بزرگنمايي:

راه نو- موارد متعددي از سوي منتخبان شوراي پنجم و يا اصلاح طلبان شوراي چهارم شهر و ديگر افراد همفکر اين جناح سياسي دائما مطرح مي شود. فارغ از اينکه توجه به انصاف موضوعي است که گويا به فراموشي سپرده شده، اين گزارش پاسخي است به مواردي مانند ميزان بدهي هاي شهرداري به بانک ها و پيمانکاران، ميزان امنيت خطوط تازه افتتاح شده مترو، معضل آلودگي هوا و ترافيک، آسيب هاي اجتماعي، ميزان درآمدهاي پايدار شهري، پرداخت حقوق کارکنان شهرداري و... که از سوي افراد مذکور مطرح مي شود و دائما ابراز نگراني مي کنند که چطور شهر را بعد از محمدباقر قاليباف بايد نگه دارند؟

1- بارها عنوان شده است شهرداري تهران 60هزار ميليارد تومان بدهي دارد، اين درحالي است که قدرت گودرزي معاون مالي و اقتصاد شهري شهردار پايتخت بارها با مستندات اعلام کرده در حال حاضر بدهي شهرداري به بانک ها 12 هزار ميليارد تومان و به پيمانکاران، بيمه و املاک نيز حدود 4 هزار ميليارد تومان است. يعني درمجموع شهرداري تهران نهايتا 16 هزار ميليارد تومان بدهکار است. ضمن اينکه شهرداري تهران آمادگي دارد تمامي بدهي اش به بانک ها را با مطالباتش از دولت تهاتر کند. زيرا بدهي به بانکها در مقابل بدهي 14هزار ميلياردي دولت به شهرداري ناچيز است. البته اگر دولت بدهي اش را به شهرداري تهران و درواقع حق مردم پايتخت را به موقع پرداخت مي کرد اصلا شهرداري بدهي نداشت.

2- در مورد مشکل ترافيک و آلودگي هواي پايتخت واضح است که توسعه حمل ونقل عمومي به لحاظ کمي و کيفي مهم ترين راهکار براي کاهش ترافيک و ميزان آلاينده ها در هواست. اين در حالي است که در تهران تا سال 84 و در طول 23 سال تنها 70 کيلومتر مترو ساخته شده بود. به طوري که زماني که دوره اخير مديريت شهري مترو را تحويل گرفت حتي خط 1 و 2 هم کامل نشده بود و خط 5 نيز تونل نداشت و فقط از صادقيه به کرج مسافران را جابه جا مي کرد، اما مديريت جهادي محمدباقر قاليباف باعث شد تا در حال حاضر طول خطوط مترو از 70 کيلومتر به بالغ بر 200کيلومتر آن هم بدون کمک دولت برسد و تا پايان اين دوره به حدود 300کيلومتر برسد. اين در حالي است که خط 3 مترو به طول 39 کيلومتر که طولاني ترين خط مترو محسوب مي شود در بدترين شرايط تحريم ها ساخته شد. خط 4 نيز که از منتهي اليه شرق به منتهي اليه غرب کشيده شد در اين دوره احداث و در اختيار عموم قرار گرفت. خط 6 نيز به عنوان مهمترين خط مترو تهران تا 2 ماه آينده افتتاح مي شود. به تمام اين موارد بايد افتتاح خط 7 مترو و خط 8 مترو از حرم امام خميني (ره) تا فرودگاه امام خميني(ره) به طول 35 کيلومتر را هم اضافه کرد. حال اين سوال مطرح است که چرا دولت که طبق قانون بايد نيمي از هزينه هاي احداث مترو را مي پرداخته از پرداخت سهمش سرباز زده است. تنها در سال گذشته 4هزار و 400 ميلياردتومان شهرداري تهران براي مترو هزينه کرده که 2هزارو200ميلياردتومان آن سهم دولت است. حال دولت بيايد اعلام کند که چقدر از اين مبلغ را داده است؟! در کنار توسعه مترو ايجاد خطوط سامانه اتوبوس هاي تندرو و افزايش کيفيت اتوبوس ها -تا قبل از اين دوره اصلا اتوبوس کولردار در تهران نداشتيم- هم بايد اضافه کرد. ضمن اينکه فراموش نکنيم شهرداري تهران بارها اعلام کرد که حاضر است مسووليت طرح کاهش آلودگي هوا را در صورت تمايل دولت برعهده گرفته و اقدامات لازم را عملي کند، اما همين دولت که همسو با دوستان شوراي پنجم شهر تهران است، سرباززد و حتي حاضر نشد طرح شهردار تهران درخصوص کاهش آلودگي هوا را خودش اجرا کند!

3- اخيرا مطرح شده که متروي تهران در بخش ساختمان و تونل‌ها وضعيت خوبي دارد، اما در بخش تجهيزات به دليل کمبود منابع، در برخي قسمت‌ها مشکل وجود دارد و هرکس به عنوان شهردار جديد تهران انتخاب شود بايد در اولين روز کاري خود اين خطوط را تعطيل کند. اين ادعا فارغ از اينکه چقدر کارشناسانه مطرح شده اما جوابش را در دل خود دارد. اينکه سازه و تونل هاي مترو هيچ مشکلي ندارد و مشکل از تجهيزاتي است که چوب کمبود منابع را مي خورد نشان ازاهمال دولت درخصوص پرداخت حقوق شهروندي مردم تهران دارد. اگر واقعا دولتي ها به قول شان پايند بودند هم اکنون مشکلي براي تامين تجهيزات و قطارها نبود که کسي نگران مردم شود! راهکار اين امر هم تعطيلي خطوط نيست زيرا صورت مساله را نبايد پاک کرد. راهکارش کار و تلاش جهادي است تا بتوان خدمات بهتر و بيشتري ارائه داد. ضمن اينکه اگر به ايمني خطوط مترو توجه نمي شد بي شک تا کنون در صدها کيلومتر مترويي که طي دوره اخير مديريت شهري افتتاح شده بود، شاهد ناايمني مي بوديم نه اينکه ايستگاه هاي مترو درواقع پدافند غيرعامل شهر به حساب بيايند.

