راه ترقی
توان خیران و تلاش محققان؛ راهی برای رفتن می سازیم
یکشنبه 25 آذر 1397 - 9:10:51 AM
ایرنا
راه ترقی- دیدن، شنیدن، راه رفتن و سخن گفتن؛ بخشی از توانایی انسان هاست که حتی گاه از بعضی از آنها به فصل ممیز انسان با دیگر موجودات تعبیر می شود. اما گاه در فراز و فرود زندگی و بر اثر بیماری یا رویدادی بخشی یا کل این توانایی از بین می رود یا از بدو تولد بعضی انسان ها این توانایی ها را کمتر از دیگران دارند. همین جاست که توانبخشی به میدان می آید، تا پای از حرکت افتاده و دست ناتوان را به زندگی برگرداند.
توانبخشی فرآیندی است که در آن به فرد توان خواه کمک می ‌شود توانایی خود را پس از یک واقعه یا بیماری یا به دلیل ناتوانی های مادرزادی به دست آورد، حوزه علمی بسیار وسیعی در مجموعه خدمات بهداشتی و درمانی به شمار می آید و شاخه های مختلفی دارد. امروزه علوم جدید؛ مانند رباتیک، مکانیک یا مکاترونیک و فناوری های هوشمند به کمک متخصصان توانبخشی آمده اند تا راه های تازه ای پیش روی درمانگران بگذارند.
توسعه توانبخشی در این حوزه ها به تحقیقات و در نتیجه صرف زمان و منابع مالی زیادی نیاز دارد. مرکز تحقیقات فناوری‌ های مهندسی توانبخشی جواد موفقیان وابسته به دانشگاه صنعتی شریف یکی از مراکزی است که در آن با حضور اساتید این دانشگاه در رشته مکانیک و گرایش بیومکانیک روی توسعه تجهیزات توانبخشی تحقیق می شود و تاکنون دستاوردهای مشخصی؛ از جمله طراحی و ساخت ربات اسکلت خارجی را ارائه داده است که به یک فرد دچار ناتوانی حرکتی و مثلا قطع نخاع کمک می کند راه برود.
دکتر سعید بهزادی پور دانش آموخته مکانیک از دانشگاه صنعتی شریف در مقاطع کارشناسی و کارشناسی ارشد (1377 و 1379)، دکترای مکانیک و پسا دکترا دانشگاه واترلوی کانادا (1384)، عضو هیات علمی دانشگاه آلبرتا کانادا (1384 تا 1389) و عضو هیات علمی دانشکده مهندسی مکانیک دانشگاه صنعتی شریف (1390 تا کنون)، رئیس این مرکز است.
همزمان با هفته پژوهش و فناوری (24 تا 30 آذر) روایتی از تحقیقات در این مرکز و فعالیت های دکتر بهزادی پور و گروه محققان همراه وی در حوزه بیومکانیک و توسعه فناوری های توانبخشی، گروه های تحقیقاتی و استارتاپی و کلینیک این مرکز، تفاوت های فضای پژوهشی داخل و خارج کشور و نارضایتی از بی توجهی نظام درمان به توانبخشی را در ادامه بخوانید.


***برخورد اول؛ ششمین کنفرانس رباتیک و مکانیک دانشگاه علم و صنعت
اولین سخنران کلیدی ششمین کنفرانس بین المللی رباتیک و مکانیک دانشگاه علم و صنعت ایران (1 تا 3 آبان)، دکتر سعید بهزادی پور بود که در مورد ربات های اسکلت خارجی صحبت و موضوعی علمی و دور از دست؛ اما بسیار کاربردی را مطرح کرد. اینکه چطور به بیماران دچار ضایعات نخاعی یا مشکلات عصبی مغزی کمک کنیم تا در روز به اندازه ممکن راه بروند، زیرا اگر راه نروند حتی به اندازه 20 دقیقه در روز، به انواع بیماری ها از دیابت و نارسایی کلیه گرفته تا عفونت ادرار و انواع زخم ها مبتلا می شود.
اما غیر از این نکته کاربردی و عوام فهم، صحبت های دکتر بهزادی پور در این کنفرانس هم تا حد زیادی تخصصی بود و به دشواری های توسعه این نوع ربات از جهت علم مکانیک می پرداخت و هم به درازا کشید و فرصت را برای مصاحبه و پاسخ دادن به کنجکاوی های علمی از بین برد.

