راه ترقی- دکتر مهدیه سالاری، فارغالتحصیل رشته علوم و مهندسی صنایع غذایی از
دانشگاه تبریز، با اشاره به اینکه بیوپلیمرهای تشکیل دهنده فیلمهای زیست
تخریبپذیر میتواند از جنس پروتئین، پلیساکارید، چربی و یا ترکیبی از
آنها باشد، گفت: از جمله بیوپلیمرهای پلیساکاریدی که به طور گسترده برای
تولید فیلم زیست تخریبپذیر مورد توجه قرار گرفته، "کیتوزان" است. با وجود
مزایای متعدد و خواص منحصر به فرد کیتوزان، کاربرد فیلم آن به علت حساسیت
ذاتی به آب و ویژگیهای مکانیکی نسبتا ضعیف، محدود شده است.
وی ادامه داد: یک راه بسیار مناسب برای بهبود خواص فیلم کیتوزان، مخلوط
کردن آن با نانوپرکننده تقویت کننده و تشکیل نانوکامپوزیت است. از این رو،
در این طرح پژوهشی با تلفیق نانوکریستال سلولز باکتریایی و نانوذرات نقره
به فرمولاسیون بیوپلیمر، تلاش شده تا فیلم نانوکامپوزیتی سنتز شود که خواص
ضد میکروبی داشته و منجر به افزایش ماندگاری مواد غذایی شود.
به گفته این محقق، استفاده از نانوکریستال سلولز باکتریایی تأثیر بسیار
زیادی در بهبود خواص حرارتی، مکانیکی و کاهش نفوذپذیری فیلم به بخار آب
دارد. همچنین استفاده از نانوذرات نقره میتواند به طور قابل توجهی خواص ضد
میکروبی فیلم کیتوزان در برابر باکتریهای گرم مثبت، باکتریهای گرم منفی و
قارچها را افزایش دهد.
سالاری، نوآوری این طرح را نسبت به تحقیقات دیگر در استفاده از سلولز
باکتریایی به جای سلولز گیاهی جهت تهیه نانوکریستال سلولز عنوان کرد و
یادآور شد: در این طرح سلولز باکتریایی با استفاده از محصولات جانبی
کارخانجات صنایع غذایی (ملاس) به عنوان محیط کشت رشد باکتری تولید شده
است. این امر موجب کاهش هزینه تولید سلولز و استفاده بهینه از محصولات
جانبی کارخانجات جهت تولید ماده زیستی بسیار ارزشمند شده است.
این تحقیقات از سوی مهدیه سالاری دانشآموخته دکترای علوم و مهندسی
صنایع غذایی، دکتر محمود صوتی خیابانی، دکتر رضا رضایی مکرم و دکتر بابک
قنبرزاده از اعضای هیأت علمی دانشگاه تبریز و دکتر حسین صمدی کفیل عضو هیأت
علمی دانشگاه علوم پزشکی تبریز اجرایی شده و نتایج آن در مجله Food
Hydrocolloids با ضریب تأثیر 5/089 منتشر شده است.
http://www.RaheNou.ir/fa/News/45398/تولید-بستهبندی-نانوکامپوزیتی-با-قابلیت-افزایش-ماندگاری-مواد-غذایی