بزرگنمايي:

راه نو- نیویورک تایمز (آمریکا)، در گزارشی به قلم راجر کوهن نوشت: راهبرد امنیت ملی ترامپ، نمایشی مضحک بیش نیست.
دولت ترامپ راهبرد امنیت ملی جدید خود را منتشر کرد. این سند نمایشی مضحک است. در همه مواردی که ترامپ و همکارانش در این راهبرد به آن ها اشاره کرده اند، چندین نکته ضد و نقیض وجود دارد. چنین وضعیتی در مواقعی رخ می دهد که اولویت شخص رئیس جمهور این است که از سیاست خارجی برای رجز خوانی استفاده کند در حالی که اعضای کابینه وی برای پیشگیری از جنگی ویرانگر و آخر زمانی، فریادشان به آسمان بلند است.
یک دیپلمات اروپایی هفته گذشته در گفتگویی که با یکدیگر داشتیم گفت معلوم نیست که موضع آمریکا در قبال بسیاری از مسایل چیست. این احتمال وجود دارد که ناخواسته و همانند کسانی که در خواب راه می روند، به سمت جنگ گام برداریم.
ابتدا از کره شمالی آغاز می کنیم، کشوری که کنترل زرادخانه کوچک اما رو به گسترش هسته ای آن در اختیار کیم جونگ اون قرار دارد که فردی دمدمی مزاج همانند ترامپ است. هفته گذشته رکس تیلرسون، وزیر خارجه ترامپ گفت سیاست دولت آمریکا در قبال کره شمالی بسیار شفاف و مشخص است. وی گفت ما آماده ایم با کره شمالی هر زمان که بخواهد وارد گفتگو شویم و در ضمن آماده ایم که نخستین دور گفتگوها بدون پیش شرط باشد.
تیلرسون این سخنان را روز سه شنبه در شورای اتلانتیک عنوان کرد. اما وی در سخنرانی روز جمعه خود در سازمان ملل متحد برای گفتگو با کره شمالی شرط تعیین کرد.
وی گفت کره شمالی باید پیش از آغاز گفتگو با آمریکا از رفتارهای تهدید آمیز خود دست بردارد و زمینه را برای بازگشت بر سر میز مذاکره هموار کند. وزیر خارجه آمریکا تأکید کرد فشارها تا عاری سازی هسته ای کره شمالی، ادامه خواهد یافت.
مسئله اینجاست که عاری سازی هسته ای در عمل رخ نخواهد داد. اگر آمریکا برای گفتگو با کره شمالی چنین پیش شرطی قایل شود، گفتگویی در کار نخواهد بود. اما ترامپ می گوید که تیلرسون بیهود وقت خود را با تلاش برای گفتگو با مردک موشکی (رهبر کره شمالی) هدر می دهد. وی در سخنان خود هشدار داده است که اسلحه آمریکا خشاب گذاری شده و برای شلیک آماده است. ترامپ بر خلاف زمامداران فرانسه و انگلیس و در برخی از مواقع تیلرسون، هرگز برای گفتگوی بدون قید و شرط با کره شمالی اعلام آمادگی نکرده است.
فراموش کردم، باید اضافه کنم که نیکی هیلی نماینده آمریکا در سازمان ملل متحد، هنگام سخنرانی تیلرسون در این سازمان حضور نداشت. نکته مهمی در این مسئله نهفته است: گفته می شود تیلرسون و هیلی با یکدیگر اختلاف نظر دارند و برخی تیلرسون را مرده متحرک می نامند و گفته می شود که هیلی جای تیلرسون را خواهد گرفت.
باید توجه داشت که فشار کارساز بر کره شمالی سه عنصر دارد: چین، چین و بازهم چین.
ترامپ در راهبرد جدید امنیت ملی خود از چین به عنوان "رقیب راهبردی" نام برده است. وی در این سند اعلام کرده است که آمریکا در برابر فریبکاری ها و تهاجم اقتصادی چین برخوردی قاطع از خود نشان خواهد داد.
مرحله حساسی است: ترامپ در سند راهبردی خود با انتقاد شدید از چین از شی جیپینگ، رئیس جمهور این کشور می خواهد تا ارسال نفت خام به کره شمالی را متوقف کند. رئیس جمهور ما چنین تصور می کند که همه باید به خواسته های وی عمل کنند چون او این گونه می خواهد. هی ! می خواهی به شما لطف کنند؟ به رویارویی دامن نزن.