***برخورد دوم؛ برگزیده جایزه کنز
رقابت علمی کنز (Kans/ knoweledge application and notion for society) که بین دانش‌ پژوهان، دانشجویان و اساتید جوان زیر 45 سال مسلمان برگزار می شود؛ فرصتی برای برترین دستاوردهای علمی و کاربردی است که امسال چهارمین دوره و آیین اختتامیه آن در دانشگاه امیرکبیر برگزار شد.
این رقابت ها امسال در پنج حوزه سلامت، فناوری ارتباطات و اطلاعات، آب و محیط زیست، انرژی و اقتصاد برگزار شد و دکتر بهزادی پور به عنوان نماینده گروه توسعه دهنده اسکلت خارجی نه تنها در حوزه سلامت بلکه در مجموعه رقابت عنوان برگزیده را به خود اختصاص داد. بنابراین یک اسکلت خارجی که در حکم ربات است توانسته بود توجه مهم ترین اساتید کشور و برگزارکنندگان کنز را به خود جلب کند؛ زیرا فناوری کاملا کاربردی برای عده ای از اعضای جامعه ماست.
فرصت گفت وگوی اولیه بعد از پایان آیین اختتامیه کنز با دکتر بهزادی پور فراهم و قرار شد در مصاحبه ای در مورد این دستاورد علمی برای مخاطبان ایرنا توضیح دهد.

***برخورد سوم؛ مرکز تحقیقات جواد موفقیان
دکتر بهزادی پور و گروه محققان حوزه مکانیک و مهندسی پزشکی همراه وی صبح یک روز پاییزی در مرکز تحقیقات فناوری‌های توانبخشی عصبی جواد موفقیان واقع در یکی از خیابان های مرکزی تهران خیابان خارک و حوالی پل حافظ میزبان ما بودند.
بهزادی پور در مورد تاریخچه تاسیس این مرکز می گوید: دکتر موفقیان قبل از پیروزی انقلاب اسلامی شرکت راه سازی داشته و بعد از ایران مهاجرت کرده و در کانادا زندگی می کند. او فعالیت های خیریه زیادی دارد، حتی در دانشگاه یو بی سی/UBC کانادا مرکزی برای تحقیقات مغز به صورت خیریه راه انداخته و در ایران نیز 26 مدرسه و خوابگاه ساخته است.
« وی به دانشگاه های صنعتی شریف و امیرکبیر پیشنهاد داد در این ساختمان، مرکز تحقیقات مغز دایر کنند. دکتر فرزام فرهمند و بنده که عضو هیات علمی گروه بیومکانیک دانشگاه شریف هستیم پیشنهادی را برای مرکز تحقیقات تجهیزات توانبخشی ارائه دادیم، دانشکده مهندسی پزشکی دانشگاه امیرکبیر نیز پیشنهادی ارائه داد و در نهایت دکتر موفقیان پروپوزال دانشگاه شریف را خواند، پسندید و پیشنهاد داد اینجا مرکز تحقیقات تجهیزات توانبخشی بشود؛ ولی به این ترتیب که فقط مرکز تحقیقات نباشد، بلکه یک کلینیک پژوهشی داشته باشد برای ارزیابی بالینی فناوری هایی که توسعه می یابد و یک مرکز رشد برای استقرار گروه های استارتاپی که از این مرکز تحقیقات خارج می شوند؛ در واقع سه رکن داشته باشد. این ترکیب مدلی است که موسسه تحقیقات شیکاگو/IRC (مرکز تحقیقاتی در حوزه توانبخشی) اجرا می کند. »
وی در مورد اینکه با مرکز تحقیقات مشابهی در کانادا آشنا بوده یا همکاری داشته توضیح می دهد: در دانشگاه آلبرتا که تدریس می کردم، عضو وابسته بیمارستان توانبخشی گلن روز Glenrose بودم که دقیقا این ساختار را نداشت ولی یک مجموعه تحقیقاتی داشت که تا حدودی شبیه این مرکز بود. مرکز جواد موفقیان سال 93 افتتاح شد، اما در راه اندازی کلینیک مشکلات زیادی داشتیم؛ زیرا باید مسئول فنی برای آن در نظر می گرفتیم و مسئول فنی باید پزشک ارتوپد یا متخصص مغز و اعصاب باشد. فعلا به صورت پایلوت راه اندازی شده و امیدواریم تا آخر سال به صورت رسمی افتتاح شود.

