چاپ

راه ترقی- سلبریتی ها، ستاره های مشهوری هستند که ممکن است لزوما محبوب نباشند.آنچه که سلبریتی ها را مهم می گرداند میزان تاثیری است که آنان بر هواداران خود می گذارند. این ظرفیت برای سلبریتی ها فرصتی اقتصادی بوجود می آورد که در این حوزه از آن به عنوان اقتصاد شهرت یاد می کنند.
در فضای اینستاگرام و ... چندی است که سلبریتی های هنری و ورزشی ایران به فضای اقتصادی وارد شده و بر حسب تعداد فالوورهای خود درآمدهای کلانی را بدست می آورند.
آنچه سلبریتی ها را از نخبگان جامعه جدا می گرداند سطحی بودن این طبقه در پی گیری مطالبات مردم و فقدان عمق در پست های آنهاست و اگر عمقی هم وجود دارد نه بر اساس تحقیق که محصول امواج اجتماعی است.
پوپولیسم موجود در میان سلبریتی ها گاهی آنها را به مواضع کاملا متناقض می کشاند.چندی است که سیاسیون ما نیز می کوشند از ظرفیت بازی سلبریتی ها بهره بگیرند و بر موج احساسات عمدتا کم عمق برای رسیدن به اهداف خویش بهره گیرند.
فائزه هاشمی و صادق زیبا کلام در این زمینه پیشتاز بودند و اخیرا عزت الله ضرغامی و محمد باقر قالیباف هم در این مسیر گام برمی دارند. حضور در مراسم ختم هنرمندان و چهره های محبوب هنری- با ربط و بی ربط- از مدل های مرسوم است ؛ بر این بیفزایید گرفتن عکس یادگاری با بیماران مشهور و دفاع از حیوانات و محیط زیست البته بدون ارایه هیچ راهکاری.

کشیده شدن سیاستمداران و اساسا سیاست به دامان سلبریتیسم آفاتی بزرگ دارد که ظهور افرادی چون ترامپ ازآن زمره اند؛چنانچه ورود و تاثیر گزاری سلبریتی ها در حوزه سیاست هم اثرات منفی بسیاری هم برای سیاست و هم برای جامعه هنری دارد.

بزودی آریا به نقد سلبریتیسم در سیاست خواهد پرداخت و چهره های سلبریتی وار و آسیب های عملکرد آنان را در حوزه سیاست را واکاوی خواهد کرد.