من از رجز خوانی رئیس جمهور سخن به میان آوردم: جنگ با کره شمالی، پاره کردن توافق هسته ای، به رسمیت شناختن بیت المقدس به عنوان پایتخت اسرائیل و دادن وعده انتقال سفارت آمریکا از تل آویو به این شهر همه این اقدامات در واقع برای خشنود کردن حامیان ترامپ صورت می گیرد و حالت انداختن گوشت برای آرام کردن جانورانی را دارد که وی را احاطه کرده اند. البته در دنیای که ترامپ در آن زندگی می کند بیشتر حرف مطرح است تا عمل و همه چیز نوعی ظاهر سازی محسوب می شود. به نیکی هیلی نیز اشاره کرده و یادآور شدم که هنگام سخنرانی تیلرسون در سازمان ملل حضور پیدا نکرد اما یک روز پیش از آن نمایشی دیدنی در یک پایگاه نظامی در واشنگتن درباره ایران به راه انداخت.
قبل از پرداختن به نمایشی که هیلی به علت وامداری به عربستان سعودی، درباره تعدادی موشک ساخت ایران به راه انداخته بود، لازم می دانم که نکاتی را در باره ایران که ضروری می دانم بازگو کنم. در سال ٢٠١٥ با امضاء توافق هسته ای، برنامه هسته ای ایران به شدت محدود شد، انجام بازرسی های سختگیرانه بین المللی تضمین و مدت زمان دستیابی این کشور به جنگ افزار هسته ای از آنچه که بود به مراتب طولانی تر شد. در مقابل این امتیازها، تحریم های برقرار شده علیه ایران به حالت تعلیق درآمده یا لغو شدند. این توافق که بین آمریکا و پنج قدرت جهانی دیگر با ایران به دست آمده است، در حال اجرا می باشد. اصولاً قرار نبود که این توافق بین ایران و آمریکا روابطه بسیار دوستانه برقرار کند یا سیاست ایران در قبال سوریه را با دیدگاه آمریکا هماهنگ سازد. هدف از این توافق بازداشتن ایران از هسته ای شدن بود. پاره کردن این توافق اشتباهی هولناک خواهد بود.
تیلرسون این مسئله را درک می کند و خواستار حفظ توافق هسته ای است. ترامپ آن را بدترین توافقی می داند که تا کنون به امضاء رسیده است. به همین علت وی در ماه اکتبر از تأیید پایبندی ایران به این توافق خودداری کرد. ترامپ با این اقدام خود توپ را به زمین کنگره فرستاد تا ظرف شصت روز درباره از سرگیری تحریم های علیه ایران یا خودداری از این کار تصمیم بگیرد. کنگره از این کار خودداری کرد و تا آنجا که من می دانم کاخ سفید بر کنگره برای از سرگیری تحریم ها علیه ایران، فشار وارد نیاورد. (توجه داشته باشید که سروصدا به راه انداختن به جای عمل، تنها ویژگی بارز راهبرد امنیت ملی ترامپ است).
ترامپ تا اواسط ماه ژانویه فرصت دارد تا درباره تمدید قانون تعلیق تحریم های ایران تصمیم گیری کند. به باور من وی برای اینکه توافق هسته ای از میان نرود این قانون را تمدید خواهد کرد. در این میان، دولت ترامپ سرگرم بررسی این مسئله است که آیا در فروش هواپیماهای مسافربری بوئینگ به ایران در قراردادی بیست میلیارد دلاری کارشکنی کند یا خیر. باید دید که دولت آمریکا در این زمینه چه سیاستی دارد. نشان دادن خصومت شدید با ایران اما احتمالًا خودداری از به نابودی کشاندن توافق هسته ای تا از این طریق از وقوع رویدادی ناگوار پیشگیری شود.
رویکرد آمریکا در قبال توافق هسته ای با توجه به آنچه که برشمردیم به  واقع چقدر مشخص است
اظهارات نیکی هیلی و ادعای مشکوک وی در باره ایرانی بودن منشاء موشک ها، به هیچ وجه نقض قابل اثبات قوانین بین المللی محسوب نمی شود. چه نمایش افتضاحی. وی در ضمن گفت توافق هسته ای به هیچ وجه باعث تعدیل رفتار ایران در زمینه های دیگر نشده است. باید گفت قرار نبود که چنین شود.
دولت ترامپ خود را با انواع مسایل از کره شمالی و ایران گرفته تا مناقشه فلسطین و اسرائیل، بحران سوریه و مناقشه عربستان سعودی و قطر، درگیر ساخته است. همان گونه که تیلرسون هفته گذشته اعلام کرد دولت ترامپ در عرصه دیپلماسی هیچ دستاوردی نداشته است. چنین مسئله ای شگفت آور محسوب نمی شود. باید گفت دولت ترامپ راهبرد امنیت ملی نیز ندارد. آنچه که دارد فقط هیاهوست.