*** سه خط پژوهشی را دنبال می کنیم
بهزادی پور در مورد این گروه در کلینیک توضیح داد: تیم متخصص فنی در کلینیک علاقه به کار پژوهشی دارند، ضمن اینکه کلینیک مرکز که در طبقه اول واقع شده، قصد رقابت با کلینیک های توانبخشی بیماران ضایعه مغز و اعصاب در سطح شهر را ندارد؛ بلکه هدف ما ارائه سرویس های جدید و مبتنی بر فناوری و نوآوری است که در کلینیک های عادی ارائه نمی شود و به این ترتیب هم بیمار نفع می برد و هم فناوران و در نهایت فناوری های جدید به جامعه توانبخشی معرفی می شود. مرکز تحقیقات و گروه ها؛ شامل گروه تجهیزات توانبخشی هوشمند، گروه تجهیزات کمکی و گروه مدلسازی اسکلتی-عضلانی در طبقه دوم مستقر هستند. دو آزمایشگاه یکی آزمایشگاه تحلیل حرکت و دیگری آزمایشگاه تحلیل حرکات چشمی و دو شرکت استارتاپی هم در طبقه سوم جا دارند.
عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی شریف در مورد پژوهش ها در این مرکز نیز گفت: در این مرکز چند خط پژوهشی را دنبال می کنیم؛ یکی حوزه توانبخشی عصبی هوشمند برای توانبخشی بیمارانی که ضایعات عصبی دارند؛ مانند پارکینسون، ام اس، فلج مغزی و امثال این نوع بیماران. توانبخشی هوشمند از فناوری هایی مانند سیستم های بیوفیدبک یا واقعیت مجازی استفاده می کند. مفهوم بیوفیدبک را می توان با این مثال درک کرد که وقتی یک انسان سالم حرکت می کند، نمی داند مرکز ثقل خود را چطور کنترل می کند و تصور روشنی از مکان آن ندارد، با بیوفیدبک این جزئیات را به فرد نشان می دهیم و از این جهت مفید است که حلقه های عصبی جدیدی در مغز تشکیل شده و افزایش کنترل حرکتی پدید می آید که دقیقا معنای توانبخشی است؛ یعنی ایجاد بازخورد از یک سیگنال زیستی درون بدن که به صورت مستقیم بیمار از آن حسی ندارد به هدف افزایش تاثیر توانبخشی.
وی ادامه داد: برای تحقق این هدف گاهی بیمار را در فضای واقعیت مجازی قرار می دهیم و در آن فضا با کمک گرفتن از عناصری؛ مانند هیجان و تنوع، کنترل پذیری و .... کمک می کنیم توانبخشی او سرعت بیابید. این خط تحقیقاتی را با گروهی از دانشگاه علوم پزشکی ایران با هدایت دکتر تقی زاده انجام می دهیم؛ زیرا به شدت بین رشته ای است و توسعه آن نیاز به دو گروه متخصص مهندسی و بالینی دارد.
بهزادی پور حوزه بعدی پژوهش را بهره گیری از اطلاعات سیگنال های بیومکانیکی مانند حرکات اندام و فعالیت عضلانی برای انتخاب بهترین روش درمانی بیماران برشمرد و گفت: در این حوزه با بکارگیری فناوری آنالیز حرکت در آزمایشگاه آنالیز حرکت، حرکات اندام بیمار با دقتی بیش از چشم غیرمسلح پزشک و توسط دوربین های ویژه این منظور زیرنظر می گیریم که در نتیجه داده به اطلاعات مهندسی تبدیل می شود. سپس این اطلاعات به زبان درمانگران ترجمه و در اختیار آنها قرار می گیرد تا برای اتخاذ بهترین تصیم درمانی؛ اعم از تجویز دارو، توانبخشی حسی-حرکتی و حتی جراحی استفاده شود. در این حوزه نیز با مجموعه ای از متخصصان دانشگاه علوم پزشکی تهران همکاری داریم.
