بزرگنمايي:

راه نو- مائورو ايندليکاتو، در روزنامه ايل جورناله (ايتاليا) نوشت:
کارزار انتخاباتي در ايران اکنون به طور رسمي آغاز گرديد و شتاب براي دستيابي به کرسي که کنترل قوۀ مجريه را در تهران تعيين مي کند، با بحث و جدل هاي شديدي در داخل کشور همراه است. با توجه به اين که پيش بيني مي شود که انتخابات رياست جمهوري هم براي درک گرايش سياسي جمهوري اسلامي و هم به طور بديهي براي معادلات کل منطقۀ خاورميانه حائز اهميت مي باشند. تعداد ١٦٣٦ نفر بين روزهاي ١١ تا ١٥ ماه آوريل براي نامزدي ثبت نام کردند. اگر چه فقط شش نفر بعد از آن که توسط شوراي نگهبان گزينش شدند، در اين انتخابات رياست جمهوري به رقابت خواهند پرداخت. اين افراد عبارتند از [آقاي] حسن روحاني، رئيس جمهور کنوني، ابراهيم رئيسي و محمدباقر قاليباف (شهردار تهران) که محافظه کار مي باشند، مصطفي آقاميرسليم، وزير سابق فرهنگ [و ارشاد اسلامي]، مصطفي هاشمي طبا، معاون سابق رئيس جمهور و اسحاق جهانگيري، معاون فعلي رئيس جمهور. نامزد محبوب به نظر همين رئيس جمهور کنوني مي آيد ليکن پس از رويدادهاي اخير مربوط به سياست بين المللي به نظر مي رسد که محافظه کاران از نظر شاخص هاي محبوبيت در حال پيشروي باشند.
از سال ١٩٧٩ تمامي روساي جمهور دوبار انتخاب شدند
در حال حاضر به نظر مي رسد يک دادۀ آماري بيشتر باعث آرامش خاطر [آقاي] حسن روحاني مي گردد. اين که از زماني که جمهوري اسلامي در پي پيروزي انقلاب سال ١٩٧٩در کشور تأسيس گرديد، تمامي روساي جمهوري بار ديگر براي دورۀ دوم نيز انتخاب شدند، يعني براي حداکثر زمان ممکن به موجب قانون اساسي ايران. اين امر در سال ١٩٨٥ اتفاق افتاد. زماني که [آيت الله] علي خامنه اي، يار آيت الله خميني [ره] و سپس جانشين وي به عنوان رهبر معظم کشور از سال ١٩٨٩، بار ديگر برگزيده شد. براي رفسنجاني نيز اتفاق افتاد. وي در سال ١٩٩٣ بعد از اولين پيروزي اش در سال ١٩٨٩ بار ديگر برگزيده شد، براي محمد خاتمي که در سال ٢٠٠١ بعد از انتخاب اولش که در سال ١٩٩٧ رخ داده بود، بار ديگر برگزيده شد و در پايان نيز براي محمود احمدي نژاد که در سال ٢٠٠٩ بعد از آن که به شکلي جنجالي از دور دوم انتخابات در ژوئن سال ٢٠٠٥ پيروز گرديد، بار ديگر انتخاب گرديد. گذراندن دو دورۀ پياپي امکان پذير است ليکن بعد از آن بايد اين جايگاه را تسليم کرد اگر چه در زمان ديگري و به طور منفصل از دورۀ قبلي مي توان براي دور سوم به رقابت پرداخت: در سال ٢٠٠٥ رفسنجاني در مقابل احمدي نژاد تنها کسي بود که به ميزان فراواني به سمت رياست جمهوري نزديک شده بود.
بنا بر اين [آقاي] حسن روحاني با دنبال کردن اين جريان مي تواند بدون شک نسبت به تأييد مجددش در نقش رئيس قوۀ مجريه، خوش بين باشد. با اين که دام هايي بر سر راه رئيس جمهور کنوني وجود خواهند داشت: علاوه بر شرايط تاريخي فوق الذکر، عوامل اقتصادي (تورم از ٤٠% به ١٠% کاهش يافت و توليد ناخالص داخلي در سال ٢٠١٦ يک افزايش ٤,٦ درصدي را رقم زده است) و نيز تأييد رأي دهندگان جوان در کشوري که ميانگين سن ٣١ سال مي باشد و در آن بيش از نيمي از جمعيت کشور بعد از انقلاب اسلامي به دنيا آمده است، نقش خواهند داشت.
با اين وجود براي رئيس جمهور کنوني پيروزي در دور اول به نظر دشوار مي آيد: [آقاي] روحاني در سال ٢٠١٣ با ٥٠,٩٨% آرايي که با پيشروي اصلاح طلبان و ميانه روهايي که رئيس کنوني دولت به آن تعلق دارد، به دست آورد، به پيروزي دست يافت. امروز براي وي به نظر دستيابي به رقم چهار سال پيش بسيار دشوار مي آيد، بنا بر اين به نظر مي رسد که به احتمال بسيار انتخابات به دور دوم کشيده شود. ليکن بايد پي ببريم که چه کسي ممکن است معتبرترين رقيب وي براي يک دور دوم احتمالي باشد.
