چاپ

راه نو- محققان با مشاهده واكنش‌های ناشی از تجربه در حلزون آموزش ندیده پی به موفقیت آزمایش خود بردند. این آزمایش با هدف درك پایه‌های فیزیكی حافظه انجام گرفته‌است و می‌تواند در زمینه كمك به احیای حافظه‌های از دست رفته و كاهش آسیب‌های مغزی موثر باشد.
دیوید گلنزمان از محققان دانشگاه كالیفرنیا كه هدایت این پروژه را به عهده دارد، با هدف درك بهتر پدیده‌ای به نام انگرام یا رد عصبی این آزمایش را به همراه تیمش انجام داد. او معتقد است در آینده نه چندان دور بتوان از RNA برای اصلاح اثرات بیماری آلزایمر یا اختلال استرسی پس از ضایعه روانی یا (PTSD) استفاده كرد.
RNA كه بخشی كلیدی از این فرایند انتقال به شمار می‌رود، بیشتر به عنوان یک پیام‌رسان سلولی شناخته می‌شود که پروتئین‌ساز است و دستورالعمل‌های DNA را به بخش‌های دیگر سلول می‌برد. محققان اكنون دریافته‌اند كه به غیر از کدگذاری پروتئینی عملکردهای مهم دیگری از جمله تنظیم انواع فرآیندهای سلولی درگیر در رشد و بیماری و انتقال حافظه طولانی‌مدت را نیز به عهده دارد.
پژوهشگران در این بررسی، به دم گونه‌ای حلزون مشهور به اپلیسیا (Aplysia)، شوک‌های الکتریکی ملایمی وارد کردند. حلزون‌ها، پنج شوک دریافت کردند که هر یک 20 دقیقه طول انجامید و 24 ساعت بعد دوباره تکرار شد. شوک‌ها، واکنش دفاعی حلزون را افزایش دادند که واکنشی به محافظت در برابر خطر احتمالی است. هنگامی که محققان به صورت متوالی به حلزون‌ها شوک وارد کردند، دریافتند که این شوک‌ها، نقش محافظتی بر عهده دارند که به طور متوسط 50 ثانیه به طول انجامید. این گونه یادگیری، حساس‌شدگی (sensitization) نام دارد. حلزون‌هایی که شوکی دریافت نکرده بودند، تنها نزدیک به یک ثانیه، واکنش محافظتی نشان دادند.
یك روز پس از سری دوم شوک‌ها، محققان RNA سیستم عصبی حلزون‌هایی که شوک دریافت کرده بودند و حلزون‌هایی که به آنها شوک وارد نشده بود، vh خارج کردند. سپس آن را به صورت ضربدری به حلزون‌ها تزریق كردند: RNA حلزون‌های شوك ندیده به حلزون‌های شوك‌دیده و برعكس. نتایج نشان داد حلزونی که RNA حلزون‌های شوك دیده را دریافت كرده‌است، به مدت 40 ثانیه واكنش تدافعی از خود نشان می‌دهد درحالی‌كه حلزون‌های گروه کنترل شده واکنش تدافعی طولانی از خود نشان ندادند.
پس از آن، محققان RNA را به پتری‌دیش‌های (ظرف‌های آزمایشگاهی ویژه كشت سلولی) حاوی نورون‌های خارج شده از حلزون‌هایی که شوک دریافت نکرده بودند، اضافه کردند. برخی از ظرف‌ها، حاوی RNA حلزون‌هایی بودند که شوک الکتریکی دریافت کرده بودند و برخی ظرف‌ها، RNA حلزون‌هایی را در بر داشتند که شوکی به آنها وارد نشده بود. در برخی از ظرف‌ها، نورون‌های حسی و در برخی ظرف‌ها، نورون‌های حرکتی قرار داشت.
هنگامی که به یک حلزون، شوک الکتریکی وارد شد، نورون‌های حسی، تحریک‌پذیر شدند. نکته جالب‌توجه آن بود كه افزودن RNA حلزون‌هایی که به آنها شوک وارد شده بود، تحریک‌پذیری نورون‌های درون پتری‌دیش را افزایش داد اما این موضوع در مورد نورون‌های حرکتی اتفاق نیفتاد.
محققان تا به امروز باور داشتند كه خاطرات در سیناپس‌ها ذخیره می‌شوند اما این پژوهش، با ایجاد دیدگاهی جدید نشان داد خاطرات در هسته نورون‌ها ذخیره می‌شوند. به گفته گلنزمان اگر خاطرات، در سیناپس‌ها ذخیره می‌شدند این آزمایش‌ها بی‌نتیجه بودند