چاپ

راه ترقی- بازیکنان بزرگ تیم های سرشناس در نخستین اظهار نظرها پس از وداع با مستطیل سبز آرزوی بازگشت به تیم محبوب خود را دارند و وعده خواهند داد که روزی در کسوت مربی در خدمت آن تیم خواهند بود؛ وعده هایی که در چند سال گذشته علی دایی، حمید استیلی، علیرضا منصوریان و یحیی گل محمدی به آن جامه عمل پوشاندند.
اما برخی از بازیکنان به دنبال بلندپروازی نیستند بلکه چشم انداز خود را مربیگری در لیگ های پایین تر و تیم های پایه طراحی خواهند کرد؛ این پیشکسوت به خوبی می داند که پیمودن راه صد ساله مربیگری در یک شب امکان پذیر نیست بلکه برای بازگشت قدرتمند به تیم محبوب لازم است توانایی خود را در جای دیگر به اثبات برسانند و با رزومه کامل به نیمکت تیم های بزرگ چشم داشته باشد.
چشم اندازی که در چند سال اخیر مربیانی مانند محمود فکری، جواد نکونام، مهدی تارتار و مهدی پاشازاده آن را در دستور کار قرار دادند. فکری و تارتار توانستند با تیم های نفت مسجد سلیمان و پارس جنوبی جم نامی برای خود دست و پا کنند.
مسیر موفقیت و ثبات دانش مربیگری برخی دیگر از بازیکنان سرشناس هیچگاه از جاده موفقیت این 2 چهره سرشناس فوتبال ایران عبور نخواهد کرد بلکه بودند مربیان و پیشکسوتان جوانی که پس از پایان دوران فوتبال، با ذره بین با دنبال تیم های مختلف رفتند و نام آنان با نیمکت های لیگ یک و جا به جایی های پرتکرار همراه بوده است.
تصمیم آنان برای حضور روی نیمکت به هر قیمتی، ضمن آنکه اجازه پیاده کردن دانش فنی چنین مربیانی در زمین را نخواهد داد، موجب خواهد شد تا دستورات تاکتیکی و آموخته های فوتبالی مربیان نیز تحت تاثیر قرار گیرد.
اگر در لیگ برتر در میانه های فصل چند مربی مانند پرویز مظلومی، فیروز کریمی، فراز کمالوند و ... به عنوان آلترناتیو برای مربیان شناخته می شوند در لیگ آزادگان این قضیه مسیر متفاوتی دارد. در این لیگ مربیان در حالی که تیم اصلی در کورس صعود است به یکباره تیم عوض کرده و برحسب منافع یا احتمال موفقیت به تیم رقیب خواهند رفت و در فصل نقل انتقالات نیم فصل برخی ستاره های اصلی تیم اول را به تیم های دیگر فرا می خوانند.
جا به جایی نفرات شناخته شده و برخی از پیشکسوتان سرخآبی در نیمکت های لیگ آزادگان هر چند در این سال ها به یک رویه عادی در فوتبال ایران تبدیل شده است اما این کار نه تنها سودی برای مربیگری و جایگاه آنان نخواهد داشت بلکه موجب می شود ظرفیت های مربیگری این افراد نیز تحت تاثیر این تغییرات قرار گیرد.
آسیب تغییرات پرتکرار برای مربیان لیگ یکی تنها هدر رفتن ظرفیت ها و دانش فنی آنان نیست بلکه روی دیگر سکه این جابه جایی ها شائبه هایی است که در برخی از مواقع پای مربی و مدیران تیم را به کمیته اخلاق فدراسیون فوتبال خواهد کشاند.
شائبه هایی که حتی سخن گفتن از آنها اعتبار فوتبالی این مربیان را زیر سوال خواهد برد. جایی که این جا به جایی ها و خرید برخی از بازیکنان در تعطیلات نیم فصل لیگ یک شائبه و شایعات فراوانی ایجاد کرده است؛ شایعاتی که گاه ادعای تبانی و باخت های عمدی را نیز مطرح خواهد کرد.
عوض کردن تیم ها بدون توجه به نتایج و جایگاه تیم در حالی در لیگ آزادگان 97- 98 به یک رویه تکراری تبدیل شده بود که برخلاف این تغییرات در فوتبال ایران، سرمربیان بزرگ در فوتبال حرفه سال ها بر روی یک تیم و ظرفیت های آن کار خواهند کرد تا مسیر موفقیت را در برنامه های بلند مدت تعریف کنند.