بزرگنمايي:

راه نو- «الاخبار»‌ در يادداشتي به قلم عبدالرحمن نصار نوشت : بحران «نقش ايران» در منطقه در حال فراموشي است؛ چه در جبهه عربي که براي نقش آفريني آمريکا در منطقه هيچ مانعي نمي‌بينند و چه از طرف کساني که تلاش مي کنند در تحليلهاي سياسي و امنيتي، خود را بي طرف نشان دهند، با وجود اينکه جنگهايي را که در منطقه جريان دارد تنها مي توان مغرضانه توصيف کرد. ترديدي وجود ندارد آنچه که به طور مشخص در سوريه و عراق جريان دارد احتمالا به علت اشتباهاتي رخ داده است و مي تواند نيت محور مقاومت را براي ورود به آن مورد ترديد قرار دهد چرا که هيچگاه تصور نمي‌شد محور مقاومت خود را در جنگي به جز جنگ با دشمن اسرائيلي که براي آن برنامه ريزي مي کرد بيابد. من در اينجا تلاش کردم با توجه به اظهارات منابع ايراني، خلاصه اي از آنچه در شش سال گذشته رخ داده است ارائه کنم به ويژه اينکه منطقه در حال تجربه رويکردهاي دولت جديد آمريکا است. چند سال پيش چيزي که زياد وجود داشت از نظر امنيتي مي توان به نقش سوريه در حمايت از مقاومت فلسطين و يا از نظر سياسي به بي تمايلي در تنش آفريني بر ضد عربستان سعودي اشاره کرد با وجود اينکه عربستان سعودي نقش گسترده اي در «تخريب هدفمند عراق» و تلاش براي ايجاد الگويي جديد از انديشه تکفيري و گسترش آن داشت.
 درست است که اسامه بن لادن، فرد شماره يک سازمان القاعده سالها براي تحقق اهداف آمريکا دانسته يا نادانسته تلاش کرد و آمريکاييها پس از آنکه او روش خود را تغيير داد از او انتقام گرفتند و جسد او را به اقيانوس انداختند اما نتيجه خطرناکي که وجود داشت تبديل القاعده به سکويي براي جنگ بر ضد محور مقاومت در چند محور از جمله مهمترين آنها عراق بود و درحال حاضر همين نقش در يمن ادامه دارد. ايمن الظواهري فرد شماره دو القاعده که صدام حسين در دوره اي او را به عراق آورد تلاش کرد الگويي ديگر را که بر ضد مقاومت، شرورتر بود ايجاد کند، اين الگو، داعش است که در برخي جبهه ها در مقابل القاعده قرار گرفت و در برخي مناطق نيز با آن رقابت کرد. اما چه بسا چيزي که به نظر ضرر داشته باشد سودمند واقع شود و ايرانيها اين ضرورت شديد را درک کردند و در واکنش به خطر ژئوپليتيک داعش به تشکيل «بسيج مردمي» اقدام کردند، تشکيلاتي که در مسائل ديگر منطقه به نفع آنها خواهد بود.
براي دنبال کنندگان مسائل گروههاي مقاومت ترديدي وجود ندارد که اين حمايت ايران برنامه ريزي شده و مرحله اي بود. آنچه حزب الله پس از سال 2006 دريافت کرد همانند پيش از آن نبود و براي مقاومت فلسطيني نيز پس از سال 2008 و همچنين پس از سال 2014 همين گونه بود. دشواريهاي انتقال (قاچاق) و عواملي از جمله عوامل منطقه اي و بين المللي تاثيري بر اين مسئله نداشت و براي مجهز شدن مقاومت به توانمنديهاي لازم بر اساس آنچه در اين مرحله به آن نياز دارد تلاش شد. در اين مرحله به طور مشخص در يمن تحولي ديگر رخ داد و جنبش انصارالله توانست در 10 سال گذشته امکاناتي را دريافت کند که براي ديگر گروههاي مقاومت فراهم نبود.