«خط سوم پژوهشی نیز روی پیش بینی آثار جراحی های اصلاحی در حوزه ارتوپدی به کمک ایجاد مدل های ریاضی از اندام است. افرادی که به صورت مادرزادی دچار ناهنجاری های ارتوپدی هستند و مثلا استخوان آنها شکل نامناسبی دارد در راه رفتن و حرکت کردن با سختی هایی روبرو هستند که گاه پزشک ارتوپد تشخیص جراحی می دهد؛ ولی نتیجه جراحی با پیش بینی ها متفاوت می شود. زیرا سیستم اسکلتی - عضلانی انسان ها بسیار پیچیده است و پیش بینی اثربخشی جراحی دشوار است. این گروه تحقیقاتی در مرکز جواد موفقیان با ساختن مدلهای پیچیده از سامانه اسکلتی-عضلانی بیمار عمل جراحی را روی مدل شبیه سازی کرده و نتیجه بخشی آنرا پیش بینی می کند. این حوزه از نظر علمی در لبه مرزهای دانش قرار دارد که با هدایت دکتر فرهمند و متخصصان دانشگاه علوم پزشکی تهران دنبال می شود».

***ربات اسکلت خارجی چیست و چه تفاوتی با پروتز عصبی پراواک دارد؟
رئیس مرکز تحقیقات فناوری توانبخشی جواد موفقیان در مورد پروژه ربات اسکلت خارجی توضیح داد: این ربات یا همان اکسوپد یکی از پروژه هایی است که در یک گروه آغاز و سپس تبدیل به شرکت دانش بنیان شد. این ربات اکنون پس از گذراندن سه دوره تحقیق و توسعه در پنج کلینیک نصب شده و تست های بالینی آن نیز در بیمارستان امام خمینی (ره) در حال انجام است، ربات فعلا مجوز پژوهشی دارد و فقط با حضور درمانگر از آن استفاده می شود؛ اما در ادامه فرایند توسعه آن، ساخت نمونه ای که توسط بیمار خریداری شده و برای زندگی روزمره استفاده شود مطرح است.
وی در مورد تفاوت ربات اسکلت خارجی با پروتز عصبی پاراواک محصول گروهی از محققان دانشگاه علم و صنعت گفت: پاراواک که دکتر عباس عرفانیان مدیر پروژه آن است، هدف مشابهی با ربات اکسوپد دارد. یعنی به فرد دچار معلولیت حرکتی در راه رفتن کمک می کند، ولی رهیافت این دو متفاوت است. در ربات اسکلت خارجی اندام را توسط موتورهای خارجی به حرکت درمی آوریم، ولی پاراواک با تحریک الکتریکی عضلات حرکت را توسط خود اندام ایجاد می کند؛ در بیماری ضایعه نخاعی، به دلیل قطع شدن نخاع در بدن، مسیر ارسال دستورهای عصبی به عضلات بسته شده و پیام ها به اندام نمی رسد. در این فناوری توسط الکترودهایی که روی پوست می چسبد، تحریک را به عضله می رسانند، بنابراین عضله منقبض شده و حرکت می کند.
البته استفاده از این فناوری چند شرط دارد؛ یکی اینکه عضلات باید قوی باشد و اصلا عضله ای باید وجود داشته باشد که وقتی تحریک انجام شد، ایجاد حرکت کند، اگر عضله بیمار به دلیل حرکت نکردن درازمدت از بین رفته باشد، نمی تواند از این فناوری استفاده کند. ضمن اینکه در این روش، تحریک به سطح پوست ارسال می شود؛ بنابراین درصدی از اجزای فعال یک عضله تحریک را دریافت می کنند، یعنی اگر 15 درصد عضله تحریک را دریافت کند، همه کار عضله را این 15 درصد باید انجام دهد و فشار زیادی به آن قسمت می آید که می تواند آزاردهنده باشد و عضله را خسته کند. اگر سطح تحریک را بالا ببریم، موجب سوختن عضله می شود و از طرف دیگر بیمار چند قدم که برود احساس خستگی شدید می کند، مشکل دیگری هم هست که افراد قطع نخاع فاقد حس پوستی هستند و اگر عضله بسوزد متوجه نمی شوند.