4- در مورد کاهش درآمدهاي پايدار شهري آمارهاي مستند نشان مي دهد در سال 84 درآمدهاي پايدار شهرداري تهران تنها 214ميليارد تومان بوده که اين رقم در سال 95 به بيش از 5هزار ميليارد تومان رسيده است. ضمن اينکه سهم درآمدهاي پايدار پايتخت از مجموع درآمدهاي نقدي در سال 86 تنها 11 درصد بود اما با اقدامات مديريت شهري اين ميزان در سال 1395 به بيش از 40 درصد افزايش پيدا کرده است. اين در حالي است که اگر دولت تعهدات مالي خود را به شهر و شهروندان تهراني پرداخت مي کرد قطعا سياست هاي پايدارسازي درآمد در پايتخت تسريع مي شد.

5- در مورد آسيب هاي اجتماعي فارغ از اين منظر که واقعا چقدر طبق قانون رفع اين مشکلات در حيطه وظايف شهرداري تهران است، اما شهرداري پيشقدم شد و طرح انضباط شهري را کليد زد. البته همانطور که هر عقل سليمي تشخيص مي دهد کار در اين زمينه نيازمند همکاري دستگاه ها و سازمان هاي مختلفي بجز شهرداري تهران است که بيان ميزان همکاري ها در اين مقال نمي گنجد و افکارعمومي به خوبي عملکرد هر دستگاه و سازماني را در اين خصوص در حافظه دارد.

6- اگر جمعيت تهران از سال 84 افزايش يافته اين مهم را خاطرنشان مي کند که بي شک تهران داراي امکانات قابل توجه بوده است و اين نتيجه زحمات مديريت شهري آن هم بدون حمايت دولت است، اما اينکه چرا مردم از ديگر شهرها به تهران مهاجرت مي کنند نشان از عدم امکانات و البته شغل و درآمد در شهرهاي ديگر دارد که مبرهن است در اين خصوص دولت بايد پاسخگو باشد. زيرا شهرداري تهران وظيفه ايجاد امکانات در ديگر شهرها را ندارد تا مانع از مهاجرت افراد به پايتخت شود. گرچه مديريت شهري کنوني پايتخت تلاش کرد تا با توسعه زيرساخت هاي حمل ونقلي به شهرهاي اقماري مانع از حضور مهاجران در پايتخت شود، اما طبق قانون هزينه ايجاد مترو براي شهرهاي اقماري با دولت است و به رغم اعلام آمادگي شهرداري تهران براي همکاري در اين خصوص؛ دولت هاي نهم، دهم و يازدهم گام مثبتي برنداشته اند.

7- شهري که افزايش بالغ بر67درصدي مساحت فضاي سبز درون شهري و برون شهري را طي 12سال اخير تجربه کرده، شهري که افزايش سرانه پارکي-تفرجگاهي اش در دوره اخير مديريت شهري به اندازه تاريخ پايتخت افزايش داشته-تا سال 84 سرانه پارکي–تفرجگاهي شهري 3.32 مترمربع بوده و در حال حاضر به 6.4 متر مربع رسيده است- شهري که تا قبل از دوره اخير مديريت شهري تنها 6 باغ توسط شهرداري اش تملک شده بود اما از سال 84 تا 95 تعداد 59 باغ تملک شده دارد که به صورت بوستان عمومي مورد بهره برداري قرار گرفته، شهري که 19 مددسرا با ظرفيت 5 هزار نفر،16 مرکز پرتو،24 مرکز بهاران، چندين همراه سراي بيمار،4مدرسه رويش براي مهارت آموزي به کودکان بدسرپرست و2500 مرکز و خانه کارآفريني در محلاتش ايجاد شده که البته اينها بيان يک از هزار اتفاقاتي است که طي اين 12سال در تهران افتاده ، چطور مي تواند شهر سوخته باشد؟

8- طبق گفته شهردار تهران 15 پروژه نيمه تمام فعلي دوره اخير مديريت شهري تا پايان اين دوره به بهره برداري رسيده و به شهروندان تحويل داده مي شود. پس پروژه نيمه تمام مهمي روي دست مديران بعدي نخواهد ماند. اين در حالي است که بر کار محمدباقر قاليباف شوراي شهري نظارت داشت که اعضاي اصلاح طلب متعددي در آن عضو بودند، دولت با شهرداري همکاري نکرد و همسو نبود و نمايندگان تهران در مجلس دهم همگي از جناح سياسي مخالف بودند. اما شهردار آينده در شرايطي کارش را آغاز مي کند که شورا، دولت و نمايندگان تهران در مجلس شوراي اسلامي همگي از يک جناح سياسي و موافق هستند. حال اينکه چرا جريان فکري اصلاح طلب تا اين حد نگران وضعيت شهر بعد از محمدباقر قاليباف است، سوالي است که جوابش روشن است؛ به عمل کار برآيد به سخنداني نيست!