی برای مذاکره مجدد با تهران از اروپا نشأت نگیرد، در این وضعیت نیز هیچ چیز تغییر نخواهد کرد. اگر کاخ سفید نخواهد حتی اندکی در این باره عقب نشینی کند، پرونده ایران به مسیرهای خطرناکی رانده خواهد شد.