چاپ

راه ترقی- هواداران تیفوسی سرخ تهران در حالی با رویای بازگشت شب را به صبح رساندند که بسیاری از آنان در ذهن خود کام بک های طلایی فوتبال ایران را تداعی کردند و با تکرار سکانس های غرور آفرین مانند حماسه ملبورن (بازی برگشت ایران و استرالیا) و نبرد لیون (بازی تاریخی ایران و امریکا در جام جهانی 1998 فرانسه) به امید صبح پیروزی بیدار شدند و انتظار دارند 19 آبان 97 به مانند دیگر روزهای حماسه ساز ورزشی در تقویم فوتبالی ایران درج شود.
هوادارانی که خوب به خاطر دارند فوتبال ایران از معجزات ورزشی خالی نیست؛ آنان یک روز در گذشته های دور، نخستین صعود تیم ملی فوتبال ایران را با ناصر حجازی و علی پروین به جام جهانی جشن گرفتند و روز دیگر نظاره بودند که چگونه پس از باخت 2 بر صفر ایران برابر استرالیا با هنرنمایی عابدزاده، باقری و عزیزی، ایران توانست در ورزشگاه کریکت شهر ملبورن جشن صعود به جام جهانی 1998 را برگزار می کنند.
تقویم فوتبالی ایران را که رقم می زنیم در آن اتفاقات جالب تر دیده می شود؛ اتفاقاتی از جنس بازی الاتحاد و استقلال تهران. جایی که تیم استقلال در بازی برگشت با تساوی مقابل تیم قدرتمند عربستانی در آستانه حذف قرار گرفت اما اخرین ضربه «علیرضا نیکبخت واحدی» به توپ ورق بازی را برگرداند و استقلال با نتیجه 2 بر یک راهی مرحله بعد شد. هر چند که این بازی ها در عرصه بین المللی رخ داده اما کم نیستند بازی هایی که کامبک طلایی آنان برای پرسپولیس و هواداران این تیم خاطره ساز به شمار می رود.
این تیم در 18 دوره لیگ برتر فوتبال چند مرتبه کامبک های طلایی را تجربه کرده است که مهمترین آنها گل دقیقه 97 سپهر حیدری به سپاهان و قهرمانی در لیگ و هت تریک ایمون زاید در 10 دقیقه پایانی بازی مقابل استقلال محسوب می شود.
اما سوالی که در شرایط کنونی در ذهن ها شکل گرفته این است که رویای شیرین قهرمانی سرخ ها چگونه تعبیر می شود؟ هر چند که برخی مدعی هستند برای بازگشت به بازی باید شانس نیز یاری کند اما در کنار این اتفاقات، همنوایی هواداران، کادر فنی و بازیکنان زمین بیش از پیش لازم است.
همنوایی که می تواند در نقش نت های موسیقی، خالق سمفونی های ماندگار باشد؛ سمفونی هایی از جنس امید و قهرمانی. اما اگر این هماهنگی ها جای خود را به سردرگمی تاکیتیکی در زمین بدهد بدون شک روی آوردن به بازی احساسی و تلاش برای رسیدن به گل بدون توجه به حربه های نامریی رقیب، نه تنها به قهرمانی ختم نخواهد شد بلکه ممکن است تیم در تله ضد حمله های فوتبال منظم و ماشینی ژاپنی ها گرفتار شود.
در این صورت است که حضور بیش از 78 هزار تماشاگر در ورزشگاه آزادی نه تنها نمی تواند کمکی به پشبرد اهداف تیمی داشته باشد بلکه برای بازیکنان و کادر فنی به بار روانی تبدیل خواهد شد. کادر فنی و بازیکنان تیم پرسپولیس باید به این باور برسند که لیگ قهرمانان آسیا با عنوان نایب قهرمانی برای آنان پایان یافته تلقی نمی شود. آنان در یک نیمه فوتبال بازنده بوده‌اند و نیمه دیگر آن با حمایت پرشور طرفداران در ورزشگاه آزادی برگزار خواهد شد؛ نیمه ای که افزون بر حضور یار دوازدهم در بازی، کادر فنی نیز شناخت کافی و لازم را از حریف به دست آورده است.
یکی دیگر از لازمه های موفقیت تیم پرسپولیس زدودن این تفکر است که آنان با حداقل امکانات به این مرحله رسیده اند و نایب قهرمانی می توانند برای این تیم در حکم یک شاهکار باشد. آنان باید بدانند که جای یک قهرمانی در قاره کهن در ویترین افتخارات این باشگاه خالی است و نایب قهرمانی هیچگاه نمی تواند خاطره آفرین باشد بلکه یک هیجان زودگذر است که در بلندمدت آثاری از آن باقی نخواهد ماند.
دیدار برگشت تیم های پرسپولیس تهران و کاشیما آنتلرز ژاپن در فینال لیگ قهرمانان آسیا 2018 امروز (شنبه) از ساعت 18:30 آغاز خواهد شد. دیدار رفت این دو تیم در ژاپن با نتیجه 2 بر صفر به سود نماینده این کشور خاتمه یافت.