بزرگنمايي:

راه نو- "جوليان لي" در گزارشي در مجله اقتصادي" بلومبرگ" آمريکا به ترامپ توصيه مي کند که با لغو توافق هسته اي ايران، بهترين دوست جديد اوپک شود!
" من هفته گذشته نوشتم اوپک براي اين که دوباره در بازار نفت توازن بر قرار سازد، به چند دوست و يک معجزه نياز دارد. آيا ترامپ رئيس جمهور آن انسان نا آگاهي است که توافق هسته اي ايران را پاره کند و با يک حرکت، جلوي ميليون ها بشکه در روز را بگيرد؟
الويت نخست ترامپ اين است که اين توافق را پاره کند - البته امکان دارد که فهرست «کارهايي که مي خواهد انجام دهد» و ماه مارس قول داده بود، تغيير يافته باشند. همانطور که هفته گذشته محاسبه کردم، نکته جال توجه اينجا است که آن چند ميليون بشکه اي که اوپک نياز دارد کاهش دهد، همان چند ميليون بشکه اي است که ايران امروزه توليد مي کند."

افزايش رقم کاهش توليد مورد نياز اوپک
ارقام کاهش توليد مورد نياز اوپک، براي اين که به آن سقف مورد نظر خود برسد، بزرگ تر و بزرگ تر مي شود.
اما آيا ترامپ مي تواند اين کار را انجام دهد؟ بله، با وجود ادعاهاي متفاوت حسن روحاني و جمعي از تحليل گران، او مي تواند اين کار را انجام دهد. بدين نحو که:
بر جام از سوي کنگره آمريکا تأييد نشد و بلکه از طريق فرمان اجرايي اوباما اجرايي شد. ترامپ مي تواند آن را لغو کند. مبارزه دشواري خواهد بود اما (به طور نظري) انجام پذير است.
راه ديگري نيز وجود دارد که در خود توافق گنجانده شده است. ساز و کار حل اختلاف به هر کدام از امضاء کنندگان مجال مي دهد که هر گونه نقض مشهود در مفاد اين توافق را به کميسيون مشترک ناظر بر آن، ارجاع دهند. اگر طرف شکايت کننده از نتيجه کار را راضي نباشد و معتقد باشد موردي که وي آن را نقض توافق مي داند «موردي چشمگير» است در آن صورت مي تواند رسيدگي به آن را به شوراي امنيت سازمان ملل ارجاع دهد و آن ضربه مهلک اين جا وارد خواهد آمد چون شوراي امنيت رأي به برقراري دوباره تحريم ها نخواهد داد بلکه به اين نکته رأي خواهد داد که آيا «لغو تحريم ادامه يابد يا خير».
اين روش شايد گوياي تفاوت بزرگي در اين جا نباشد، اما مهم است. آمريکا با رأي گيري به اين شيوه، مي تواند، به لحاظ نظري، قطعنامه را وتو کند. در نتيجه، همه تحريم هاي سازمان ملل دوباره عليه ايران اعمال خواهند شد. به همين سادگي.
بعد فقط تحريم هاي اتحاديه ارو‍‍‍پا باقي مي مانند که از ورود نفت ايران به کشورهاي اروپايي جلوگيري مي کرد. ما شايد قدري شاهد واکنش منفي اروپايي ها در برابر لغو قرارداد باشيم که البته به احتمال خيلي هم موثر نخواهد بود.
فرايند پر پيچ و خم از سر گيري تجارت نفتي ايران با اروپا اين موضوع را به وضوح نشان مي دهد. گرچه خريداران مشتاق و يک فروشنده بسيار مشتاق وجود داشت، مشکل در رابطه با يافتن بيمه گراني که اين معاملات نفتي را بيمه کنند يا در رابطه با يافتن شرکت هاي کشتيراني که اين نفت ها ر ا حمل کنند، پديد آمد. همه بيمه گران بزرگ اتکايي به گونه اي با آمريکا ارتباط دارند و به همين علت به شدت از قبول بيمه محموله هاي نفتي ايران - حتي با حمايت مشهود اوباما - اجتناب مي کردند. اينک اگر رئيس جمهور جديد اين توافق را فسخ کند، اين شرکت ها نير داد و ستد با ايران را همانند يک سيب زميني داغ زمين مي اندازند و اين پايان صدور نفت ايران به اروپا خواهد بود.

افزايش صادرات نفت ايران
بعد از لغو تحريم ها، صادرات نفت خام ايران بيش از يک ميليون بشکه در روز افزايش يافته است.
در گذشته خريداران مهم نفت در آسيا تهديد شده بودند که اگر با ايران معامله کنند، دسترسي به نظام بانکي آمريکا را از دست خواهند داد تا مجبور شوند و خريد خود از ايران را کاهش دهند. همين ترفند به احتمال دوباره کارساز خواهد شد.
البته، ايران از اين حرکت به مثابه بهانه اي براي دست کشيدن ار تعهدات خود استفاده خواهد کرد و اين مسئله که پيش از انتخابات ماه مه در ايران اتفاق خواهد افتاد به تندروها در تهران کمک شايان خواهد کرد. شما شايد توقع داشته باشيد که زندگي براي آمريکايي ها در عراق - جايي که در کنار شبه نظاميان مورد حمايت ايران براي بيرون راندن داعش از آخرين سنگر خود در اين کشور، مي جنگندند - دشوارتر شود. شکست داعش الويت ديگر ترامپ است.
اما حداقل قيمت نفت خام به وضعيت طبيعي خود باز خواهد گشت که - اگر نه براي خود رو سواران - اما براي نفت آمريکا عالي خواهد بود. من حدس مي زنم که رئيس جمهور جديد بايد تصميم بگيرد که چه کسي خوشنود سازد.