چاپ

راه نو- جايي که به جاي محاکمه مسئولان ارشدي که نامه‌اي را امضا مي‌کنند تا دست برخي در غارتگري اموال مردم به بهانه دور زدن تحريم فروش نفت باز باشد از محاکمه ظريف مي‌گويند. اينان در سابقه خود نشان داده‌اند که از ايجاد فشار و محدوديت بر بهترين فرزندان اين سرزمين هيچ ابايي ندارد پس چندان بي‌راه نيست اگر که بگوييم حضورشان در قدرت برابر است با اجرايي کردن آرزويشان که محاکمه وزير امور خارجه‌اي است که مي‌توان گفت در بين مردم محبوبيتي بيشتر از رئيس دولت و بسياري ديگر از تصميم گيران و مسئولان دارد.

از زاويه نگاه مردم که به فعاليت‌هاي محمد جواد ظريف مي‌نگريم با لغو شش قطعنامه تحريمي شوراي امنيت مواجه مي‌شويم که بند به بند آن را همه کشورهاي دوست و دشمن اجرا مي‌کردند. با لغو تحريم فروش نفت مواجه مي‌شويم. تحريمي که اگر ادامه مي‌يافت بر جلوي مهمترين منبع درآمد کشور عدد صفر نقش مي‌بست. با از ميان برداشته شدن تحريم فروش هواپيما پس از چهار دهه مواجه مي‌شويم. آري، از نگاه مردم حاضر در متن جامعه نه تنها دليلي براي محاکمه ظريف يافت نمي‌شود، بلکه ديگراني که تحريم‌هاي پياپي و سايه شوم جنگ بر کشور حاصل عملکردشان بود بايد پاسخگو باشند.

اما شايد بتوان از زاويه‌اي ديگر به اين حضرات حق داد که آرزومند محاکمه ظريف باشند. تحريم‌ها فضايي را ايجاد مي‌کند که واسطه هايي خاص سفره رنگين‌تري داشته باشند، تحريم‌ها باعث آن مي‌شود که شاهد امنيتي‌تر شدن فضاي کشور باشيم، وجود تحريم‌ها سبب آن خواهد شد که بي کفايتي‌هاي دولت محبوب اصولگرايان پشت آن مخفي شود. از اين زاويه که به ماجرا نگاه کنيم مي‌شود به افراد حق داد!

آري، اين جماعت با گفتار و رفتاري پوپوليستي مدعي مردم گرايي‌اند اما در حقيقت با هر آنچه اندکي باعث آسايش در زندگي مردم شود نه تنها مخالفت مي‌کنند بلکه خواستار محاکمه فردي مي‌شوند که در اين راه به شکل شبانه روزي تلاش‌هاي ملموسي داشته است. انتخاب با مردم خواهد بود؛ ادامه حضور امثال ظريف در حوزه سياست خارجي يا بازگشت به عقب؟