وی در ادامه به توضیح کار اسکلت خارجی پرداخت و گفت: اما در ربات اسکلت خارجی وابسته به فعالیت عضلات نیستیم و دستور حرکت توسط یک دکمه به واحد کنترل و از آنجا به موتور ها ارسال شده و الگوی حرکتی اجرا می شود. این ربات با باطری لیتیوم یون قابل شارژ حرکت می کند، فقط بیمار باید قبل از استفاده شخصی دست کم 12جلسه آموزش ببیند؛ زیرا حفظ تعادل با این ربات نیاز به تمرین و آموزش دارد و در غیر اینصورت کتف و دست ها به شدت خسته می شوند. در نهایت روزانه حداقل نیم ساعت راه رفتن با این ربات برای بیماران ضایعات نخاعی نتایج بسیار مفیدی دارد و از ابتلا به بیماری های ثانویه مانند انواع زخم ها، عفونت های ادراری، دیابت، پوکی استخوان، عوارض قلبی عروقی و از کار افتادن کلیه جلوگیری می کند.
دکتر بهزادی پور پیش از تاسیس مرکز جواد موفقیان در یک گروه پژوهشی توانبخشی در دانشگاه شریف، فعالیت های خود را انجام می داد که در مورد منتقل شدن این گروه به مرکز گفت: فکر می کنم عمده فعالیت های دانشگاه شریف در این مرکز متمرکز شده باشد.

***مهندسی توانبخشی چیست؟
وی در مورد معنای عبارت مهندسی توانبخشی و اینکه از تلفیق کدام رشته های مهندسی حاصل شده و آیا در ایران و خارج از کشور به صورت مستقل تدریس می شود، اظهار داشت: مطمئن نیستم مهندسی توانخبشی به عنوان یک رشته دانشگاهی در ایران داریم یا خیر البته بعید نمی دانم؛ زیرا کلا در تاسیس رشته های دانشگاهی در کشور انگیزه زیادی وجود دارد و متاسفانه خیلی اوقات صرفا برای اینکه دانشگاهی در حوزه ای اول باشد اقدام به تاسیس رشته می کند و شرایط و جوانب ضروری کار دیده نمی شود. این رشته جزء شاخه های تحصیلات تکمیلی است که پژوهش در آن انجام می شود. مهندسی پزشکی به معنای بکارگیری دانش مهندسی و فناوری در خدمت خدمات پزشکی است و زیرمجموعه ای از این حوزه که معطوف به خدمات بازتوانی و توان افزایی باشد را مهندسی توانبخشی می گویند.
استاد بیومکانیک دانشگاه صنعتی شریف در مورد خط پژوهشی در دوران تدریس در کانادا گفت: در کانادا روی یک ربات توانبخشی کابلی در بیمارستان گلن روز/Glenrose Rehabilitation Hospital کار می کردم، طرح اصلی این بود که کابل های زیادی در یک اتاق داشته باشیم که با رایانه کنترل شود و بعد این کابل را به بدن بیمار ببندیم و شروع به کشیدن کنیم، هدف آن این بود که برای تمرین های توانبخشی غیرفعال، یک ربات اندام را به حرکت دراورد. در مرحله اولیه که درمانگر باید روی مفاصل بیمار کار کند و بیمار کلا غیرفعال است، ربات می تواند به کمک درمانگر آمده و حرکات را اجرا کند.
وی افزود: این پروژه طی 5 سال تا جایی پیش رفت که نمونه اولیه (پروتوتایپ) ساخته شد، تست بیمار نشد، ولی روی افراد سالم تست کردیم؛ به لحاظ مکانیکی و کنترلی خوب بود. بعد از این مرحله برگشتم ایران و در ایران این خط را ادامه ندادم.
دکتر بهزادی پور در این مورد که آیا در کانادا هم روند گرفتن مجوزهای تجهیزات پزشکی به همین اندازه دشوار بود، می گوید: حتی دشوارتر و سخت گیرانه تر بود.
اما در این مورد که چرا پروژه توانبخشی رباتیک را پس از بازگشت به ایران ادامه نداده، معتقد است: توانبخشی رباتیک به صورت کلی فناوری گرانی است و اگرچه در برخی موارد می تواند و بلکه تنها راه حل است؛ استفاده گسترده آن در حوزه سلامت در ایران چندان مقرون به صرفه به نظر نمی رسد.
