چاپ

راه ترقی- «تاجبخش فنائیان» تعدد و تکثر شبکه‌های مختلف صدا و سیما را یکی از مهم‌ترین ویژگی‌ها برای تنوع‌بخشی در حوزه تولید برنامه‌های رادیویی و تلویزیونی دانست و افزود: زمانی می‌توانیم شاهد تحقق چشم‌انداز جامعه آرمانی از نگاه فرهنگی به عنوان رسالت سند رسانه‌ای در کشورمان باشیم که نگاه مدیریتی در میان مدیران رسانه‌های مختلف در حوزه‌های برنامه‌سازی و هدایت نیروهای تخت هدایتشان بر یک مدار استوار باشد.
وی ادامه داد: در نگاه کلان وقتی درباره جهان مدیریتی و برنامه‌ریزی در حوزه‌های مختلف از جمله حوزه فرهنگ و هنر صحبت می‌کنیم، شاهد ایده‌های درخشان و متنوع از برنامه‌های فرهنگی - هنری در مسیر ارتقای سطح دانش، آگاهی‌بخشی و ترسیم جامعه آرمانی فرهنگی در کشورمان هستیم؛ اما به محض اجرایی شدن این برنامه‌ها آنچه که بیشترین بازخورد را دارد محقق نشدن افق ترسیم شده و اهداف تعیین شده است.
فنائیان مهم‌ترین دلیل چنین آسیبی را مدیریت جزیره‌ای و استمرار نداشتن تفکر کلان مدیران در راستای اجرای برنامه‌های هنری در جامعه دانست و افزود: وقتی در سپهر فرهنگی کشورمان نگاه خود را بر یک جریان مولد رسانه‌ای مانند صدا و سیما و شبکه‌های مختلف رادیویی و تلویزیونی معطوف می‌کنیم، در نگاه اول شاهد تنوع مختلف شبکه‌ها چه در حوزه سیما و چه در حوزه صدا هستیم. این مساله در گام نخست می‌تواند پوشش دهنده حداکثری جامعه مخاطبان با طیف‌های مختلف نگرشی، ایدئولوژی و اندیشه‌ای باشد.
وی تاکید کرد: اما وقتی که شاهد تولید برنامه‌های مختلف در شبکه‌های رادیویی و تلویزیونی هستیم، با آسیب‌های متعددی در امر هدایت، برنامه‌ریزی و مدیریت آن برنامه‌ها مواجه می‌شویم و مهم‌ترین دلیل این آسیب به عدم تحقق دستاوردهای کلان رسانه‌ای صدا و سیما در ترسیم جامعه آرمانی و فرهنگی باز می‌گردد.
این مدرس دانشگاه خاطرنشان کرد: چرا که مدیران شبکه‌های مختلف و برنامه‌سازان صدا و سیما کمتر نگاه و فعالیت خود را در یک مسیر واحد استوار کرده‌اند و هر یک سعی می‌کنند بیشتر با تفکر و نگرش سلیقه‌ای خود به برنامه‌ریزی و تولید برنامه‌های مختلف در شکل اجرایی و عملیاتی دست بزنند.
فنائیان ایران را یکی از متنوع‌ترین کشورهای جهان از حیث داشتن شبکه‌های مختلف رادیویی و تلویزیونی دانست و یادآور شد: تاکید تمامی متولیان امر فرهنگ در کشور ما از مقام معظم رهبری گرفته تا روسای دولت، وزیران و در نهایت فعالان مختلف نهادها و ارگان‌های فرهنگی، بر هدایت جامعه به سمت اعتلای رفتارهای فرهنگی استوار است؛ اما درست زمانی که این برنامه‌ها شکل اجرایی به خود می‌گیرد، کمتر شاهد گام برداشتن مدیران شبکه‌های رادیویی و یا برنامه‌سازان آنها در یک مسیر واحد هستیم.
وی تاکید کرد: همین طی مسیرهای موازی و حتی در مواردی مخالف جهت هم، که از آن در علم کلان مدیریت به «مدیریت جزیره‌ای» نام می‌برند، خود به مهم‌ترین چشم اسفندیار تحقق نیافتن رسالت رسانه‌های ما باز می‌گردد.
این پژوهشگر حوزه هنرهای نمایشی، ضمن غم‌انگیز دانستن این آسیب که عموما مدیران شبکه‌های صدا و سیما با تغییر صندلی مدیریت به برنامه‌های مدیران پیش از خود کوچکترین توجهی نداشته و نخواهند داشت، یادآور شد: وقتی مدیری در راستای هدایت و برنامه‌ریزی شبکه تحت امر خود به موفقیت‌های مختلف دست پیدا می‌کند، بر مدیر دیگر که قرار است جایگزین او شود، واجب است که ادامه‌دهنده راهی باشد که همکار پیش از او و برنامه‌سازانش بر مدار موفقیت حرکت کردند.
وی افزود: اما وقتی نگاه مدیریتی ما بیشتر از نگاه کیفیت‌گرا بر سلیقه استوار باشد، شاهد در جا زدن و ناکامی برنامه‌های فرهنگی و در ادامه موفق نشدن رسانه در مسیر ارتقای سطح فرهنگی جامعه خواهیم بود.
کارگردان نمایش «دژ هوش‌ربا» با اشاره به تاریخچه و سابقه رادیو نمایش در کشورمان گفت: طی چهار پنج سال اخیر، بعد از تغییر مدیریت این شبکه شاهد بودیم که رادیو نمایش بعد از یک دهه که هر سال به عنوان پرمخاطب‌ترین شبکه رادیویی شناخته می‌شد، جایگاه خود را از دست داد. چرا که مدیریت جدید نه تنها مسیر موفقیت مدیر قبلی را برای ادامه حرکت در پیش نگرفت که با تغییر مسیر، رویکردی را مد نظر قرار داد که آرام آرام باعث کاهش و ریزش مخاطبان این شبکه رادیویی شد.
کارگردان نمایش «صابرین» ادامه داد: مدیران شبکه‌های مختلف صدا و سیما در کنار تلاش، کوشش و جهدشان برای دستیابی و حصول موفقیت در زمینه ارتقا و تاثیرگذاری رسانه بر حوزه‌های مختلف از جمله هنر تئاتر، به دلیل نگاه جزیره‌ای و استمرار نیافتن در حرکت مدیریتی خود، مسیرهایی را در پیش گرفتند که یا موازی همکاران خود بوده و یا در برخی از موارد در نقطه مقابل آنها قرار گرفته است.
به گفته فنائیان، به همین سبب است که تحقق هدف نهایی و کلان صدا و سیما یعنی دستیابی به تعالی، توفیق و جریان‌سازی فرهنگی در جامعه با وجود داشتن ظرفیت و پتانسیل‌هایی مانند تعدد و تکثر شبکه‌های رادیویی و تلویزیونی با سرعت بسیار کمتر از حد انتظار در حال حرکت است.