اين منابع مي گويند در سوريه جنگ جهاني در جريان است اما آنچه در يمن رخ مي دهد يک جنگ بزرگ بين المللي - منطقه اي است که در آن طرفهاي زيادي حضور دارند و اسرائيلي ها در آن يد طولايي دارند. با توجه به اينکه عرصه هاي دريايي، هوايي و زميني متعدد است و زمان براي رساندن حداکثر امکانات بين سيطره انصارالله بر صنعا و آغاز جنگ تنگ بود، يمني ها از اين نظر مستثني هستند. آنچه بيش از همه به ارائه انواع تسليحات جديد مانند موشکهاي ضد هوايي و ضد کشتيهاي جنگي و بالاخره انواع مختلف هواپيماهاي بدون سرنشين که اخيرا فاش شده است تشويق مي کرد، عوامل ديگري مانند تثبيت انصارالله به عنوان قدرتي که توان پذيرش اين چالش را دارد و توانسته نقشه ميداني تقريبا ثابت خود را در ماههاي اخير حفظ کند بود به اضافه اينکه فرماندهي اين جنبش با يک راهبرد ثابت حرکت مي کند. در حال حاضر ورود مستقيم آمريکاييها به اين نبرد، مسئله ديگري براي جلوگيري از شکست يمني ها به شمار مي آيد. اما آنچه در خصوص سخن گفتن يمنيها از تسليحات «ساخت داخل» با موارد مشابه آن در غزه که برخي طرفها را در محور مقاومت در آن زمان ناراحت کرد تفاوت مي کند اين است که سخنگوي رسمي گردانهاي قسام پس از جنگ چيزي را گفت که بعدا حزب الله اعلام کرد و گفت هرچه ما داريم از ايران است.
اين منابع ايراني تاکيد مي کنند در جنگ 2014 غزه هيچ سرزنشي را متوجه گردانهاي قسام شاخه نظامي جنبش حماس در اين خصوص نکرده اند. آنچه در رسانه ها مطرح بود خارج از چارچوب «دوستي و ائتلاف» صورت گرفته است. درحال حاضر نيز اين مسئله در خصوص يمني ها تکرار مي شود و حتي از نظر بين المللي به نفع تهران است که نامش از اين سرو صداها در اين زمينه دور باشد.
اين منابع تاکيد مي کنند در سه سال اخير اختلاف داخلي در حماس روبه تشديد بود اما بيش از هر چيز ديگر، اولويت حفظ مقاومت بود. با وجود در پيش گرفتن اين سياست، اين منابع تاکيد کردند انتقال سلاح به يمن با ابزارهاي مختلف که آخرين آن انتقال از طريق زيردرياييها بود ادامه دارد.
 آنها تاکيد کردند ساخت تسليحات در داخل يمن با توجه به دشواري انتقال موشکهاي بالستيک بزرگ نقش آفرين بوده است براي همين يمنيها با کمک «تجربه هاي محور مقاومت» براي احياي موشکهاي خنثي شده يا غيرفعال شده روسيه تلاش کردند. اين بخشي از نقش ايران در منطقه است که اين منابع تشريح کردند و به طور کلي بر اساس مقابله با آمريکا و اسرائيل طراحي شده است.
آنها معتقدند مشکل تهران اين نيست که رياض يا ابوظبي يا دوحه يا پايتختهاي ديگر و همچنين سازمانهايي مانند القاعده و داعش با وجود مقابله ظاهري با آمريکا ، پيروي علني يا مخفيانه را از «شياطين بزرگ و کوچک» برگزيده اند. در اينجا بيانات (آيت الله) سيد علي خامنه اي رهبر معظم جمهوري اسلامي نيز اضافه مي شود که به صورت خودکار به «برنامه اقدام» تبديل مي شود و به همپيمانان محور مقاومت هشدار مي دهد «کشورهايي که لباس دوستي مقاومت را پوشيده اند از پشت به آن ضربه مي زنند».
 اين مسئولان ايراني درباره اقدام بسياري به مسخره دانستن تهديدات مکرر مسئولان ايراني به محو اسرائيل از نقشه مي گويند :« اين اظهارات با اهداف سياسي و با توجه به نقش واشنگتن و تل‌آويو در تنش آفريني و همچنين نقش مستقيم دونالد ترامپ براي بازگشت به اقدامات گذشته که درحال حاضر از طريق دروازه يمن صورت مي گيرد ، بيان مي شود.»
 آنها افزودند :« تهران زماني که به چيزي وعده مي دهد مي تواند آن را عملي کند اما اين زماني اجرا خواهد شد که به خاک جمهوري اسلامي حمله شود.»
آنها در پاسخ به اينکه چرا عملا فلسطين را آزاد نمي کنيد مي گويند :« اگر اين کار را انجام دهيم و رژيم صهيونيستي را بمباران کنيم بدون اينکه هيچ حمله اي به ما شده باشد، ‌آيا مي توان شکل اين جنگ در منطقه را تصور کرد؟ اوضاع منطقي و درست اين است که فلسطينيها فلسطين را آزاد کنند و ما به آنها کمک مي کنيم. آنها در خط مقدم قرار دارند و ما دو دهه است که پشت سر آنها قرار داريم.»