چاپ

راه نو- با وجود این معلوم است که گروه های شکست خورده در برابر محور مقاومت که رویای به قدرت رسیدن داعش و تشکیل یک خلافت تروریستی را در سر می پروراندند، از وضع فعلی خرسند نبوده و سعی می کنند تا با نشان دادن حزب الله لبنان به عنوان یک گروه تروریستی، بر این گروه فشار وارد کنند تا با کنار گذاشتن سلاح، نقشی در مبارزه با تروریست ایفا نکرده و آنها بتوانند سناریوی خود برای ناامن سازی منطقه را به اجرا بگذارند.
بازی کودکانه ریاض با سعد حریری که بر همگان روشن شد تا چه اندازه مصنوعی و مضحک طراحی شده است، پرده از تلاش های ریاض برای تخریب حزب الله لبنان برداشت؛ تخریبی که با همکاری رژیم صهیونیستی طراحی شده بود و البته با هوشمندی لبنانی ها ناکام ماند.
با وجود آنکه هیچ ناظر بی طرفی، حزب الله را عامل ناامنی و بی ثباتی منطقه نمی داند و همه بازیگران دلسوز در منطقه بر نقش مثبت حزب الله لبنان در دفاع از آرمان های ملت های اسلامی تاکید داشته و می دانند که حزب الله نه یک عامل برای ترویج شکاف های مذهبی بلکه ابزاری مهم در تقریب مذاهب است، اما همچنان سناریوی «حزب الله هراسی» در تداوم خط «شیعه هراسی» و «ایران هراسی»، سعی دارد تا اتهاماتی را به حزب الله لبنان وارد کند.
حنای رژیم اسرائیل برای تضعیف حزب الله رنگی ندارد
تل آویو که می داند دیگر حنایش برای تضعیف حزب الله رنگی نداشته و بارها از این گروه مردمی شکست خورده است، حالا در آستانه وحدت همه گروه های فلسطینی برای بازگشت به خط مقاومت، از ریاض خواسته تا مسئولیت پروژه تخریب حزب الله را پیش گیرد.
شاید در همین راستاست که در آستانه سفر وزیر خارجه فرانسه به تهران، «ژان ایو لودریان» تحت تاثیر فشارهای لابی های عبری – عربی گفته است که «برای بررسی حمایت تهران از رزمندگان لبنانی و انقلابیون یمن، به ایران می‌آید.»
سفری که قریب به چهل روز دیگر صورت می گیرد و قرار است مقدمه ای بر گفتگوهای دیپلماتیک ایران و فرانسه در سطوحی بالاتر باشد.
غربی ها و کشورهای مرتجع منطقه، وارد فاز تخریب گروه های مردمی منطقه شده اند
آمریکا، اروپا و دولت های مرتجع منطقه که می دانند سناریوی ایران هراسی در مساله هسته ای شکست خورده و شانسی برای مذاکره درباره مسائل موشکی هم ندارند، بار دیگر وارد فاز تخریب گروه های مردمی منطقه شده و می کوشند تا با تغییر صورت مساله بی ثباتی منطقه، گروه های حامی تهران را مسئول این نابسامانی ها معرفی کنند.
این درحالیست که باید از کشورهای مدعی حقوق بشر پرسید، آیا مسئولیت فاجعه انسانی در یمن به گروه های مردمی این کشور بازمی گردد یا با ارتش سعودی و سلاح های آمریکایی و انگلیسی؟ آیا عامل شکل گیری داعش ایران بود یا دولت های متحد غرب در منطقه؟ آیا ریشه بحران اخیر در فلسطین، تصمیم ترامپ برای نقل مکان سفارتخانه اش بود یا گروه های مقاومت؟
دولت های غربی وقتی می توانند پاسخی مناسب به چرایی ناامنی در غرب آسیا بیابند که به این پرسش های موردی پاسخ دهند؛ اگر پاسخ به این پرسش های هوشمندانه و منصفانه باشد، آنگاه غرب باید به دلیل نقش گروه های لبنانی و یمنی و عراقی در ثبات منطقه قدردان تهران باشد نه اینکه از ایران به دلیل حمایت از این گروه ها انتقاد کند