وی ربات اسکلت خارجی را نیز از جمله فناوری های رباتیک و گرانقیمت می داند و می گوید: البته برای بیماران ضایعات نخاعی راه حل ارزان قیمت وجود ندارد. قیمت نمونه شخصی قبل از گرانی اخیر قیمت ارز حدود 50 میلیون تومان می شد، ولی تولید آن با این قیمت اکنون ممکن نیست. هر چند برای بیماران مشکل ساز است؛ زیرا توانایی بیمار تغییر نکرده و باید با همین حدود ساخته شود وگرنه عده کمی می توانند استفاده کنند.

***نظام بیمه ای کشور باید به توانبخشی بیشتر توجه کند
دکتر بهزادی پور یکی از مشکلات را بی توجهی نظام بیمه به توانبخشی و توجه صرف به جراحی و دارو می داند و می گوید: توانبخشی موثرترین درمان برای بعضی حوزه هاست و مثلا پارکینسون هیچ درمان دارویی ندارد و داروی مورد استفاده در این بیماران فقط نشانه ها را سرکوب می کند. در حالیکه توانبخشی بیمار پارکینسونی می تواند واقعا روند پیشرفت بیماری را کند کرده و آثار مثبت در زندگی بیمار داشته باشد. تعرفه ها برای سیستم توانبخشی بسیار محدود است و باید نگاه وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی عوض شود. حتی خود وزیر بهداشت در بازدیدی که از مرکز تحقیقات جواد موفقیان داشت، بحث تحول در خدمات توانبخشی در کشور را مطرح کرد.
وی افزود: همکاران من در تیمی که روی اکسوپد کار می کند، مطالعه ای برای توجیه استفاده از این ربات برای بیماران ضایعه نخاعی انجام داده اند. بیماری که دچار ضایعه نخاعی و مشکل حرکتی می شود، مشکلات متعدد دیگری به دلیل حرکت نکردن پیدا می کند؛ شامل مشکلات سیستم گوارشی، دیابت، عفونت ادراری و از دست رفتن کلیه ها. گاهی به دیالیز می رسد که هزینه زیادی دارد. بر اساس همین مطالعه هزینه تامین یک ربات برای این فرد با هزینه های درمانی ابتلا به دیابت طی یک سال برابر است. سیستم بیمه ای باید دستورالعمل درستی داشته باشد، درست تشخیص دهد و به درستی از بیماران حمایت کند. به این ترتیب ممکن است حتی استفاده از فناوری رباتیک برای بیمه نیز مقرون به صرفه باشد.

***پژوهشگر به تنهایی به رسمیت شناخته نمی شود
وی در مورد تفاوت فضای تحقیقاتی کشور گفت: در داخل ایران مشکل اساسی در تامین مالی پژوهش و شناسایی طرح های ارزشمند پژوهشی داریم. محقق یک ایده ای به ذهنش می رسد و باید آن را دنبال کند. در کشورهایی که سابقه موفق تری در پژوهش دارند، پژوهشگر و طرح وی به رسمیت شناخته شده، ارزیابی شده و حمایت می شود. ولی در کشور ما، عموما دولت بیشتر بودجه پژوهشی را تامین می کند، اعتبار را به موسسات واگذار می کند و نه به افراد یا اگر به افراد واگذار می کند، بر اساس شهرت آنها این کار را می کند و نه بر اساس محتوای طرح و توانمندی مجری. برای کسی که در سیستم، تازه وارد و گمنام است؛ هر چقدر هم باهوش و صاحب ایده های خلاق باشد مسیر برای رشد سخت و سنگلاخ است.
«گاهی افراد مجبور می شوند به گروه های پژوهشی دیگران بپیوندند و در سایه دیگران قرار گیرند تا از حداقل امکانات بهره مند شوند. بنابراین لازم است به سمت ایجاد نظام کارامدی در ارزیابی پژوهش برویم که پژوهش را فارغ از اسم محقق ارزیابی کنیم و محتوای کار و توانمندی پژوهشگر معیار اصلی باشد که البته کار پر زحمتی هست. برخی نهادها مانند نیماد در وزارت بهداشت و صندوق حمایت از پژوهشگران و فناوران الگوی خوبی را شروع کرده اند که امیدوارم توسعه یابد».

http://www.RaheNou.ir/fa/News/50308/توان-خیران-و-تلاش-محققان؛-راهی-برای-رفتن-می-سازیم
بستن   چاپ