چاپ

راه ترقی - اسکلت کمیابی که الهام‌بخش دایناسورهای هراس‌آور فیلم پارک ژوراسیک بود، در بنگاه حراجی کریستیز با قیمت 12٫4 میلیون دلار فروخته شد.

بنگاه حراجی کریستیز اواخر هفته‌ی گذشته، اسکلت گونه‌ دایناسور بسیار کمیابی به نام «دینونیکوس آنتی‌روهوپس» را به قیمت سرسا‌م‌آور 12٫4 میلیون دلار به خریداری ناشناس فروخت. به گزارش نیویورک‌تایمز ، حراجی اخیر به روند حراج فسیل‌های گران‌بها ادامه می‌دهد،‌ روندی که باعث نگرانی فزاینده دیرینه‌شناسان شده است. در واقع، به گفته دیرینه‌شناسان با افتادن فسیل‌های کمیاب به دست مجموعه‌داران خصوصی بیم آن می‌رود که برخی از مهم‌ترین شواهد دیرینه‌شناسی برای همیشه از دسترس جامعه علمی و عموم مردم پنهان شوند. بنا به اعلام بنگاه حراجی کریستیز در لندن، این فسیل که «هکتور» نام داشت، اولین حراج عمومی یک دایناسور چابک‌ و دو پا از سرده‌ی دینونیکوس بود. برآوردهای اولیه از احتمال فروخته شدن اسکلت‌های فسیلی با قیمتی حدود 6 میلیون دلار خبر می‌داد،‌ اما نهایتا بقایای این دایناسور مشهور با قیمتی بیش از دو برابر تخمین‌های اولیه فروخته شد. دیرینه‌شناسان خودآموخته‌ای به نام‌های جک و روبرتا اوون در سال 1964 موفق به کشف بقایای هکتور در ناحیه ولف کریک مونتانا شدند. این دایناسور که 126 قطعه استخوان دارد، در همان سال توسط دکتر جان استروم ، دیرینه‌شناس مشهور به دلیل پنجه‌های ترسناک خود به گونه‌ی دینونیکوس آنتی‌روهوپس (معنای سهمگین‌پنجه) نام‌گذاری شد. در حقیقت، دینونیکوس آنتی‌روهوپس در هر کدام از پاهای خود یک پنجه‌ی خمیده‌ داشت که ظاهراً از آن برای بریدن طعمه‌های خود استفاده می‌کرد. این گونه‌ی دایناسور احتمالاً چابک، خون‌گرم و پَردار بود. فروش خصوصی اسکلت دایناسورها اخیراً به موضوعی مناقشه‌آمیز تبدیل شده است
به نقل از مجله اسمیتسونیان ،‌ دینونیکوس آنتی‌روهوپس‌ها بین 115 تا 108 میلیون سال روی کره خاکی ما پرسه‌ می‌زدند. این دایناسورهای چالاک و درّنده روی دو پای خود راه می‌رفتند و احتمالاً دایناسورهای کوچک‌تر را جداگانه شکار می‌کردند. تحقیقات دکتر استروم نهایتاً ارتباط تکاملی بین پرندگان و دایناسورها را به اثبات رساند؛ اما نحوه‌ی به تصویر کشیدن این دایناسور در کتاب‌ها و فیلم‌ها بود که باعث شهرتش در میان مردم شد. مایکل کرایتون ، نویسنده رمان‌های «پارک ژوراسیک» و «دنیای گمشده» با الهام از همین گونه‌، دایناسورهای کوچک‌تری به نام «ولاسی‌رپتر (به معنای چابک شکار) را وارد آثار داستانی خود کرد. به نقل از ای‌بی‌سی ، استیون اسپیلبرگ ، کارگردان فیلم پارک ژوراسیک هم تصمیم گرفت از همین نام در اقتباس‌های سینمایی خود استفاده کند. این در حالی است که ولاسی‌رپترهای فیلم بسیار کوچک‌تر از دینونیکوس آنتی‌روهوپس و به اندازه یک بوقلمون بودند. به گفته بنگاه حراجی کریستیز، کرایتون که برای نوشتن رمان خود با دکتر استروم مشورت کرده بود، از این تغییر نام معذور بود.

راه ترقی

دایناسورهای اولیه زندگی اجتماعی داشتند و درون گله زندگی می‌کردند کشف شگفت‌انگیز جنین دایناسور در تخم فسیل‌ جسیکا ام. تئودور ، رئیس انجمن دیرینه‌شناسی مهره‌داران پیش‌تر در مصاحبه‌ای گفته بود: «ما حس می‌کنیم این فسیل‌ها به موزه‌ها تعلق دارند و در صورتی که به دست یک شخص بیفتند، با مرگ شخص، دارایی‌های او هم سر از حراجی‌ها در می‌آورند و نهایتاً این اطلاعات [ارزشمند علمی] هستند که برای همیشه ناپدید می‌شوند.» درمقابل بسیاری از دیرینه‌شناسان تجاری مانند جرد هادسون که هکتور را از اوون‌ها خرید، کاملاً با این نظر مخالف هستند و عقیده دارند کارهای آن‌ها برای علم ضرورت دارد و باید برای کاری که انجام می‌دهند به آن‌ها پول داده شود تا در کار خود تداوم داشته باشند. هادسون در این رابطه گفت: «اگر آدم‌هایی مانند ما روی زمین نبودند، دایناسورها هم محو می‌شدند و دست جامعه‌ی علمی هم به آن‌ها نمی‌رسید.» در همین حال که دیرینه‌شناسان همچنان نگران مالکیت خصوصی نمونه‌های مهم فسیلی هستند، برخی محققان عقیده دارند افزایش تقاضا برای این نمونه‌ها به معنای ورود بخش خصوصی به این حوزه و تشویق افراد بیشتری است. گفتنی است اسکلت‌های هکتور تا پیش از این تنها یک‌بار در موزه تاریخ طبیعی دانمارک بین سال‌های 2020 تا 2021 درمعرض دید عموم قرار گرفته بود. حال، با حراجی اخیر احتمال اینکه هکتور هم مانند استن برای همیشه از دید عموم پنهان بماند، بسیار بالا است.