چاپ

راه نو- این ابداع جدید تاكنون روی موش‌ها مورد آزمایش قرار گرفته و به خوبی عمل كرده‌است و در صورتی كه دیگر مراحل آزمایش آن به خوبی پیش رود،‌می‌تواند ابزاری حیاتی را برای درمان مبتلایانی كه از زمان تشخیص این نوع تومور تا مرگشان تنها 15 ماه زمان دارند، فراهم آورد.
محققان در MIT موفق به طراحی نوعی از نانوذرات شده‌اند كه می‌تواند به همراه داروی ویژه حمله به تومورهای مغزی از خون بیمار به بافت مغزی وارد شود. عبوردادن هرچیزی از مسیر جربان خون به مغز فرایندی بسیار پیچیده‌است زیرا دیواری از سلول‌های در هم تنیده در مسیر قرار دارند. این مرز مغزی-خونی معمولا بسیار مفید است زیرا از ورود باكتری‌ها و ویروس‌ها به بافت خاكستری مغز جلوگیری می‌كند.
اما این دیوار بزرگ عصبی متاسفانه امكان عبور مولكول‌های بزرگتر و حجیم‌تر به مغز را از بین می‌برد، برای مثال داروهایی كه برای درمان تومورهایی خاص به آنها نیاز است امكان عبور از این دیوار را نخواهند داشت.
گلیوبلاستومای چند‌شكلی یا GBM یكی از انواع رایج تومورهای مغزی است كه مبتلایان به آن تنها پنج درصد شانس دارند كه تا پنج سال پس از تشخیص بیماری زنده بمانند. شیمی‌درمانی یكی از شیوه‌های معمول درمان این نوع تومور است كه وجود دیوار مغزی-خونی از یك سو و تاثیر داروهای شیمیایی بر اعضای سالم بدن نیز از سوی دیگر تاثیرگذاری این درمان را كاهش داده و استفاده از آن را محدود می‌سازد.
از این رو محققان در MIT برای رفع هردوی این مشكلات، نوعی ناقل دارو را طراحی كرده‌اند كه می‌تواند به راحتی از میان این مرز دشوار عبور كرده و تومورها را هدف بگیرند.
این نانوذرات كپسول‌های چربی حاوی دو نوع داروی ویژه شیمی درمانی هستند: مهاركننده‌ برومودومین كه در پوسته كپسول‌ها گنجانده شده‌اند و تموزولومید كه در مركز كپسول قرار دارند. كل این مجموعه در غشایی از پروتئین ترنسفرین و پلی‌اتیلن گلیكول پوشانده می‌شود. به این ترتیب این كپسول‌های 140 نانومتری می‌توانند با استفاده از گیرنده‌های ویژه‌ای كه در دیوار مغزی-خونی وجود دارند، از این دیوار عبور كنند.
زمانی كه كپسول از مرز عبور كرد، مولكول‌‌های ترنسفرین می‌توانند به گیرنده‌هایی مشابه كه در تومورهای سرطانی وجود دارند متصل شده و نسوج سالم مغز را دست نخورده رها كنند. موش‌های مبتلا به سرطانی كه این دارو را دریافت كرده‌بودند توانستند دو برابر مدت زمان موش‌هایی كه دارو را دریافت نكرده بودند زندگی كنند. همچنین این جانداران عوارض جانبی كمتری كه ناشی از آسیب به بافت سالم مغز است از خود بروز دادند.
از آنجایی كه تركیبات این نانوكپسول‌ها درحال حاضر به تایید سازمان دارو و غذای آمریكا رسیده‌است، مسیر آزمایش‌های بالینی این دارو روی انسان‌ها هموارتر خواهد بود.