بزرگنمايي:

راه نو- عماد آبشناس در تحلیلی در خبرگزاری اسپوتنیک روسیه با عنوان «شرط های بازنده آمریکا بر علیه ایران» نوشت:
بسیاری باور دارند که پس از انقلاب اسلامی در ایران یکی از مشکلات عمده ای که ایالات متحده در رویارویی با ایران دائما با آن مواجه بود همیشه شکست طرح ها و نقشه هایش بر علیه ایران و شکست طرح ها و نقشه هایش در منطقه توسط ایران بوده.
تقریبا طرحی نیست که ایالات متحده یا هم پیمانانش در منطقه خاورمیانه پیاده کرده باشند که در نهایت به نفع ایران تمام نشده باشد.
از اشغال افغانستان گرفته تا اشغال عراق تا نقشه آمریکا برای تجزیه منطقه توسط القاعده و داعش تا طرح عربستان سعودی (که همپیمان امریکا است) برای اشغال یمن تا اشغال لبنان توسط اسرائیل تا… همه در نهایت به نفع ایران تمام شد.
افغان هایی که روزی پنج دیپلمات و خبرنگار ایرنا را درمزار شریف به قتل رساندند امروزه دولتی دارند که دوست ایران است.
در عراق که هشت سال جنگ خانمان سوز بر علیه ایران راه انداخته بود همپیمانان ایران به قدرت رسیدند.
در یمن علی عبد الله صالح که زمانی برای اینکه قسمش مبنی بر کمک به عراق در جنگ بر علیه ایران دروغ نباشد به عراق آمد و یک خشاب تیر به سمت ایرانی ها در کرد امروزه همراه با ارتش یمن در صف انصار الله و همپیمانان ایران قرار دارند.
در سوریه که نزدیک بود در دست داعش سقوط کند امروزه همپیمانان ایران قدرت را پس گرفته اند.
چرا؟
چرا همه طرح های ایالات متحده و همپیمانانش در مقابل ایران با شکست مواجه می شود و امروزه رئیس جمهوری آن مجبور است که بالا و پایین بپرد که نفوذ ایران در منطقه باید محدود شود؟
چون ارگان های امنیتی و اطلاعاتی ایران بسیار عمقی مسایل منطقه خاورمیانه را بررسی کرده اند در حالی که آمریکایی ها بصورت سطحی به خواسته های مردمان منطقه پرداخته اند.
چون طرح آمریکایی ها مبنی بر این بوده که منطقه با جنگ های بی پایان مواجه شود اما طرح ایران مبنی بر این بود که منطقه از جنگ های بی پایان در امان بماند.
در واقع چون آمریکایی ها طرح و نقشه ای برای بعد از اشغال افغانستان یا عراق و یا سرنگونی حکومت سوریه و یا اشغال یمن نداشتند در حالی که ایرانی ها راهکار و افراد مناسب را برای این کارها از قبل آماده کرده بودند ومثلا وقتی صدام حسین در عراق سقوط کرد چون ایرانی ها از قبل برای زمان سرنگونی صدام حسین برنامه ریزی کرده بودند همپیمانانشان به راحتی توانستند قدرت را در دست بگیرند.
هر وقت آمریکایی ها و همپیمانانشان اشتباه کوچکی را مرتکب شدند ایرانی ها منتظر بودند تا امتیاز را بگیرند و به آمریکایی ها و همپیمانانشان اجازه ندادند که امتیازی را از ایران بگیرند.
این اشتباه ایران نیست که مثلا عربستان سعودی و امارات و بحرین و مصر با هماهنگی ایالات متحده قطر را محاصره می کنند و این کشور مجبور می شود به ایران پناه ببرد.
بدیهی است که ایرانی ها هم فرصت سوزی نکنند و از این فرصت بهترین بهره را ببرند.
همین ماجرا در بسیاری از موارد تکرار شده و همه نشان می دهد که ایرانی ها برای رویارویی با سناریوهای مختلف در منطقه برای خود برنامه ریزی دارند در حالی که آمریکایی ها و همپیمانانشان بدون برنامه به دنبال رسیدن به اهداف خود هستند.
شاید بتوان جدید ترین مثال را ماجرای رفراندوم کردستان عراق عنوان کرد که اسرائیلی ها و آمریکایی ها و سعودی ها پشت آن بودند و تلاش داشتند که یک منطقه جدید برای ایجاد درگیری های بی نهایت در منطقه ایجاد کنند اما به یکباره شب خوابیدند صبح بیدار شدند دیدند که ایرانی ها همه نقشه های آنها را خنثی کرده اند.
اینجا تقصیر ایران نیست که از اشتباه های آمریکا و همپیمانانش برای امتیاز گیری استفاده می کند و نفوذ بیشتر پیدا می کند این آمریکا و همپیمانانش هستند که باید عینک های خود را عوض کنند و واقع بینانه تر نسبت به ماجراهای منطقه خاورمیانه تصمیم بگیرند.
بقول یکی از دوستان بوش پدر ایران را تهدید کرد افغانستان به چنگ دوستان ایران افتاد بوش پسر هم ایران را تهدید به حمله نظامی کرد عراق به دست همپیمانان ایران افتاد حال باید نشست و دید که تهدیدهای ترامپ منجر می شود کدام بخش منطقه خاورمیانه همپیمان ایران شود.