چاپ

راه نو- کمال خلف، در گزارش انتخاباتي خود از ايران در راي اليوم (انگلستان)، با عنوان "صحنه انتخابات در ايران ميان ديدگاه کليشه اي و واقعيت" مي نويسد:
به باور من تا به امروز اکثر نخبگان عرب نتوانسته اند واقعيت ايران را آنگونه که هست و نه طبق ديدگاه کليشه اي موجود در ذهنيت خود، درک کنند، ذهنيتي که در طول دهه هاي گذشته، سياست هاي نظام هاي عربي آن را با تاثيرپذيري از سياست هاي ضد ايراني کشورهاي غربي متحد خود از زمان انقلاب و در پي سايه افکندن درگيري ها و جنگ ها در منطقه ترسيم کرده ، جنگ هايي که ايران بازيگر يا عاملي تاثير گذاري در آن ها بود ه است. از اين رو سياست هاي کشورهاي عرب در قبال ايران بر مبناي ارزيابي هاي نادرستي شکل گرفت که به ايجاد ثبات در روابطشان با اين کشور منجر نشد و اين مسئله اي است که جاي بحث درباره آن اينجا نيست.
با بيان اين مقدمه خواستم وارد صحنه انتخابات رياست جمهوري در تاريخ ١٩ مه شوم که ايران امروز خود را براي برگزاري آن آماده مي کند. در اين راستا نگاهي که نسبت به اين انتخابات رواج دارد در دو ديدگاه عمده جاي مي گيرد. نخست اينکه آيا ايران به سمت تندروي از طريق ارتقا و سيطره اصولگرايان پيش مي رود يا گشايش از طريق پيروزي اصلاح طلبان. ديدگاه دوم در انتظار تزلزلي در نظام حکومتي ايران در اين برهه سرنوشت ساز است. با توجه به اعتراضات گسترده اي که در واکنش به نتايج انتخابات سال ٢٠٠٩ رخ داد، اعتراضاتي که غرب و در کنار آن نظام هاي حاکم عربي براي ورود ايران به بحران حکومتي روي آن حساب کردند. شايد اين مثالي باشد براي آنچه در بالا درباره ارزيابي هاي نادرست بدان اشاره کردم. بدين ترتيب که حمايت خارجي آشکار به ضرر جنبش اعتراضي تمام شد و با توجه به عدم شناخت خارج از حساسيت ملت ايران نسبت به نفوذ خارجي که باعث مي شود هر گونه جنبش داخلي مشروعيت مردمي خود را از دست بدهد، حمايت خارجي عامل بزرگي بوده که مردم ايران در واکنش به آن تکيه به خود را انتخاب کرده اند.
در انتخابات ٢٠١٣ پيشين، حسن روحاني نامزد جريان ميانه رو محسوب نمي شد، جرياني که وي را به جايگاه رياست جمهوري رساند. پدر معنوي اين جريان جديد (اصلاح طلب ميانه رو) مرحوم رفسنجاني بود، اما مخالفت شوراي نگهبان با تاييد صلاحيت آقاي رفسنجاني به علت کهولت سن، وي را به سمت معرفي حسن روحاني به عنوان نامزد اين جريان سوق داد. جريان اصولگرا محبوبيت کم تري نسبت به اين جريان ميانه رو جديد نداشت اما جريان اصولگرا در آن زمان با چهار نامزد با روحاني روبرو شد، اين مسئله به پراکندگي آرا راي دهندگان طرفدار جريان اصولگرا ميان اين چهار نامزد منجر شد. شايد اشاره اي از سوي رهبر [آيت الله] خامنه اي مي توانست باعث کناره گيري سه نامزد به نفع نامزد چهارم شود و اين امر نتايج آن انتخابات را تغيير مي داد، اما اين اتفاق نيفتاد.
امروز جريان روحاني از حمايت و پشتيباني مردي در سطح هاشمي رفسنجاني محروم است و مطمئنا اين مسئله بر شانس روحاني در دور دوم تاثير خواهد گذاشت، اما اتکاي روحاني امروز بر دستاورد توافق هسته اي با غرب و گشايش اجتماعي و اقتصادي است که در دور نخست رياست جمهوري وي ايجاد شده و اين مسئله به وي در مراکز شهرها و به ويژه تهران برتري مي دهد. با اين حال مراکز شهرها به تنهايي نتيجه راي گيري را رقم نمي زند.
شانس رئيسي
اين روزنامه چاپ انگليس در بخشي ديگر از گزارش خود به شانس پيروزي حجت الاسلام رئيسي نامزد دوازدهمين دوره انتخابات رياست جمهوري در انتخابات 96 پرداخته و مي نويسد:
"به نظر مي رسد رئيسي براي مرحله تنش سياسي و نظامي آينده با آمريکا مناسب است اما اين نظريه قابل انتقاد است زيرا رئيسي در نخستين اظهارات خود پس از اعلام نامزدي بر اهتمام ايران براي برپايي بهترين روابط با کشورهاي جهان به غير از اسرائيل تاکيد کرد که احتمالا اين کشور را به اتخاذ سياست عقلانيت بيشتر در مقابله با سرکشي دولت آمريکا سوق مي دهد تا از اين طريق مسئوليت تنش و بحران در منطقه در صورت وقوع فقط به گردن واشنگتن باشد، در حالي که ايران در صحنه بين المللي امتيازهاي جديدي به دست مي آورد.
در هر صورت چنانچه نامزدهاي جرياني که رئيسي به آن تعلق دارد ، يعني اصولگرايان به نفع او کناره گيري کنند که اين مسئله قابل پيش بيني است، اين مسئله وي را به پيروزي نزديک خواهد کرد."
احمدي نژاد بازي را به هم مي زند؟
راي اليوم در پايان گزارش خود مي نويسد:
محمود احمدي نژاد، رئيس جمهور پيشين شروع به برهم زدن ورق ها با نامزدي خود در انتخابات آينده کرده است، اما احمدي نژاد اکنون احمدي نژاد سابق نيست. وي هنگامي که در انتخابات ٢٠٠٥ و دور دوم انتخابات سال ٢٠٠٩ پيروز شد بر جريان اصولگرا اتکا داشت که ديگر امروز از وي حمايت نمي کند. همچنين نام احمدي نژاد با آنچه ايراني ها فتنه ٢٠٠٩ مي نامند مرتبط است زماني که کشور شاهد بزرگ ترين جنبش اعتراضي به علت پيروزي احمدي نژاد بود و شايد ايراني ها از تکرار شدن تصوير احمدي نژاد در مقابله با نامزد جريان اعتدال پرهيز کنند. همچنين عوام گرايي احمدي نژاد که احتمالا برگه او در رقابت است به اعتقاد ما در حال حاضر موثر نيست و شانس احمدي نژاد تنها در صورت عقب نشيني ابراهيم رئيسي از رقابت انتخاباتي تقويت خواهد شد.
سياست خارجي ايران تغيير نمي کند
برنده انتخابات سال ٢٠١٧ ايران هر که باشد تجربه دهه هاي گذشته نشان مي دهد سياست خارجي ايران به صورت ريشه اي با تغيير رئيس جمهور چه اصلاح طلب باشد يا ميانه رو يا اصولگرا تاثير نمي پذيرد زيرا سياست خارجي ايران عناصر تعيين کننده اي دارد که از اصول انقلاب اسلامي ناشي مي شود که نمي توان از آن ها عبور کرد.