عمده ترين نامزدهاي محافظه کار
از يک سو به نظر مي رسد که آمارهاي اقتصادي حق را به رئيس جمهور کنوني مي دهند ليکن مسائل ديگري نيز وجود دارند که اين امکان را براي فهرست محافظه کاران فراهم مي آورند که در شاخص هاي محبوبيت پيشروي کنند: در وهلۀ اول مسئلۀ توافق هسته اي قرار دارد. توافقي که در حالي که بيش از يک سال از امضاي آن مي گذرد با وجود تحريم هايي که تنها به طور جزيي و بر روي کاغذ برداشته شده اند ليکن در عمل کاملاً نمايان مي باشند، به طور کامل به ثمر ننشسته است. سپس مسئلۀ رابطه با دولت ترامپ مطرح است. کسي که از همان لحظۀ استقرارش از لحن شديدي عليه تهران استفاده کرده است و اغلب دوباره آن را مورد تهديد قرار داد. سپس مسئلۀ سوريه وجود دارد که در ميان مردم ايران بسيار عميق است و اتفاقي نيست که دولت [آقاي] روحاني در ساعات اخير با لحني بسيار شديد مخالفت خود را با يورش اسرائيل که روز پنج شنبه در نزديکي فرودگاه دمشق اتفاق افتاد، ابراز داشت. در ضمن مسئلۀ امنيت در کشوري مطرح است که از يک سو به اندازۀ کافي در اين جبهه امن است به ويژه اگر با همسايگانش در منطقۀ خاورميانه مقايسه شود ليکن از سوي ديگر تنش هاي اجتماعي در خوزستان (استاني با اکثريت عرب) و حملاتي که در ساعات اخير در نزديکي مرز پاکستان رخ داده اند، ممکن است نزد مردم به منزلۀ يک زنگ خطر باشند.
با در نظر گرفتن همين مباحث است که مردم رأي دهنده اکنون در اين که به نفع [آقاي] روحاني رأي دهند يا اين که خط مشي سرسختانۀ محافظه کاران را مورد تأييد قرار دهند، ترديد نشان مي دهند. محافظه کاراني که به نوبۀ خود اوضاع را سنجيده اند و تعدادي از نمايندگان اصلي خود را وارد ميدان کرده اند. در وهلۀ اول نگاه ها به سوي ابراهيم رئيسي دوخته شده است. وي دادستان و رئيس سابق قوۀ قضائيه بوده است. وي علاوه بر اين که مدت هاي مديدي عضو جامعۀ روحانيت مبارز بوده رئيس بنياد آستان قدس رضوي است که توليت حرم امام رضا [ع] و يکي از مهم ترين اماکن مقدس نزد شيعيان را بر عهده دارد. بنا بر اين چهرۀ وي چهرۀ يک محافظه کار عضو روحانيت و طرفدار يک سياست داخلي نزديک به مواضع روحانيون مهم است که در عين حال به طور قطع مورد توافق اکثريت جوانان نيز نيست.
در هر صورت به نظر مي رسد که او مهم ترين رقيب [آقاي] روحاني، رئيس جمهور بوده يا دست کم نامزدي باشد که قادر است وارد يک دور دوم احتمالي شود. نامزد محافظه کار ديگر محمدباقر قاليباف، شهردار کنوني تهران است: وي که در سال ٢٠١٣ نيز نامزد شده بود چهار سال پيش نيز هر چند با فاصلۀ ١٢ ميليون رأيي که امکان دستيابي به دور دوم را از وي سلب نمودند، در جايگاه دوم بعد از رئيس جمهور کنوني قرار گرفته بود. وي در پايتخت از محبوبيت بسياري برخوردار است اگر چه در گذشته به سبب ادارۀ مهم ترين شهر ايران بحث و جدل هايي وجود داشته است. با اين وجود قاليباف از دوازده سال پيش در سمت خود باقي مانده است و نمايندۀ جناح محافظه کار خارج از روحانيت و نزديک تر به مواضع نظامي باقي مي ماند (وي خود کهنه سرباز جنگ ايران و عراق است که با در نظر گرفتن ساير عوامل ممکن است در صورت شکست نامزدي رئيسي نقش «حامي» را براي کل محفل محافظه کار ايفاء نمايد.
ساير نامزدها
بنا بر اين به نظر مي رسد که [آقاي] روحاني، رئيسي و قاليباف نامزدهاي اصلي در اين دور از انتخابات رياست جمهوري باشند با اين حال سه رقيب ديگر براي بالاترين کرسي اجرايي کشور وجود دارند اگر چه در حال حاضر آنها موخرتر مي رسند. مصطفي هاشمي طبا مانند [آقاي] روحاني و رئيسي عضو روحانيت است: وي فردي ميانه گرا و ميانه رو به شمار مي آيد، در گذشته در دوران رياست جمهوري رفسنجاني و خاتمي نقش معاون رئيس جمهور را ايفاء نموده است. ليکن دو نامزد ديگر به روحانيت تعلق ندارند و يکي نمايندۀ جناح فوق محافظه کار و ديگري جناح اصلاح طلب مي باشد. به ترتيب صحبت از مصطفي آقا ميرسليم و اسحاق جهانگيري است. اولي در گذشته در دولت دوم رفسنجاني، وزير فرهنگ [و ارشاد اسلامي] بود. وجه مشخصۀ وي هنگامي که رياست اين وزارتخانه را بر عهده داشته، مبارزه با هر گونه نفوذ غربي در پوشش جامعه، بوده است. ليکن دومي معاون رئيس جمهور کنوني است ليکن از نظر آراي موافق نسبت به ساير نامزدها بسيار عقب به نظر مي رسد. انتخابات در روز ١٩ ماه مي برگزار خواهند شد و بلافاصله بعد شمارش آراء مشخص خواهد کرد که سياست ايران در چهار سال آينده چه خواهد بود.