بزرگنمايي:

راه نو- باربارا اسلاوين روزنامه نگار مشهور آمريکايي و عضو ارشد شوراي آتلانتيک در گزارشي در دنور پست (آمريکا) نوشت: عقل سليم حکم مي کند که دولت دونالد ترامپ - که قرار است [بيست ژانويه ٢٠١٧] چهار روز بعد از نخستين سالگرد برجام، فعاليت رسمي خود را در کاخ سفيد آغاز کند - در عين حال که سياست کلي واشنگتن درباره تهران را بررسي مي کند به اجراي اين توافق ادامه دهد.

باربارا اسلاوين در ابتداي گزارش خود براي دفاع از برجام و سودمندي اين توافق براي آمريکا، مدعي شد که برجام از ساخت بمب اتمي توسط ايران جلوگيري مي کند.
" يک سال بعد از اجرايي شدن برجام، بايد گفت که اين توافق به هدف اصلي خود دست يافته است: اين که پيشرفت هاي هسته اي ايران را کند ساخته و از طريق روش هاي راستي آزمايي به ايران فرصت نمي دهد مواد کافي براي ساخت بمب را توليد و ذخيره کند.
عقل سليم حکم مي کند که دولت دونالد ترامپ - که قرار است [بيست ژانويه ٢٠١٧] چهار روز بعد از نخستين سالگرد برجام، فعاليت رسمي خود را در کاخ سفيد آغاز کند - در عين حال که سياست کلي واشنگتن درباره تهران را بررسي مي کند به اجراي اين توافق ادامه دهد. در واقع، همان طور که جان برنان، رئيس سيا، به تازگي به بي بي سي گفت، پاره کردن توافق هسته اي «حماقت محض» خواهد بود.
بايد ممنون برنامه اقدام [مشترک] بود که مذاکره کننده اصلي ايراني، جواد ظريف، وزير امور خارجه ايران و دانش آموخته دکتري دانشگاه دنور در آمريکا بود، توافقي که بر طبق آن ايران از سال گذشته و تا ١٤ سال ديگر نمي تواند: به لحاظ قانوني بيش از ٣٠٠ کيلو گرم اورانيوم با عيار پايين در اختيار داشته باشد و اورانيوم با عيار خطرناک غني سازي کند و تأسيسات زيرزميني خود مواد قابل استفاده در ساخت بمب توليد کند. ايران همچنين نمي تواند مقدار پلوتونيوم فراوان توليد کند و نمي تواند تأسيسات بازفراوري پلوتونيوم احداث کند. در واقع، با فرض بر اين که ايران به اجراي اين توافق ادامه دهد، به گفته جو سير ينسيونه، رئيس بنياد پلاوشرز، فعاليت برنامه هسته اي ايران به مدت يک دهه غيرفعال باقي خواهد ماند.
اين دستاورد بزرگ در عرصه منع و تکثير تسليحات هسته اي به آمريکا و متحدين اين کشور فرصت مي دهد که بر روي ساير موضوعات نگران کننده با ايران متمرکز شوند."

ادعاهاي تکراري عليه ايران
باربارا اسلاوين در ادامه گزارش خود، بار ديگر براي دفاع از استدلال خود، ادعاهاي تکراري را عليه ايران مطرح مي کند و با استناد به اين ادعاها اين نتيجه گيري را مي کند که ترامپ ضمن بازنگري سياست آمريکا در قبال ايران، بايد توافق هسته اي را حفظ کند.
" اگر هيلاري کلينتون رئيس جمهور مي شد، شايد در رابطه با ساير سياست هاي ايران موضع تندتري در پيش مي گرفت. اما مشخص نيست که آيا ترامپ نيز همين رويه را دنبال مي کند يا خير. البته، او بايد متوجه باشد که بسياري از دشمنان ايران در منطقه - از جمله عربستان و اسرائيل - هم اکنون از او مي خواهند که اين توافق را پاره نکند. نگراني آنها درباره توافق هسته اي هرگز چندان درباره جنبه هاي منع و تکثير سلاح هاي تسليحاتي نبود و بيشتر از چنين ترسي ناشي بوده که اين توافق آمريکا را به سوي تهران سوق دهد. مسئله اي که در دوران اوباما بعيد بود و احتمال آن در دوران دولت کنوني حتي کمتر است.
اجراي نسنجيده و ضعيف سياست هاي آمريکا مانند اشغال عراق در دوران جرج دبليو بوش و خروج نظاميان آمريکا در دوران اوباما از اين کشور، به تهران فرصت داد تا خلاء قدرت ناشي از سقوط صدام حسين در عراق را پر کند. عدم تمايل اوباما به حمايت جدي از مخالفان دولت سوريه تا پيش از آن که ايران و روسيه با قدرت زياد به نيابت از بشار اسد وارد ميدان کارزار شوند، موجب شده است که دستيابي به آتش بس پايدار و راه حل سياسي در سوريه دشوارتر شود.
با توجه به نقش تثبيت شده ايران در عراق و سوريه، بيرون گذاشتن ايران از مذاکرات درباره آينده اين کشورها غير واقع گرايانه است اما اين بدين معنا هم نيست که آمريکا به ايران اجازه دهد منافع آمريکا يا منافع متحدين آن را از بين ببرد.
البته، دولت ترامپ مي تواند يک جانبه عمل کند و تحريم هايي بيشتري را عليه سپاه برقرار کند يا براي جلوگيري از ارسال سلاح به اسد يا شورشيان حوثي در يمن بيشتر تلاش کند. البته، سياست هاي آمريکا زماني عالي جواب مي دهند که با کمک ائتلافي از کشورهاي هم فکر پياده و اجرا شوند - همان طور که مذاکرات طولاني منتهي به توافق هسته اي گوياي اين مسئله است."

متحدين اروپايي آمريکا دوباره تحريم هاي اقتصادي عليه ايران اعمال نخواهند کرد
باربارا اسلاوين در پايان گزارش خود بر اين نکته تاکيد دارد که اروپا، آمريکا را در اقدام عليه ايران در لغو برجام همراهي نخواهد کرد.
" متحدين اروپايي آمريکا به طور خاص، اين نکته را آشکار ساخته اند که از توافق هسته اي، که از تخلفات بزرگ ايران جلوگيري مي کند، فاصله نخواهند گرفت و به صرف درخواست آمريکا، دوباره تحريم هاي اقتصادي عليه ايران اعمال نخواهند کرد. لغو اين توافق بحران زود هنگام و غير ضروري را در مناسبات دو سوي – آتلانتيک (آمريکا و اروپا) به وجود مي آورد که شايد به نفع روسيه، چين و آمريکا ستيزترين عناصر موجود در نظام ايران خواهد بود.
ترامپ، در مقام فردي تجارت پيشه، مي داند که پاره کردن قراردادي که کماکان سودمند است، جايز نيست. او که بيست ژانويه فعاليت خود را به طور رسمي آغاز خواهد کرد و با تصميمات دشوار متعددي مواجه خواهد شد اما بايد ممنون برجام بود که با بحران زود هنگام با ايران مواجه نخواهيم بود. "